Έτσι θα φτιάξει αυτός ο τόπος…

Είναι απαραίτητο να είναι πάντα ο κ. Β. Σόιμπλε αυτός που θα μας θυμίζει ότι πρέπει να φτιάξουμε το «μαγαζί» μας; Μόνοι μας δεν το καταλαβαίνουμε; Εμείς ζούμε σε αυτόν τον τόπο, εν τέλει ή ο φίλτατος Βόλφγκανγκ;

Δημοσιεύθηκε: 25 Ιουνίου 2012 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Συχνά, τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα καταλήγουν στο σημείο της διαπραγμάτευσης.

Μιας διαδικασίας στο πλαίσιο της οποίας πολλά επιτρέπονται για να φθάσεις στον στόχο σου.

Είναι, όμως, απαραίτητο να είναι πάντα ο κ. Β. Σόιμπλε αυτός που θα μας θυμίζει ότι πρέπει να φτιάξουμε το «μαγαζί» μας; Μόνοι μας δεν το καταλαβαίνουμε;

Είναι απαραίτητο να έχουμε το μνημόνιο, και όσες τιμωρητικού χαρακτήρα προβλέψεις έχει αυτή η συμφωνία, πάνω από το κεφάλι μας για να φτιαχτεί αυτός ο τόπος;

Μνημόνιο δεν είναι μόνον η άθλια πολιτική οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις ή η ακόμη αθλιότερη υπερφορολόγηση στις οποίες υπέβαλε τους Έλληνες πολίτες, κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Μνημόνιο δεν είναι, εν τέλει, μόνον η δημοσιονομική προσαρμογή, που επιχειρείται κακήν κακώς και με λάθος τρόπο στη χώρα μας.

Μνημόνιο είναι και οι μεταρρυθμίσεις, μνημόνιο είναι η αλλαγή στη δομή και στη λειτουργία της κρατικής μηχανής, μνημόνιο είναι η πάταξη της γραφειοκρατίας, μνημόνιο είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, μνημόνιο είναι να ανακτήσει η ελληνική οικονομία την ανταγωνιστικότητά της.

Πού είναι όλα αυτά στο κείμενο της προγραμματικής σύγκλισης που παρουσίασαν τα τρία κόμματα τα οποία στηρίζουν την κυβέρνηση;

Αντί να αναλώνονται η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και η ΔΗΜΑΡ, με το «καλημέρα» της διακυβέρνησής τους, σε νέες διεκδικήσεις, γιατί δεν προτάσσουν τόσο έναντι των εταίρων και δανειστών, όσο και έναντι των πολιτών αυτής της χώρας, την ανάγκη να φτιάξει ο τόπος;

Δεν θα ήταν δικαιότερη η κατανομή του οικονομικού και κοινωνικού κόστους των δημοσιονομικών μέτρων αν πατασσόταν η φοροδιαφυγή, που παραμένει σήμερα η κυριότερη πηγή κοινωνικής αδικίας σε αυτόν τον τόπο;

Δεν θα βελτιώνονταν τα παραγωγικά κίνητρα και δεν θα στηριζόταν η ίδια η διαδικασία της δημοσιονομικής προσαρμογής εάν κοβόταν το κεφάλι του τέρατος της φοροδιαφυγής;

Είναι, άραγε, απαραίτητο να υπεραμυνθεί κανείς της ανάγκης να λειτουργήσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα η ελληνική κρατική μηχανή;

Δεν θα γλιτώναμε τη σπατάλη και δεν θα αξιοποιούσαμε καλύτερα τους όποιους διαθέσιμους πόρους για κρίσιμους τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, η άμυνα και η κοινωνική ασφάλεια εάν έμπαινε επιτέλους σε μια τάξη ο τρόπος λειτουργίας αυτού του κράτους και αν μειωνόταν η γραφειοκρατία;

Αντίστοιχα, η άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων δεν θα υποβοηθούσε την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις και δεν θα αύξανε έτσι τον συνολικό πλούτο της χώρας και τα φοροέσοδα του κράτους;

Η βελτίωση της αποτελεσματικότητας του δικαστικού συστήματος δεν θα λειτουργούσε προς την ίδια κατεύθυνση;

Ο κατάλογος είναι μακρύς και λίγο-πολύ όλοι τον ξέρουμε, όπως όλοι μας ξέρουμε ποια είναι τα στραβά σε αυτόν τον τόπο, γιατί τα ζούμε καθημερινά.

Αντίστοιχα, όλοι ή εν τέλει οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση συνεργασίας που προέκυψε από την κάλπη της 17ης Ιουνίου αποτελεί, ενδεχομένως, την τελευταία ευκαιρία που έχει αυτή η χώρα ώστε να διατηρήσει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της και συνάμα να φτιάξει κατά τρόπο συντεταγμένο και ορθολογικό τα του οίκου της.

Ας μπούμε σε αυτήν τη διαπραγμάτευση με αιτήματα αλλά και με πράξεις. Με έργα.

Αν μη τι άλλο, εμείς το έχουμε ανάγκη περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον…

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.