Η Αττικής, τα κόμματα, οι «συνδικάλες» και οι... άδειες

Χαρακτηριστικό σύμπτωμα μιας διαχρονικής ασθένειας εμφανίζεται να αποτελεί μετά τον ορυμαγδό των αποκαλύψεων, η Τράπεζα Αττικής, σύμφωνα με τις πληροφορίες για τα όσα περιέχονται στο πόρισμα της Τ.τ.Ε. αλλά και όσα κυκλοφορούν στη αγορά.

Κι όσο θλιβερά είναι τα όσα σταδιακά αποκαλύπτονται, άλλο τόσο είναι και το ότι χρειάστηκε η σκληρή κόντρα για τις τηλεοπτικές άδειες, αλλά και η όχι και τόσο υπόγεια, πλέον, σύγκρουση κυβέρνησης-Στουρνάρα, για να έρθουν στην επιφάνεια.

Κι ακόμη περισσότερο, το γεγονός ότι μεγάλο θύμα των όσων έχουν εκτυλιχθεί ως τώρα φαίνεται να είναι η περιουσία των μηχανικών που ασφαλίζονται στο ΤΣΜΕΔΕ, αλλά και η ίδια η Τράπεζα ως οργανισμός που προσφέρει εργασία σε πολύ κόσμο αλλά και υπηρεσίες στην οικονομία.

Το συμπέρασμα που προκύπτει από την πληθώρα των πληροφοριών είναι ότι η Τράπεζα έχει χρησιμοποιηθεί συστηματικά, εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες, προκειμένου να προσφέρει εξαιρετικά αμφιλεγόμενες «εξυπηρετήσεις» τόσο στο εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα, όσο και στα συμφέροντα που είχαν διάφοροι «συνδικάλες» των μηχανικών καθώς και σε διάφορες εταιρίες μικρές και μεγαλύτερες, που ασχολούνται με τεχνικά έργα, ή ενέπιπταν μεταξύ των εκάστοτε «προτιμητέων» ανεξαρτήτως αντικειμένου.

Κι ότι παράλληλα, η Τράπεζα αφέθηκε να παραμείνει ίσως και ισάριθμες δεκαετίες πίσω ως προς την μηχανοργάνωση των συστημάτων της, την εγκαθίδρυση δομών ελέγχου των χορηγήσεων και του πιστωτικού κινδύνου, την ανύπαρκτη εταιρική διακυβέρνηση (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ελληνικές εταιρίες δεν πάσχουν γενικώς σε τέτοια θέματα) κι όλες τις άλλες δομές που είθισται να υπάρχουν σε ένα πιστωτικό ίδρυμα.

Προφανώς το δεύτερο συνδέεται άμεσα με το πρώτο, διότι βεβαίως αν υπήρχαν όλες οι παραπάνω δομές, τότε δεν θα μπορούσαν να συμβούν όσα τώρα καταγγέλλονται.

Ίσως το πιο περίεργο όμως είναι ότι κατάσταση «ξεχείλωσε» ακόμη περισσότερο κατά τη διάρκεια της κρίσης κι ενόσω οι τράπεζα προχωρούσε σε διαδοχικές αυξήσεις κεφαλαίου προκειμένου να ανακεφαλαιοποιηθεί!

Η ηγεσία της παρέμεινε άρρηκτα συνδεδεμένη με την ηγεσία του ΤΣΜΕΔΕ και την εκάστοτε κυβέρνηση, χρησίμευσε για την τακτοποίηση κομματικών ημετέρων, ακόμη και για την χρηματοδότηση Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, ενώ είναι χαρακτηριστικά και τα όσα αποκαλύφθηκαν για τον ανεπίσημο «διανομέα» των διαφημιστικών δαπανών της, που είναι εδώ και πολλούς μήνες προφυλακισμένος για την υπόθεση των δημοσιογραφικών εκβιασμών, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο «μοιράζονταν» τα σχετικά κονδύλια σε κυριολεκτικά απίθανους αποδέκτες!

Δεδομένης της πολυετούς αμαρτωλής ιστορίας της τράπεζας όπως σταδιακά αυτή αποκαλύπτεται, η μάχη συμφερόντων στα πλαίσια της οποίας γίνονται οι αποκαλύψεις είναι αμφίβολο αν θα έχει νικητές σε πολιτικό επίπεδο.

