Από τον Αλέξανδρο Κερένσκι στον... Αλέξη Τσίπρα

Η τελευταία νίκη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στο ελληνικό κοινοβούλιο μπορεί να υπήρξε ηχηρή, ωστόσο για πολλούς αντικειμενικούς λόγους παραμένει ευάλωτη. Συνεπώς, αν θέλουμε να κάνουμε έναν ιστορικό παραλληλισμό, όπως θα δούμε και πιο κάτω, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ναι μεν για την ώρα έχει αποφύγει την τύχη του Αλέξανδρου Κερένσκι (1881-1970), Ρώσου πρωθυπουργού από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο του 1917 στην τότε Ρωσία, πλην όμως στη σημερινή πολιτική και οικονομική συγκυρία στη χώρα μας τίποτε δεν πρέπει να αποκλείεται. Ούτε η κατάργηση της δημοκρατίας - δυστυχώς. Ιδού γιατί.

Όσοι νομίζουν ότι στη Ρωσία του 1917 ο κομμουνισμός επεβλήθη διά επαναστάσεως, πλανώνται πλάνην οικτράν.

Το τσαρικό καθεστώς είχε ανατραπεί πολύ πριν από τον Οκτώβριο του 1917, λόγω της εμπλοκής της Ρωσίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Την εξουσία από τον Ιούλιο του 1917 ασκούσε ένας συνασπισμός δημοκρατικών και επαναστατικών κομμάτων με πρωθυπουργό τον αρχηγό του Σοσιαλεπαναστατικού Κόμματος, Αλέξανδρο Κερένσκι.

Και επειδή ο Κερένσκι συνέχιζε να διατηρεί τη Ρωσία στο πλευρό της Αντάντ στον πόλεμο κατά της Γερμανίας, ο Κάιζερ διέταξε να μεταφερθεί από τη Ζυρίχη στη Μόσχα ο εξόριστος στην Ελβετία αρχηγός των μπολσεβίκων, Βλ. Λένιν, με σκοπό την ανατροπή του Κερένσκι και την έξοδο της Ρωσίας από τον πόλεμο. Τελικά αυτό συνέβη τον Οκτώβριο του 1917, με το πραξικόπημα των μπολσεβίκων κατά της κυβέρνησης Κερένσκι – με τον τελευταίο να διαφεύγει την ύστατη στιγμή στην Αμερική, όπου και απεβίωσε το 1970.

Θα αναρωτιέται ο αναγνώστης: μα ποια μπορεί να είναι η σχέση ανάμεσα στον τότε σοσιαλεπαναστάτη Ρώσο πρωθυπουργό, που ήταν μόλις 36 ετών, και στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα; Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Αμφότεροι είχαν και έχουν τα φίδια του ολοκληρωτισμού στον κόρφο τους – τα οποία και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να υλοποιήσουν τις προθέσεις τους.

Βασική τους επιδίωξη είναι η δημοκρατική εκτροπή στη χώρα, μέσω της εξόδου της από την ευρωζώνη σε πρώτη φάση και της αποχώρησής της από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε δεύτερη.

Από την άποψη αυτή, λοιπόν, για το φαιοκόκκινο μέτωπο που απεργάζεται την καταστροφή της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποιήθηκε ως δίαυλος ανόδου στην εξουσία, όπως συνέβη στη Ρωσία του 1917 με τους μπολσεβίκους και τον Κερένσκι. Οι ιστορικές ομοιότητες είναι μεγάλες. Ελπίζουμε, όμως, 98 χρόνια μετά την ανατροπή του Αλέξανδρου Κερένσκι, να μην επαναληφθούν στην Ελλάδα από τους ανθρώπους του «λόμπι της δραχμής». Ένα λόμπι ισχυρό και αδίστακτο, που διαθέτει άφθονο βρόμικο χρήμα, το οποίο και θέλει να πολλαπλασιάσει εις βάρος της χώρας.

Συγκεκριμένα γεγονότα αποδεικνύουν ότι, στην πολιτική προσπάθεια που πρέπει να κάνει η χώρα για να βρει έναν ομαλό βηματισμό στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάποιες δυνάμεις μέσα στην κυβέρνηση θέλουν την καταστροφή της, για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Έτσι, την ώρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός την Κυριακή 12 Ιουλίου 2015 –ύστερα από σειρά τραγικών λαθών του ιδίου, στα οποία όμως κάποιοι τον οδήγησαν– έδινε μία αποφασιστική μάχη για την παραμονή της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, κάποιοι στην Ελλάδα είχαν έτοιμο σχέδιο πραξικοπήματος.

Ας μη μειδιούν ειρωνικά μερικοί. Σπεύδουμε ευθύς εξαρχής να τονίσουμε ότι έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη χωρίς κατάργηση της δημοκρατίας δεν μπορεί να γίνει. Δεν το λέμε εμείς αυτό. Το υποστηρίζει και περιγράφει ξεκάθαρα γνωστός βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, καθηγητής Οικονομικών, που προσφάτως ακόμα έκανε και διάλεξη επί του θέματος παρουσία του υπογράφοντος.

Δεν είναι μόνος του, ωστόσο, ο κύριος καθηγητής. Παρά τις διαψεύσεις, είναι γνωστό πλέον ότι υπουργοί της κυβέρνησης περίμεναν το «όχι» του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες για να προχωρήσουν σε περαιτέρω ανατρεπτικές ενέργειες –τις οποίες ο πρώην υπουργός Οικονομικών υπαινίσσεται σε μήνυμα που έστειλε από το κινητό του τηλέφωνο σε φιλικό του πρόσωπο.

Εγκυρότατες πληροφορίες μας από τις Βρυξέλλες λένε ότι, αν τελικά οι εταίροι και δανειστές μας δέχθηκαν για τελευταία φορά να συμβάλουν στη σωτηρία της χώρας με ένα τρίτο μνημόνιο, που δεν είναι αισθητά διαφορετικό από τα προηγούμενα, για όσους γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση, αυτό οφείλεται στις πληροφορίες που είχαν ότι στην Ελλάδα κινδύνευε η δημοκρατία.

Ο κίνδυνος αυτός δεν έχει παρέλθει. Οι δυνάμεις του ζόφου παραμένουν στην εξουσία και, παρά την ηχηρή κοινοβουλευτική τους ήττα, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την παρτίδα. Ήδη καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικό κλίμα το οποίο χρωματίζουν με έναν γελοίο αντιγερμανισμό που μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Οι άνθρωποι του ολοκληρωτισμού μπορούν να ευδοκιμούν σε περιόδους σοβαρών κρίσεων, ανακαλύπτοντας και εφευρίσκοντας εχθρούς. Στη χιτλερική Γερμανία εχθρός ήσαν οι Εβραίοι, οι έγχρωμοι και οι αθίγγανοι. Στη λενινιστική Σοβιετική Ένωση για όλα έφταιγε ο ιμπεριαλισμός. Στην Ελλάδα του κρατισμού και της διαφθοράς φταίνε οι Γερμανοί. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι τα σαράντα τελευταία χρόνια αντιπροσωπεύουν το 30% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος μας.

Κάποιοι γελωτοποιοί έχουν δυσκολία να καταλάβουν ότι τυχόν έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη και στη συνέχεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση μόνον με την ακύρωση της γερμανικής συμβολής στην οικονομία θα σημάνει την καταβύθιση στην απόλυτη φτώχεια υπό αυταρχικό καθεστώς. Αυτό ακριβώς που οραματίζονται και στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού βλέπουν έναν άλλον Αλέξανδρο Κερένσκι.