Τη διαστρέβλωση της έννοιας του εισοδήματος μετά τη δραματική μείωση μισθών και αμοιβών επισημαίνει ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, κ. Σάββας Ρομπόλης, επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας Γ.Σ.Ε.Ε.-ΑΔΕΔΥ, σε συνέντευξη στο Euro2day.

Αναφέρει ότι η ισορροπία έχει πλήρως αποσταθεροποιηθεί καθώς σήμερα οι αμοιβές θεωρούνται δαπάνες για τον εργοδότη, αλλά δεν συνιστούν αξιοπρεπές εισόδημα για τον εργαζόμενο. Αναφέρεται δε στη νέα επιστολή-πρόσκληση της ΓΣΕΕ προς τους εργοδότες για διαπραγμάτευση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, προσπερνώντας τις επιταγές της κυβέρνησης και της τρόικας.

Θεωρεί επικίνδυνη την εκτίναξη της ανεργίας (η οποία υπολογίζει ότι θα ξεπεράσει το 24% στα τέλη του 2012) και εκτιμά ότι η ελληνική πολιτεία θα πρέπει να λύσει το διαρθρωτικό πρόβλημα της απασχόλησης αμέσως. Υπογραμμίζει ότι με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς ένας εργαζόμενος καλείται να συντηρήσει έναν άνεργο και έναν συνταξιούχο, προσθέτοντας ότι αυτή η σχέση δεν μπορεί να αποδώσει.

Ήδη το μοναδιαίο κόστος εργασίας έχει μειωθεί κατά 8%, ενώ το μνημόνιο προβλέπει περαιτέρω μείωσή του κατά 15% έως το τέλος του 2014, ποσοστό που θεωρεί απαγορευτικό. Συμπληρώνει δε ότι το διαθέσιμο εισόδημα έχει μειωθεί από τα επίπεδα του 2009 κατά 50%, επιβαρημένο κατά 30% από τις μειώσεις των μισθών και από τις μορφές ευέλικτης εργασίας και σε ποσοστό 20% από την πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση.

Υπολογίζει, τέλος, ότι οι σημερινοί ρυθμοί αύξησης της ανεργίας, αλλά και η απώλεια εσόδων από μειωμένους μισθούς και νέες μορφές εργασίας θα οδηγήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία σε απώλειες πόρων ύψους 9 δισ. ευρώ το 2012. Εκτιμά δε ότι τα ταμεία θα χρειαστούν επιπλέον κρατική χρηματοδότηση ύψους 1 δισ. ευρώ το 2012.

Αξιοποιώντας τόσο τα στοιχεία ερευνών του Ινστιτούτου Εργασίας όσο και στοιχεία του ΟΟΣΑ, υποστηρίζει ότι η μείωση του εργασιακού κόστους δεν έχει αποφέρει βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.

Επιπλέον, βάσει των στοιχείων που επεξεργάζεται, διαπιστώνει ότι το επιχείρημα της τρόικας για αύξηση της απασχόλησης εξαιτίας της μείωσης του κόστους εργασίας δεν ισχύει καθώς η ανεργία καλπάζει. Συμπληρώνει ότι, αν δεν υπάρξει παρέμβαση στους παράγοντες που επηρεάζουν τη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα, όσο και να μειωθεί το εργασιακό κόστος, δεν θα υπάρξει θετικός αντίκτυπος στην ανταγωνιστικότητα της εγχώριας οικονομίας.