Λογιστικά τρικ και μειωμένη αξιοπιστία

Η απόφαση του Eurogroup δίνει μια ανάσα στη χώρα μας. Δίνει, όμως, και μια κλοτσιά στην αξιοπιστία της, ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες ομαλής επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές…

Δημοσιεύθηκε: 28 Νοεμβρίου 2012 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η απόφαση στην οποία κατέληξε το Eurogroup για την Ελλάδα αποτελεί, προφανώς, τόσο μια ανάσα για την οικονομία της όσο και μια επιβεβαίωση της περαιτέρω πορείας της στην ευρωζώνη.

Δεν παύει, όμως, αυτή η απόφαση να είναι το απότοκο ενός τερατώδους συμβιβασμού, ο οποίος, αφενός, είχε ως στόχο την αποφυγή του λεγόμενου κουρέματος του επίσημου τομέα, χάριν της εξυπηρέτησης γερμανικών πολιτικών σκοπιμοτήτων, και, αφετέρου, θα έχει ως αποτέλεσμα την εκ νέου καταβαράθρωση της όποιας αξιοπιστίας διατηρεί ακόμη η χώρα μας έναντι του διεθνούς και του εγχώριου επενδυτικού κοινού.

Αν και το τοπίο παραμένει ακόμη θολό σχετικά με τους όρους που θα διέπουν την επαναγορά ελληνικού χρέους, δεδομένου ότι το κοινό ανακοινωθέν των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, μέσω του οποίου αυτή εξαγγέλθηκε, περιορίζεται στην επισήμανση ότι «αν επιλεγεί αυτή η οδός, οποιαδήποτε προσφορά ή τιμή ανταλλαγής δεν αναμένεται να υπερβαίνει αυτήν της τιμής κλεισίματος, με ημερομηνία 23 Νοεμβρίου 2012», οι πιθανότητες είναι ότι θα συνιστά ένα νέο, έμμεσο αυτήν τη φορά, κούρεμα του ιδιωτικού τομέα.

Φυσικά και νομικά πρόσωπα, δηλαδή, που κρατούν σήμερα ελληνικά ομόλογα, τα οποία έλαβαν ως αποτέλεσμα της συμμετοχής τους στο PSI του προηγούμενου Μαρτίου, ανεξαρτήτως εάν συμμετείχαν «εθελοντικά» σε αυτό ή κατόπιν της εφαρμογής των «ρητρών συλλογικής δράσης» (collective action clause), θα κληθούν να τα παραδώσουν σε τιμές όχι ανώτερες της τιμής κλεισίματος της 23ης Νοεμβρίου, ήτοι περίπου στο 30% της ονομαστικής τους τιμής.

Αν και βάσει του ανακοινωθέντος των 17 υπάρχει δυνατότητα απόκλισης από την τιμή αυτή, το εύρος της θα πρέπει να θεωρείται περιορισμένο, και πάντως δεν θα είναι τέτοιο που να επιτρέπει την αποφυγή καταγραφής ζημιών από όσους επιλέξουν να συμμετάσχουν στη διαδικασία της επαναγοράς ελληνικού χρέους.

Μόνη εξαίρεση ίσως αποτελέσουν τυχόν κερδοσκοπικά κεφάλαια τα οποία τοποθετήθηκαν επί ελληνικών ομολόγων προεξοφλώντας μια απόφαση επαναγοράς…

Όλα αυτά, δε, με κύριο ζητούμενο τη μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους σε επίπεδα που θα το καθιστούσαν βιώσιμο, τουλάχιστον στα μάτια του ΔΝΤ, ώστε στην ολοκλήρωση του προγράμματος προσαρμογής η Ελλάδα να μπορέσει να χτυπήσει εκ νέου την πόρτα των αγορών...

Των ίδιων ανθρώπων, δηλαδή, των οποίων οι τοποθετήσεις θα έχουν κουρευτεί τουλάχιστον δύο φορές έως τότε και οι οποίοι ελάχιστη εμπιστοσύνη θα τρέφουν πλέον προς τη χώρα μας, ώστε να της προσφέρουν εκ νέου τη χρηματοδότησή τους…

Μολονότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η πρόσφατη απόφαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης αποτελεί σανίδα σωτηρίας για την Ελλάδα, καθώς προβλέπει μια σειρά από ευεργετικές διατάξεις που συνιστούν έμμεσο κούρεμα του λεγόμενου επίσημου τομέα, δεν παύει να είναι μια απόφαση η οποία έχει ως στόχο και την αποφυγή «επισημοποίησης» ενός τέτοιου κουρέματος πριν από τις γερμανικές εκλογές του επομένου έτους.

Διότι, εάν δεν συνιστούν έμμεσο κούρεμα του «επίσημου» τομέα μέτρα όπως η επιμήκυνση της ωρίμανσης των διμερών δανείων και των δανείων από το ΕΤΧΣ κατά 15 χρόνια και η μετακύλιση κατά 10 χρόνια στα τοκοχρεολύσια που καταβάλλει η Ελλάδα για τα δάνεια του ΕΤΧΣ και η περαιτέρω μείωση των επιτοκίων τόσο του πρώτου προγράμματος όσο και των εγγυήσεων του ΕΤΧΣ, τότε τι συνιστούν;

Βέβαια, με την απόφαση αυτή, η παρουσίασή τους ενώπιον του εκλογικού σώματος της Γερμανίας γίνεται ίσως πιο εύπεπτη. Δεν παύει όμως να έχει την ίδια γεύση.

Όπως έχουμε υποστηρίξει από τη στήλη αυτή, η απόφαση για την επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά είναι μια δόκιμη λύση.

Μια λύση, όμως, η οποία θα μπορούσε να είχε εφαρμοστεί από την αρχή της τρέχουσας κρίσης και θα είχε μετριάσει τις επιπτώσεις αυτής της κρίσης τόσο επί της αξιοπιστίας της χώρας μας όσο και της ευρωζώνης συνολικά.

Η επιστράτευσή της σήμερα, αφού η χώρα μας έχει βυθιστεί σε μια λυσσαλέα ύφεση, αντικατοπτρίζει αφενός το τρανό έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας στην Ευρώπη, αφετέρου την ελάχιστη εμπιστοσύνη που έτρεφαν έναντι της Ελλάδας οι κοινοτικοί της εταίροι, από την έναρξη της κρίσης ότι θα κάνει πράξη όσα απαιτούνται για να εξέλθει της δημοσιονομικής φαυλότητας στην οποία ήταν επί δεκαετίες.

Όμως, από ό,τι φαίνεται, έτσι στρώσαμε και έτσι θα πορευτούμε…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.