Ευρώ: Ένα νόμισμα "ντεμέκ"

Εάν το μόνο που θα κομίζει ο Όλι Ρεν, διαβαίνοντας το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου, είναι το πακέτο των νέων μέτρων, της τάξης των €4,5-4,8 δισ., τότε η συνάντησή του με τον πρωθυπουργό θα είναι μάλλον εις μάτην.

Δημοσιεύθηκε: 1 Μαρτίου 2010 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν το μόνο που θα κομίζει ο κοινοτικός επίτροπος κ. Όλι Ρεν, διαβαίνοντας σήμερα λίγο μετά τις τέσσερις το απόγευμα το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου, είναι το πακέτο των νέων και ασφαλώς επώδυνων για τον Έλληνα πολίτη μέτρων, της τάξης των 4,5 έως 4,8 δισ.ευρώ, τότε η συνάντησή του με τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου θα είναι μάλλον εις μάτην.

Θα είναι μια συνάντηση διαχειριστικού χαρακτήρα, για τους λάθος λόγους, όσο αναγκαία και εάν αυτή κρίνεται υπό τις παρούσες συνθήκες.

Το πλέον σημαντικό "μάθημα" που κατέδειξε η τρέχουσα κρίση της χώρας μας αφορά στο προφανές και σε αυτό που οι περισσότεροι επικριτές του ευρώ επισημαίνουν από την ημέρα της δημιουργίας του.

Με άλλα λόγια, ότι το οικοδόμημα της ευρωζώνης είναι ένα αμιγώς νομισματικό δημιούργημα, το υπόβαθρο του οποίου πάσχει καθώς ούτε μπορεί να ασκήσει επαρκή δημοσιονομικό έλεγχο στα κράτη-μέλη του, ούτε τους παρέχει τη δυνατότητα υποτίμησης των εθνικών τους νομισμάτων, ώστε να αντιπαρέρχονται δημοσιονομικές κρίσεις, όπως αυτή που βιώνει σήμερα η χώρα μας.

Αντίστοιχα, πρόκειται για ένα μόρφωμα που δεν διαθέτει καν τη στοιχειώδη ευελιξία να σπεύσει στη σωτηρία της οικονομίας ενός ή και περισσότερων εκ των κρατών-μελών του.

Απλά, δεν υφίστανται εργαλεία ως προς αυτό, ενώ αντίθετα υπάρχουν και συγκεκριμένες προβλέψεις που καθιστούν απαγορευτική μια τέτοια διάσωση, ακόμη και σε καιρούς οικονομικής κρίσης όπως η παρούσα.

Βεβαίως, η ύπαρξη τέτοιων εργαλείων ή ακόμα καλύτερα της δυνατότητας άσκησης συντονισμένης δημοσιονομικής πολιτικής και ελέγχου προϋποθέτει αυτό που ο φίλτατος κ. Γ. Παπανδρέου χαρακτηρίζει "παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων".

Προϋποθέτει, με άλλα λόγια, έναν πολύ σημαντικότερο βαθμό πολιτικής ομογενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα της ευρωζώνης από αυτόν που διαθέτει σήμερα.

Η Ε.Ε. δεν είναι μια ένωση ομόσπονδων κρατών, όπως οι ΗΠΑ, που μοιράζονται ένα κοινό νόμισμα και μια κεντρική κυβέρνηση, η οποία μπορεί μέσω του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού να σπεύσει στη διάσωση μιας εκ των Πολιτειών της, εφόσον αυτό θα απαιτηθεί (π.χ. στην Καλιφόρνια).

Η Ε.Ε. δεν διαθέτει ενιαία εξωτερική πολιτική, παρά την πρόσφατη πλήρωση της σχετικής "υπουργικής" θέσης από την κ. Κ. Άστον, ή κοινή αμυντική πολιτική, ενώ υπό το βάρος διασυνοριακών αντιπαραθέσεων, όπως αυτή που βιώνει η χώρα μας με τη γείτονα Τουρκία, δεν έχει καν το θάρρος να ανακηρύξει τα επίσημα σύνορά της και επαφίεται σε μορφώματα όπως η Frontex, για την άσκηση μιας "υψηλής εποπτείας" σε επιμέρους ζητήματα, όπως η μετανάστευση.

Με άλλα λόγια, είναι ένα "ντεμέκ" δημιούργημα, όπως θα έλεγαν οι φίλοι Θεσσαλονικείς, με ένα "ντεμέκ" αποτέλεσμα.

Οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί ή οι Λουξεμβουργιανοί κάτοικοί του ωρύονται και αρνούνται να σπεύσουν στη σωτηρία των Ελλήνων, όπως αντίστοιχα θα αρνηθούν, μετά την υπέρβαση της ελληνικής κρίσης, να σπεύσουν στη σωτηρία των Ισπανών, των Πορτογάλων ή ακόμη και των Ιταλών, σε περίπτωση που και αυτοί αντιμετωπίσουν αντίστοιχα προβλήματα.

Εάν τα προβλήματα αυτά δεν απαντηθούν, επί της ουσίας, το σημερινό πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι παρά η αρχή του τέλους του ευρώ, την κάθε αδυναμία του οποίου θα σπεύδουν να εκμεταλλεύονται οι αγορές.

Και βεβαίως, το ζήτημα αυτό δεν είναι κάτι που αφορά μόνον στον κ. Παπανδρέου ή στον κ. Ρεν.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.