Το βαθύ σκοτάδι της δημόσιας διοίκησης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο έλεγχος που διενεργείται σε όλα τα ληξιαρχεία της χώρας, κατόπιν εντολής της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ευτέρπης Κουτζαμάνη, σχετικά με την υπόθεση της μικρής Μαρίας, αποτυπώνει με κάθε μεγαλοπρέπεια το βαθύ σκοτάδι στο οποίο ακόμη βρίσκεται η ελληνική δημόσια διοίκηση, στερούμενη των δυνατοτήτων που προσφέρει μια, έστω στοιχειώδης, ηλεκτρονική μηχανοργάνωση.

Εάν η χώρα μας είχε ακολουθήσει, έστω και κατ’ ελάχιστον, τον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο στην οδό της πληροφορικής, η κα. Κουτζαμάνη, ή οποιοσδήποτε άλλος διεξήγαγε τη σχετική έρευνα, θα μπορούσε πιθανότατα με το περίφημο «πάτημα ενός κουμπιού» να αντλήσει από τη σχετική βάση δεδομένων ό,τι πληροφορία τυχόν επιθυμούσε για την υπόθεση αυτή ή για οποιαδήποτε άλλη, αντιστοίχων χαρακτηριστικών.

Με τον τρόπο αυτό θα υπηρετείτο καλύτερα τόσο η διαδικασία απονομής δικαιοσύνης όσο και το χρήμα που δίνει ο κάθε φορολογούμενος πολίτης για να λειτουργήσει η ελληνική δημόσια διοίκηση.

Χρήμα, το οποίο έχει ρεύσει άφθονο κατά το παρελθόν, αλλά με πενιχρά αποτελέσματα.

Το κτίριο που στεγάζει το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, επί της Λεωφ. Βασ. Σοφίας 15,  διατρέχουν σήμερα τουλάχιστον 4 ή και περισσότερες ηλεκτρονικές καλωδιώσεις, αλληλεπικαλυπτόμενες, οι οποίες αφορούν ισάριθμα τεχνικά έργα που έγιναν στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού ενός νευραλγικού υπουργείου επί ζητημάτων λειτουργίας του κράτους.

Πρόκειται για καλωδιώσεις οι οποίες, σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που είναι σε θέση να γνωρίζουν, κάνουν ακριβώς την ίδια «δουλειά» και τοποθετήθηκαν εκεί μόνον και μόνον «για να γίνει το έργο», αποτυπώνοντας έτσι την κατασπατάληση του χρήματος του φορολογουμένου, αλλά και την τελική απουσία ουσιαστικού αποτελέσματος.

Ενός αποτελέσματος το οποίο αντικατοπτρίζεται σήμερα στη λειτουργία κάθε πτυχής του δημόσιου τομέα είτε αφορά στην Υγεία, στην Παιδεία,  στα υπουργεία ή οπουδήποτε αλλού.

Το έργο, για παράδειγμα, που χαρακτήρισε ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ως δυσχερές, σχετικά με τη διακρίβωση της πιστότητας των πτυχίων δημοσίων υπαλλήλων, θα ήταν ευχερές εάν υπήρχε μια κεντρική βάση δεδομένων ή μια διασύνδεση μεταξύ των ΑΕΙ και της λοιπής κρατικής μηχανής, παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα «on line» ελέγχων και πάλι με «το πάτημα ενός κουμπιού»…

Γιατί ήταν άραγε απαραίτητο να εισέλθει η χώρα σε καθεστώς μνημονίου ώστε να εφαρμοστεί η ηλεκτρονική συνταγογράφηση ή να εκσυγχρονιστεί το Taxisnet, που ακόμη εμφανίζει σημαντικά προβλήματα λειτουργίας;

Γιατί τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας δεν «βλέπουν» ακόμη το ένα το άλλο, ή οι Δήμοι, τα ληξιαρχεία και τα υποθηκοφυλακεία, για να αναφέρουμε μόνον ορισμένα;

Γιατί δεν υπάρχει ακόμη κτηματολόγιο ή περιουσιολόγιο, ώστε να μην επιβάλλεται το περίφημο «χαράτσι» μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ;

Στενός φίλος, αιμοδότης, περιέγραφε χθες σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης την περιπέτειά του στην υπηρεσία αιμοδοσίας δημοσίου νοσοκομείου, την οποία προσπαθούσε να πείσει ότι είναι εθελοντής αιμοδότης.

Η απάντηση που έλαβε στην ερώτηση «μα καλά, γιατί η μια υπηρεσία δεν βλέπει την άλλη;», ήταν ότι το έργο της μηχανοργάνωσης είχαν αναλάβει τρείς διαφορετικές εταιρείες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τρία μη συμβατά μεταξύ τους συστήματα στα νοσοκομεία της χώρας….

Τα έργα, όμως, είχαν γίνει και προφανώς είχαν αποπληρωθεί, ανεξάρτητα εάν το δημόσιο είχε κάνει τη δουλειά του…

Φίλτατοι, κακά τα ψέματα.

Όσο η χώρα μας αρνείται να εκσυγχρονιστεί κατά τρόπο αποτελεσματικό, επικαλούμενη οποιαδήποτε δικαιολογία, τόσο θα στέκει αντιμέτωπη με το ανάχωμα που τη χωρίζει από το λοιπό Δυτικό κόσμο και τόσο θα καθυστερεί τη διαφυγή της από τη σημερινή της κατάντια…

Αντίστοιχα, τόσο βαθύτερα θα σύρεται στην αδιαφάνεια και τη γραφειοκρατία που τόσο ταλαιπωρούν αυτόν τον τόπο…