Κρούγκμαν: Υπερβολικές οι απαιτήσεις των δανειστών από την Αθήνα

Ποια είναι η κατάσταση της ελληνικής κρίσης; Δεν έχω ιδέα ή σε κάθε περίπτωση δεν έχω γνώση πέρα από αυτή που έχει ο κάθε επιμελής αναγνώστης δημοσιευμάτων. Ωστόσο έχω καλή γνώση για τα αιτήματα της Ελλάδας αναφορικά με το δημοσιονομικό τομέα και ίσως είναι χρήσιμο να μιλήσουμε για την αριθμητική πίσω από αυτή τη θέση, τονίζει σε άρθρο στους New York Times o Π. Κρούγκμαν.

Εδώ βρίσκεται και η βασική θέση: Η Ελλάδα κατάφερε μετά από απίστευτες θυσίες να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό (πλεόνασμα που δεν περιλαμβάνει την πληρωμή επιτοκίων) παρά την ύφεση. Αυτό το πλεόνασμα εκτιμάται ότι σήμερα τρέχει με 1,5% του ΑΕΠ.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν ζητά την επιστροφή σε πρωτογενές έλλειμμα, όπως το καταλαβαίνω. Απλά προτείνει να της επιτραπεί να σταθεροποιήσει το πλεόνασμα σε αυτά τα επίπεδα. Αντιτίθεται στην αύξησή του στο 4,5% του ΑΕΠ, ένα ποσοστό που λίγες φορές επιτυγχάνεται στην ιστορία.

Τώρα μπορείτε να σκεφτείτε ότι το 3% του ΑΕΠ δεν είναι μεγάλο θέμα (για προσπαθήστε να βρείτε 500 δισ. δολάρια στις ΗΠΑ σε μια χρονιά με περικοπές δαπανών). Ωστόσο, δεδομένων των μακροοικονομικών το 3% είναι μεγαλύτερη υπόθεση από αυτό που δείχνει.

Μοιάζει πολύ με τις αποζημιώσεις που προσπάθησαν οι Σύμμαχοι να λάβουν από τη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, αν και για διαφορετικούς λόγους.

Ο εξαναγκασμός της Ελλάδας στην καταγραφή τεράστιων δημοσιονομικών πλεονασμάτων σε αυτή φάση θα την οδηγήσει σε μια υπέρμετρη επιβάρυνση, η οποία θα ξεπερνά το άμεσο κόστος των ίδιων των πλεονασμάτων, τονίζει ο Αμερικανός οικονομολόγος.

Η λιτότητα έχει μια πολύ αρνητική επίδραση στην παραγωγή μιας χώρας που δεν έχει το δικό της νόμισμα και επομένως δεν μπορεί να αντισταθμίσει την πτώση της ζήτησης με την άσκηση νομισματικής πολιτικής.

Το συνημμένο διάγραμμα δείχνει τι θα έπρεπε να συμβεί στο ελληνικό ΑΕΠ, σύμφωνα με την αρχική αίτηση του 2010 σε σύγκριση με το τι πραγματικά συνέβη. Υπάρχει μικρή αμφιβολία ότι η τεράστια διαφορά αντανακλά τις αρνητικές επιπτώσεις της λιτότητας, οι οποίες σύμφωνα με παραδοχή του ΔΝΤ, είναι υποεκτιμημένες

Συνεχίζει τονίζοντας πως σε αυτό το σημείο μια εύλογη εκτίμηση του ελληνικού πολλαπλασιαστή είναι της τάξης του 1,3 και πως αυτό το μέγεθος έχει άμεσες δημοσιονομικές επιδράσεις στην οικονομία.

Για να πετύχει η χώρα τις 3 παραπάνω ποσοστιαίες μονάδες πλεονάσματος θα πρέπει να προχωρήσει σε μεγάλες περικοπές δαπανών ή την επιβολή και άλλων φόρων, τονίζει. Mε τους υπολογισμούς του θα πρέπει να βρει περισσότερες από έξι μονάδες του ΑΕΠ σε περικοπές δαπανών ή φόρους.

Πρακτικά, δηλαδή η τρόικα ζητούσε από την Ελλάδα να κάνει θυσίες της τάξης του 7,5 ή 8% του ΑΕΠ...

 * Στο γράφημα παρουσιάζονται οι προβλέψεις για την πορεία του ΑΕΠ της Ελλάδας και οι πραγματικές «επιδόσεις» του.