O Αντώνης, ο Αλέξης και το... ποτήρι

Η κρίση τελείωσε, αναφώνησε χθες ενώπιον κοινού Ιαπώνων επιχειρηματιών, ο άνθρωπος που κρατά τα ηνία της δεύτερης μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομίας, ο πρόεδρος Φρ. Ολάντ.

Για να το λέει είτε γνωρίζει κάτι που μας διαφεύγει, είτε πρόκειται περί ενός άλλου λόγου, εντελώς διαφορετικού, ο οποίος τον ωθεί στην άποψή του αυτή.

"Αυτό που πρέπει να καταλάβετε εδώ στην Ιαπωνία είναι πως η κρίση στην Ευρώπη τελείωσε", είπε, απευθυνόμενος σε ανθρώπους οι οποίοι, πιθανώς, δεν είχαν αντιληφθεί τη συγκεκριμένη εξέλιξη...

"Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε...", που θα έλεγε, κατά πάσα βεβαιότητα, και ο φίλτατος Λουίτζι.

Ίσως, δε, αν ήταν ακόμη μαζί μας, ο Πιραντέλο να μπορούσε να βρει αντίστοιχες αναφορές και σε όσα είπαν, ο καθένας από τη δική του σκοπιά, οι ομοίως φίλτατοι, Α. Σαμαράς και Α. Τσίπρας, στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.

Αν άκουγε, για παράδειγμα, τον κ. Τσίπρα, ενδεχομένως να πίστευε ότι έχουμε βυθιστεί στα τάρταρα, ενώ αν άκουγε τον κ. Σαμαρά, να πίστευε ότι έχουμε οριστικά ξεφύγει από αυτά...

Έλεγε, άραγε, ψέματα ο κ. Τσίπρας όταν τόνιζε ότι η ανεργία έχει φθάσει το 30% και για τους νέους το 60% ή ακόμη όταν σημείωνε ότι η ύφεση (εφέτος) θα είναι πάνω από 5%;

Αντίστοιχα, όταν υποστήριζε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα κατεστραμμένη, μια αποικία χρέους, όπως τη χαρακτήρισε, χωρίς εθνική αξιοπρέπεια και χωρίς εθνική συνοχή, κατά πόσον περιέγραφε ορθά όσα βίωσε και συνεχίζει να βιώνει η χώρα μας;

Στην ίδια χώρα αναφέρεται, άραγε, ο κ. Σαμαράς όταν μας λέει ότι ξεφύγαμε οριστικά από το διαβόητο Grexit και ότι βρισκόμαστε στον αστερισμό του Grecovery, "δηλαδή λίγο πριν αρχίσει η ανάκαμψη";

Από όποια σκοπιά και εάν δει το ζήτημα κανείς, η Ελλάδα του Ιουνίου 2013 δεν είναι η Ελλάδα του Μαΐου 2012.

Πριν από ακριβώς έναν χρόνο η χώρα είχε εξέλθει από μια άκαρπη εκλογική αναμέτρηση, το νομισματικό της μέλλον ήταν αβέβαιο, οι καταθέσεις εγκατέλειπαν τα τραπεζικά γκισέ και οι περισσότεροι θεωρούσαν ιδιαίτερα αμφίβολο ότι οι εκλογές του Ιουνίου θα προσέφεραν στον τόπο μια ισχυρή κυβέρνηση.

Σήμερα, έναν χρόνο μετά, πολλά έχουν αλλάξει, αλλά και πολλά άλλα εξακολουθούν να μας θυμίζουν ότι τίποτε δεν έχει κριθεί οριστικά...

Ίσως να διαφύγαμε την άτακτη χρεοκοπία και την έξοδο από την ευρωζώνη, όμως δεν παύουμε να διανύουμε μια μακρά περίοδο ύφεσης η οποία αθροιστικά στοίχισε την απώλεια ποσοστού πάνω από 25%, στον πλούτο που παράγει ετησίως η χώρα.

Ίσως οι τράπεζες να ανακεφαλαιοποιούνται και να εξακολουθούν να υπερηφανεύονται ότι διαθέτουν στα χρηματοκιβώτιά τους αποταμίευμα άνω των 160 δισ. ευρώ, πόσο ικανές είναι όμως να παράσχουν χρηματοδότηση σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις;

Ίσως, κατά τρόπο πρωτόγνωρο, όπως είπε χθες ο πρωθυπουργός, η χώρα να διαθέτει μια τρικομματική κυβέρνηση, η σταθερότητα της οποίας είναι σαφής, παρά τις όποιες τριβές μεταξύ των τριών πολιτικών σχηματισμών που την απαρτίζουν.

Κατά πόσον όμως είναι ικανή αυτή η κυβέρνηση είτε να προωθήσει με τρόπο αποτελεσματικό τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, είτε να εκμεταλλευτεί το διαπραγματευτικό "ατού" που της προσέφερε το "mea culpa" και το "culpa Europae" του ΔΝΤ;

Το ποτήρι μπορεί κανείς να το δει είτε μισοάδειο, είτε μισογεμάτο.

Αυτό που είναι επίσης σαφές, όμως, είναι ότι το ποτήρι παραμένει στη θέση του και έτσι, παρά τις επιθυμίες όσων, πιθανώς, θέλουν να το δουν να αδειάζει έχει τη δυνατότητα να ξαναγεμίσει...

Εκτός και εάν βρεθεί κάποιος να το κλοτσήσει...

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε;To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.