Δικαιοσύνη τυφλή αλλά και ανάπηρη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μόνον με κακοστημένο θέατρο του παραλόγου ή στην καλύτερη περίπτωση με ιλαροτραγωδία μπορούν να παραλληλιστούν όσα διαδραματίζονται στις ημέρες μας με την υπόθεση της τρομοκρατίας.

Κατηγορούμενοι και υπόδικοι για τρομοκρατικές πράξεις ή ακόμη και καταδικασμένοι  κυκλοφορούν ελεύθεροι, είτε επειδή παρήλθε το χρονικό όριο της προφυλάκισής τους, όπως στις περιπτώσεις των Ν. Μαζιώτη, Π. Ρούπα, και εσχάτως του Κ. Σακκά, είτε επειδή παραβίασαν τους όρους της άδειας που τους είχε δοθεί, όπως σε αυτήν του Χρ.Ξηρού.

Όταν σημειώνονται φαινόμενα όπως αυτά, όμως, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι λειτουργεί κατά τον προσήκοντα τρόπο στην πατρίδα μας ο θεσμός της Δικαιοσύνης.

Όταν οι καθυστερήσεις στη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης φθάνουν μέχρι του βαθμού της αρνησιδικίας ή της απελευθέρωσης καταδικασμένων τρομοκρατών και υπόδικων για αδικήματα κατά της ζωής, είναι αδιανόητο να στέκει αδιάφορη απέναντι στο φαινόμενο αυτό η Πολιτεία.

Όταν η ίδια η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη, παρόντος του υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου, κατά τη διάρκεια Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδος, καθιστά σαφές ότι «το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα της Δικαιοσύνης και ιδιαιτέρως της ποινικής είναι η καθυστέρηση στην απονομή της, που σε μερικές περιπτώσεις τείνει στην αρνησιδικία», τι άλλο χρειάζεται ώστε να καταστεί σαφές ότι το σύστημα απονομής δικαιοσύνης στη χώρα μας νοσεί βαριά;

Δεν αρκούν οι δεκάδες καταδίκες που έχει υποστεί η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξαιτίας των καθυστερήσεων στην απονομή δικαιοσύνης;

Δεν αρκούν οι φωνές διαμαρτυρίας που υψώνει ο νομικός κόσμος της χώρας, διά στόματος κορυφαίων εκπροσώπων του;

Δεν αρκεί ότι για συγκεκριμένες κατηγορίες υποθέσεων δίδεται δικάσιμος ημερομηνία έως και το 2025; 

Το δικαστικό σύστημα στην πατρίδα μας έχει από πολλού χρόνου φθάσει στα όριά του και τις επιπτώσεις του γεγονότος αυτού υφίσταται ολόκληρη η κοινωνία και βεβαίως η οικονομία του τόπου μας.

Αιτήσεις πτωχεύσεων ή για υπαγωγή στον νόμο περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών, εξώσεις, αλλά και κάθε είδους υποθέσεις, αστικές, ποινικές ή διοικητικές, σωρεύονται και ο πολίτης αδυνατεί να βρει το δίκιο του.

Ας αφήσουμε στην… άκρη τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας μέσω των μνημονίων για τον εκσυγχρονισμό του τρόπου λειτουργίας του συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Το γεγονός ότι το ίδιο το σύστημα δεν λειτουργεί, όπως θα όφειλε, δεν το αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι που κρατούν τα ηνία της εξουσίας στη χώρα μας;

Δεν αντιλαμβάνονται ότι εάν δεν στηριχθεί ο κρίσιμος αυτός θεσμός διακυβεύεται η ευνομία στην Ελλάδα;

Το κύμα αποχωρήσεων δικαστικών λειτουργών κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, όπως και η έξαρση των υποθέσεων που παρατηρείται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αποτελούν, ενδεχομένως, τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και εξώθησε το σύστημα στα όριά του.

Όμως, τα προβλήματα στελέχωσης, μηχανοργάνωσης και διεκπεραίωσης εγγράφων είναι παλιά στο δικαστικό σύστημα. Όπως αντίστοιχα διαγνωσμένη είναι και η ανάγκη θέσπισης δικαστηρίων ειδικού χαρακτήρα, με στόχο την αποσυμφόρηση των δικαστικών αιθουσών.

Αν η «διαμάχη» στην οποία εμφανίστηκαν να εμπλέκονται πρόσφατα οι οικονομικοί εισαγγελείς με τον γ.γ. Δημοσίων Εσόδων Χ.Θεοχάρη, με μήλον της έριδος τους εφοριακούς υπαλλήλους, δεν είναι ενδεικτική του γεγονότος αυτού, τότε τι είναι;

Για την επίλυση, όμως, προβλημάτων όπως αυτά που αντιμετωπίζει σήμερα το ελληνικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης απαιτείται τόλμη και αποφασιστικότητα από όλες τις πλευρές.

Τη διαθέτουν;