Το πιθανότερο είναι ότι θα έχει μόνο χαμένους, καθώς η στενή διασύνδεση προσώπων και συμφερόντων- σε συνδικαλιστικό και κομματικό επίπεδο- αλλά και οι επιλογές προσώπων που πέρασαν από την ηγεσία της τα τελευταία χρόνια, θολώνουν το τοπίο.

Ίσως για αυτό, πολλοί γνώστες της αγοράς και του τρόπου με τον οποίο αυτή-δυστυχώς- λειτουργεί, εκτιμούν ότι «αν δεν είχαν βγει τα μεγάλα μαχαίρια» για τις τηλεοπτικές άδειες, κι αν δεν υπήρχε και η κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και του διοικητή της Τ.τ.Ε. η εξέλιξη της κατάστασης στην Αττικής, θα ήταν πολύ πιο «διακριτική», από όλες τις πλευρές.

Πέραν όμως από τις πολιτικές -και ποινικές- ευθύνες που είναι πολύ πιθανό ότι τώρα θα αποδοθούν, η εξέλιξη αυτή φέρνει στην επιφάνεια ορισμένα καυτά ζητήματα.

- Το γεγονός ότι ακόμη και σε εκείνες τις περιπτώσεις που δεν διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, οι διοικήσεις των Ταμείων εξακολουθούν να έχουν ασφυκτικά στενές σχέσεις με τα κόμματα, μέσω του παραταξιακού συνδικαλισμού, μια πλευρά της «κομματοκρατίας» που σε μεγάλο βαθμό περνά σχεδόν απαρατήρητη από την ελληνική κοινωνία,

- Την ανυπαρξία ουσιαστικών διαδικασιών ελέγχου από την πλευρά του βασικού μετόχου (δηλαδή του ΤΣΜΕΔΕ) με αντικείμενο τα συμφέροντα των ασφαλισμένων μηχανικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι για διάστημα αρκετών ετών (μέχρι πριν λίγους μήνες) η διοίκηση της Τράπεζας ασκείτο από τον τότε πρόεδρο του Ταμείου, Ι. Γαμβρίλη, που ήταν είτε εκτελεστικός, είτε μη εκτελεστικός πρόεδρος της Τράπεζας.

Σε ποιο όργανο και με ποια στοιχεία έδινε λογαριασμό ο «παντοδύναμος» Πρόεδρος με τα δύο… καπέλα; Αυτό είναι μάλλον κάτι που θα πρέπει να απασχολήσει στο εξής σφόδρα τους ασφαλισμένους του Ταμείου.

- Την επάρκεια της αντίδρασης των αρμόδιων εποπτικών αρχών. Οι πληροφορίες λένε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είχε επίγνωση των όσων συνέβαιναν τουλάχιστον εδώ και δύο χρόνια και είχε προβεί σε «προειδοποιητικές ενέργειες»! 

Κι αν γνώριζε εδώ και δύο χρόνια την κατάσταση, αν πράγματι αυξήθηκαν εντυπωσιακά οι νέες χορηγήσεις, ενώ όλο αυτό το διάστημα μειωνόταν η βάση των καταθετών, όπως λένε τα διαθέσιμα στοιχεία και οι πληροφορίες, για ποιο λόγο δεν παρενέβει πιο έγκαιρα;

Ορισμένα από αυτά τα ζητήματα θα αργήσουν να επιλυθούν, ας είμαστε ρεαλιστές, κάποια ερωτήματα όμως ζητούν επιτακτικά απαντήσεις, «εδώ και τώρα».

Σε κάθε περίπτωση και πέρα από την πολιτική «χλαπαταγή», το μεγάλο ζητούμενο είναι να μπει η Τράπεζα σε ένα νέο δρόμο, γνήσιου εκσυγχρονισμού και επαναφοράς στην ομαλότητα, προς όφελος και των μηχανικών που είδαν περιουσία εκατοντάδων εκατομμυρίων, περιουσία που οι ίδιοι είχαν καταβάλει για την ασφάλιση τους, να εξανεμίζεται.

Έχοντας δε ως βασικό μέτοχο ένα Ταμείο καλόν θα ήταν να μεταβληθεί σε παράδειγμα διαφάνειας και εταιρικής διακυβέρνησης.

Για να είναι «τράπεζα των μηχανικών» κι όχι των… μηχανισμών!