Ένας νόμος που πρέπει να αλλάξει…

Η δίκη Τσοχατζόπουλου που άρχισε χθες μας θυμίζει ότι σε αυτόν τον τόπο υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών: εκείνοι που μπορούν να τιμωρηθούν για τις όποιες αξιόποινες πράξεις τους και εκείνοι που μένουν στο απυρόβλητο.

Δημοσιεύθηκε: 23 Απριλίου 2013 - 07:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ένα προβεβλημένο επί σειρά ετών πολιτικό πρόσωπο, ο κ. Α. Τσοχατζόπουλος, πρώην υπουργός κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, κάθισε χθες στο σκαμνί του κατηγορουμένου, όπως κάθε άλλος πολίτης αυτής της χώρας, ο οποίος κατηγορείται για συγκεκριμένα αδικήματα.

Δεν κάθισε, όμως, σε αυτό το σκαμνί για όσα φέρεται ότι έπραξε κατά τη διάρκεια της υπουργικής του θητείας, και ειδικότερα αυτής που αφορούσε στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αλλά για όσα την ακολούθησαν.

Κατηγορείται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Δηλαδή, για την προσπάθεια νομιμοποίησης χρημάτων, τα οποία χαρακτηρίζονται προϊόν παράνομων δραστηριοτήτων, που στην περίπτωσή του, σύμφωνα με όσα του προσάπτονται, αφορούν στο αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας.

Ο λόγος για τον οποίο δεν κατηγορείται με το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας είναι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.

Ένας νόμος ο οποίος είναι εφαρμοστικός του άρθρου 86 παρ. 2 του Συντάγματος και προβλέπει ότι αρμοδιότητα δίωξης κατά μελών της κυβέρνησης έχει μόνο η Βουλή, ενώ απαιτούνται δύο σύνοδοί της, δηλαδή η διενέργεια μόλις δύο εκλογικών αναμετρήσεων, για να επέλθει παραγραφή των αδικημάτων τους.

Με άλλα λόγια, εάν ο κ. Τσοχατζόπουλος δεν είχε συμμετάσχει, όπως κατηγορείται, σε σειρά υπεράκτιων και άλλων εταιρειών, μέσω των οποίων φέρεται να διενεργήθηκε το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος, δεν θα καθόταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου χθες.

Ο λόγος για τον οποίο κάθισε σε αυτό το εδώλιο αφορά σε βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, από το 2011, σύμφωνα με το οποίο το ξέπλυμα μαύρου χρήματος είναι έγκλημα διαρκές και δεν παραγράφεται.

Πέραν όλων των άλλων λόγων για τους οποίους η δίκη Τσοχατζόπουλου είναι, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα, είναι και το γεγονός ότι για πρώτη φορά θα υπάρξει νομολογία για το αυτοτελές έγκλημα του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, αφού ποτέ κατά το παρελθόν δεν είχε δικαστεί ένα πολιτικό πρόσωπο από την τακτική δικαιοσύνη.

Η τελευταία δίκη που αφορούσε σε πολιτικά πρόσωπα διαδραματίστηκε στο Ειδικό Δικαστήριο πριν από 22 χρόνια και είχε να κάνει με την υπόθεση Κοσκωτά.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο έχει ενδιαφέρον αυτή η δίκη αφορά στη διεκδίκηση εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου ποσού 19 εκατ. ευρώ από τους κατηγορουμένους, ήτοι 1 εκατ. από καθέναν εξ αυτών, και την παράστασή του ως πολιτικής αγωγής, μέσω πληρεξούσιων δικηγόρων.

Σύμφωνα με τη νομική ομάδα του κ. Τσοχατζόπουλου, το αδίκημα της δωροδοκίας είναι παραγεγραμμένο, και άρα δεν υφίσταται η έννοια της αποζημίωσης για μίζες που περιγράφει το κατηγορητήριο και την όποια ζημία έχει υποστεί το ελληνικό δημόσιο από αυτές…

Η δίκη χθες διεκόπη και θα επαναληφθεί την Τετάρτη του Πάσχα, 8 Μαΐου, οπότε το δικαστήριο αναμένεται να αποφανθεί επί του αιτήματος των συνηγόρων του κ. Τσοχατζόπουλου, περί αποβολής των δικηγόρων του ελληνικού δημοσίου, αφού το έγκλημα που αποδίδεται στον ίδιο θεωρείται παραγεγραμμένο.

Με άλλα λόγια, εφόσον ικανοποιηθεί το αίτημα των δικηγόρων του κ. Τσοχατζόπουλου, ακόμη και εάν ο ίδιος καταδικαστεί για τα αδικήματα που του προσάπτονται, το ελληνικό δημόσιο δεν θα μπορέσει να πάρει ούτε δεκάρα από τα χρήματα που διεκδικεί από αυτόν.

Όλα αυτά, δε, εξαιτίας ενός νόμου, του περίφημου «περί ευθύνης υπουργών», ο οποίος διαχωρίζει τους πολίτες της χώρας σε δύο κατηγορίες:

Σε εκείνους που τιμωρούνται και σε εκείνους που μένουν στο απυρόβλητο.

Εάν όλα αυτά δεν αποτελούν ικανό λόγο ώστε να αλλάξει αυτός ο νόμος, τότε τι αποτελούν;

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.