Για κάθε μάνατζερ, η πολιτική της «ανοιχτής πόρτας» είναι, αφ’ ενός, καλή ιδέα και, αφ’ ετέρου, δημοκρατική πρακτική. Όμως, πρέπει η πόρτα να είναι πάντα ανοιχτή; Μήπως έρχονται και στιγμές που πρέπει να κλείσει;
Ειδικότερα όταν ο μάνατζερ πρέπει: α) να κάνει κάποια δουλειά, β) να κάνει μια κλειστή σύσκεψη, γ) να δείξει στους συνεργάτες του ότι δεν θέλει να τον ενοχλήσουν, δ) να δείξει στους συνεργάτες του ότι είναι το αφεντικό και όχι ένας από αυτούς.
Είναι φανερό ότι ένας καλός μάνατζερ θέλει να ακολουθεί μία πολιτική ανοιχτής πόρτας, έτσι ώστε οι συνεργάτες του να μπαίνουν στο γραφείο του όταν και όποτε χρειάζεται. Αλλά υπάρχουν στιγμές που είναι αναγκαίο, τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά, να βάλει ένα όριο. Το πραγματικό μυστικό της καλής διοίκησης είναι ότι, ανεξάρτητα από το πόσο φιλικά φέρεται κανείς στους συνεργάτες του, υπάρχουν στιγμές που είναι σημαντικό να τούς δείξει ποιος είναι το αφεντικό.
Η δημοκρατική διοίκηση είναι καλή, οι συσκέψεις και οι επιτροπές δεν βλάπτουν, οι συζητήσεις αποδίδουν. Αλλά όταν τα πράγματα δυσκολέψουν, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να βγάλεις το φίδι από την τρύπα, να βιαστείς, να κάνεις τα δύσκολα τηλεφωνήματα, να είσαι το αφεντικό. Μερικές φορές, το να κλείνεις την πόρτα ενισχύει αυτή την εικόνα. Δεν χρειάζεται να είσαι σκληρός και αυταρχικός, αρκεί να είσαι μάνατζερ.
Σε ένα χρήσιμο βιβλίο του με τίτλο Οι Κανόνες του Μάνατζμεντ (εκδ. Κριτική), ο Ρίτσαρντ Τέμπλαρ γράφει: «Αν είσαι από εκείνους που δυσκολεύονται να δείξουν πυγμή, σού προτείνω να κάνεις δοκιμή κλείνοντας την πόρτα με το πόδι. Είναι μια βαθειά συμβολική «χειρονομία», που δείχνει ποιος κάνει κουμάντο. Κάνε το μερικές φορές και η ομάδα σου θα πάρει το μήνυμα. Από την στιγμή που το συνηθίσεις, θα μπορείς να ελέγξεις ποιος κάθεται στο γραφείο σου και για πόση ώρα.
Είναι σημαντικό, για τους υπαλλήλους σου να σε πάρουν στα σοβαρά και για σένα να επιβάλεις την εξουσία σου. Το κλείσιμο της πόρτας συμβολίζει το γεγονός ότι ο μάνατζερ είσαι εσύ –και αυτό είναι καλό, πίστεψέ με. Επιπλέον, θα μπορείς να κάνεις την δουλειά σου χωρίς να σε διακόπτουν. Μόνον που δεν πρέπει να το κάνεις συχνά –δεν υπάρχει τίποτε πιο απογοητευτικό από έναν μάνατζερ που δεν είναι ποτέ διαθέσιμος».