Τη ριζική διοικητική μεταρρύθμιση θεωρεί το μεγάλο διακύβευμα της εποχής ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης Γιώργος Σταθάκης, στην οποία περιλαμβάνει ασφαλώς το φορολογικό σύστημα και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς φοροδιαφυγής, αλλά εκτείνεται σε κάθε λειτουργία του δημόσιου τομέα.

Υποστηρίζει ότι χωρίς μια αξιόπιστη δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να κινηθεί η οικονομία προς τις σωστές κατευθύνσεις και τονίζει ότι στην Ελλάδα πριν από μια ανθηρή οικονομική περίοδο έχει προηγηθεί σοβαρή μεταρρύθμιση. Για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός, θεωρεί κρίσιμη την απόλυτη αποδέσμευση του Δημοσίου από τον πολιτικό έλεγχο οποιουδήποτε κόμματος. Παράλληλα, ζητά να υιοθετηθούν κανόνες λειτουργίας και αξιολόγησης, και να απλοποιηθεί το χαοτικό νομοθετικό πλαίσιο.

Σχετικά με το φορολογικό, διαπιστώνει ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές σε ό,τι αφορά τους φόρους από επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, υπογραμμίζοντας ότι η υστέρηση των εσόδων από αυτό το τμήμα της φορολογικής βάσης (έναντι του μέσου ευρωπαϊκού όρου) αγγίζει τα 8 δισ. ευρώ (ή το 4% του ΑΕΠ). Επαναλαμβάνει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την καθιέρωση περιουσιολογίου, την απλοποίηση του συστήματος (έτσι ώστε να πραγματοποιούνται ευκολότερα και οι έλεγχοι), αλλά και για τη δημιουργία νέων ενδιάμεσων φορέων επίλυσης των φορολογικών υποθέσεων, ώστε να μην εκδικάζεται μια υπόθεση στα δικαστήρια μετά από επτά χρόνια.

Σύμφωνα με τον κ. Σταθάκη, η αποτελμάτωση της ελληνικής οικονομίας θα προέλθει μετά από κύμα δημοσίων επενδύσεων -διαφορετικού προσανατολισμού και με αιχμή νέους οικονομικούς κλάδους-, οι οποίες θα κινητοποιήσουν και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Αν και θεωρεί μείζονος σημασίας την προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων, θεωρεί ότι το μοντέλο των ιδιωτικοποιήσεων δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα. Προτείνει ηπιότερες μορφές αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας με διατήρηση μέρους του ελέγχου στο Δημόσιο. Εκτιμά επιπλέον ότι το γνήσιο επενδυτικό ενδιαφέρον θα εμφανιστεί στη χώρα όταν η οικονομία ομαλοποιηθεί και αρθεί η αβεβαιότητα.

Σχολιάζοντας τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, υποστηρίζει ότι το μοντέλο ενίσχυσής τους χωρίς εξυγίανση του χαρτοφυλακίου (η οποία θα κόστιζε στους βασικούς μετόχους) θα σταθεροποιήσει μεν το σύστημα, αλλά δεν θα βοηθήσει την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας. Συμπληρώνει ότι έχει διάφορες «αμφιβολίες» για τις επιλογές, δεδομένου ότι «είναι άλλο το μοντέλο ανακεφαλαιοποίησης που ακολουθείται εάν πρόκειται να πουληθούν οι τράπεζες και διαφορετικό αν θέλουμε να διατηρηθούν σε ελληνικά χέρια κάποιας μορφής και να ενταχθούν σε διαδικασία ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας».

Αναφερόμενος, τέλος, στην πολιτική λύση της ελληνικής κρίσης, θεωρεί απαραίτητη τη δημιουργία συμμαχιών με τον ευρωπαϊκό Νότο, ώστε να εκμεταλλευθούμε τους συσχετισμούς. Επαναλαμβάνει την πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ για αναδιάρθρωση του χρέους, μορατόριουμ στην πληρωμή των τόκων αλλά και ρήτρα ανάπτυξης, ώστε η χώρα να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της όταν η οικονομία ανακάμψει.