Παίζει παιχνίδια το ρωσικό χρήμα στην Ελλάδα

Καθηγήτρια πολιτικών επιστημών και ιστορίας, με εξειδίκευση στη Ρωσία, η Σεσίλ Βεσιέ, διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Ρεν και θεωρείται στη χώρα της μία από τις πιο έγκυρες ερευνήτριες της ρωσικής ιστορίας και πολιτικής.

Υπό αυτή την έννοια, το τελευταίο βιβλίο της με τίτλο «Τα ρωσικά δίκτυα στη Γαλλία» χαρακτηρίστηκε από τη γαλλική εφημερίδα Λε Μοντ ως κορυφαία προσέγγιση-ανάλυση ενός θέματος που ήδη προσλαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις.

Ως φαίνεται από μύρια όσα στοιχεία, το Κρεμλίνο επενδύει μεγάλα ποσά στην ενίσχυση ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων, μεταξύ των οποίων και ελληνικά.

«Εδώ και αρκετά χρόνια το Κρεμλίνο ακολουθεί καμπάνιες γοητείας, οι οποίες είναι εξαιρετικά επιθετικές και αποσκοπούν στην επιρροή των εσωτερικών υποθέσεων αρκετών χωρών μελών της Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό, η πολιτική που ακολουθείται είναι αρκετά εφευρετική και συνδυάζει τις παραδοσιακές μεθόδους της πάλαι ποτέ KGB με τα δεδομένα της εποχής μας. Έτσι, παρά τη σοβαρότατη διαρθρωτική κρίση που διαπερνά τη ρωσική οικονομία, η οποία επίσης υπονομεύεται και από απίθανη διαφθορά, η εξουσία χρηματοδοτεί γενναιόδωρα ενώσεις πολιτών, ινστιτούτα και δεξαμενές σκέψης, προπαγανδιστές δημοσιογράφους και τα μέσα που τους απασχολούν, καθώς και αρκετά "εργοστάσια trolls", που δαιμονολογούν και αναπτύσσουν θεωρίες συνωμοσίας. Αν λάβουμε υπόψη μας και τα εκατομμύρια που το Κρεμλίνο έχει διοχετεύσει στο Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, δηλαδή στο κόμμα της Μαρίν Λεπέν, τότε μπορώ να πω ότι το ίδιο συμβαίνει και με άλλα αντιευρωπαϊκού προσανατολισμού ακροδεξιά κυρίως κόμματα», μας είπε η Σεσίλ Βεσιέ.

Στο επίπεδο αυτό, η Γαλλίδα συγγραφέας και καθηγήτρια επισημαίνει ότι είναι δύσκολο, για την ώρα, να εκτιμήσει κανείς τις ζημίες που αντιπροσωπεύει η πολιτική του Κρεμλίνου για τη γαλλική ασφάλεια και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Πλην όμως, τα ιδεολογικά τραύματα είναι ξεκάθαρα και σε μεγάλο βαθμό ορατά.

Η Σεσίλ Βεσιέ επισημαίνει επίσης ότι στην Ελλάδα, τη Σερβία και την Κύπρο, σημαντικό ρόλο παίζουν ορισμένοι Ρώσοι μεγιστάνες, που επικαλούνται την ορθοδοξία ως εργαλείο προπαγάνδας, προκειμένου να δημιουργήσουν δίκτυα επιρροής και να αξιοποιήσουν τους κατά Λένιν «χρήσιμους ηλίθιους».

Από την άποψη αυτή πρέπει να ομολογήσουμε ότι η ρωσική προπαγάνδα χειρίστηκε άψογα σχεδόν την αποκάλυψη των WikiLeaks για την ύπαρξη κάποιων δισεκατομμυρίων ευρώ σε υπεράκτιες εταιρείες που ανήκουν σε ανθρώπους του περιβάλλοντος Βλαδίμηρου Πούτιν, γύρω από τον οποίο κινούνται ως γνωστόν οι περίφημοι «σιλοβίκι». Οι τελευταίοι είναι ένα είδος φρουράς πραιτωριανών, που κολυμπούν στο χρήμα και εμποδίζουν κάθε διαρθρωτική και δημοκρατική μεταρρύθμιση στη Ρωσία.

«Η εξουσία στη Ρωσία», μάς τονίζει ένας γνωστός Ρώσος ανταποκριτής στις Βρυξέλλες, που τελικά εκτοπίστηκε από το καθεστώς Πούτιν και τώρα φοβάται να επιστρέψει στην πατρίδα του, «ανήκει σε ποσοστό πάνω από 80% στους σιλοβίκι. Η πολιτική τους δύναμη είναι τεράστια και στην ουσία δεν έχουν αντίπαλο. Το καθεστώς Πούτιν ελέγχει τα πάντα. Και το ερώτημα είναι μέχρι πότε θα παίζει το παιχνίδι του εθνικισμού. Αυτή η νέα ρωσική άρχουσα τάξη διέπεται από μία δικαιωματική κατοχή της εξουσίας, παράλληλα όμως δεν έχει κανέναν ιδεολογικό και ηθικό ενδοιασμό στην άσκησή της. Για τους Ρώσους δημοκράτες μπορώ να πω ότι η σημερινή περίοδος στη Ρωσία έχει μεγάλες ομοιότητες με την εποχή του Μπρέζνιεφ. Οι Ρώσοι δημοκράτες είναι οι νέοι αντιφρονούντες».

Πράγματι, ο συνομιλητής μας δεν υπερβάλλει. Ρώσος αξιωματούχος πριν λίγους μήνες, στη διάρκεια επίσκεψής του στον τότε υπουργό κ. Π. Λαφαζάνη, μας είχε τονίσει ότι θεωρούσε τον εαυτό του «υπηρέτη του κράτους», που μαζί με τον Πούτιν «είχε σώσει τη Ρωσία από τη διαφθορά και τη φιλελεύθερη ανεκτικότητα που υιοθέτησε ο Γέλτσιν στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990». Μετά τη δήλωση αυτή, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, κάθε περαιτέρω συζήτηση ήταν απολύτως περιττή. Ωστόσο, επέτρεπε να ερμηνεύσει κανείς τη δουλικότητα του Έλληνα τότε υπουργού Αναπτύξεως κ. Π. Λαφαζάνη, όταν προσκυνούσε τον άρχοντα του Κρεμλίνου, βλέποντας, προφανώς, στο πρόσωπό του έναν νέο Λένιν...

Τέλος, υποθέτουμε ότι παρόμοιες σκηνές θα δούμε και λίαν προσεχώς στην Αθήνα, με αφορμή την επίσκεψη του άρχοντα του Κρεμλίνου στη χώρα μας.

Το δε «γιατί» της επισκέψεως μάλλον προκύπτει αβίαστα.