To κυρίαρχο σενάριο της επόμενης μέρας

Αρκετοί φίλοι και γνωστοί εκτιμούσαν το περασμένο φθινόπωρο ότι η σημερινή κυβέρνηση θα έπεφτε τον Μάρτιο-Απρίλιο, γιατί δεν θα μπορούσε να περάσει από τη Βουλή τα πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα που θα απαιτούσαν οι πιστωτές.

Η δική μας άποψη ήταν διαφορετική.

Δεν πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση θα πέσει, ακόμη κι αν καλείτο να πάρει περισσότερα μέτρα για διαφόρους λόγους, π.χ. κανείς δεν θα ήθελε να κατηγορηθεί για κάτι τέτοιο.

Επιπλέον, η εξουσία είναι γλυκιά και οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος δεν έχουν πού αλλού να πάνε για να διασφαλίσουν το πολιτικό τους μέλλον.

Ο Απρίλιος κοντεύει να βγει και η κυβέρνηση δεν έχει πέσει.

Όμως, οι ίδιοι άνθρωποι καθώς και άλλοι εκτιμούν τώρα πως θα πέσει το καλοκαίρι, άντε τον Σεπτέμβριο.

Πιστεύουμε πως κάνουν πάλι λάθος.

Και δεν αναφερόμαστε στο άλλο κόμμα εξουσίας, τη ΝΔ, που συνεχίζει να έχει σοβαρό επικοινωνιακό πρόβλημα ενώ δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει σωστά πριν λίγο καιρό ότι ένα πρώην στέλεχός της, όπως ο κ. Καμμένος, δεν επρόκειτο να ρίξει την κυβέρνηση λόγω Μουζάλα, για να χάσει την καρέκλα του υπουργού Αμυνας.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά;

Είναι προφανές ότι υπάρχει μεγάλη σύγχυση με όλες τις διαρροές και τις δηλώσεις που γίνονται για την τύχη της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου.

Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο από ορισμένες αψυχολόγητες και συχνά ακατανόητες πρωτοβουλίες στα μάτια των ξένων που παίρνει η κυβέρνηση, π.χ. σύγκληση του Συμβουλίου Κορυφής ή τη χρήση των WikiLeaks.

Όμως, πίσω απ' όλα αυτά, δύο τινά είναι ξεκάθαρα κατά την άποψή μας.

Πρώτον, η κυβέρνηση επιδιώκει σφόδρα την ολοκλήρωση της αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν και δεν δείχνει καμία διάθεση να παραδώσει την εξουσία.

Επιπλέον, χρησιμοποιεί επικοινωνιακές μεθόδους για να περιορίσει το πολιτικό κόστος, δείχνοντας ότι έδωσε μάχη υπέρ των πιο αδύνατων στρωμάτων.

Δεύτερον, οι δανειστές έχουν έλθει πλέον πιο κοντά μετά απ' όλα αυτά που έγιναν με τα WikiLeaks. Αν και το ελληνικό ζήτημα δεν έχει τη βαρύτητα του παρελθόντος, θα ήθελαν να το κλείσουν πριν τα σημαντικά γεγονότα του Ιουνίου.

Κοινώς, το βρετανικό δημοψήφισμα για το Brexit στις 23 Ιουνίου, τις πιθανές ισπανικές εκλογές στις 26 Ιουνίου και την καταληκτική ημερομηνία για την απελευθέρωση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες στις 30 του ίδιου μήνα.

Ποιο είναι λοιπόν το κυρίαρχο σενάριο της επόμενης μέρας κατά την άποψή μας;

Η εξεύρεση μιας συμβιβαστικής λύσης για τα μέτρα-κάβα τις επόμενες εβδομάδες.

Αυτή θα επιτρέψει στο Eurogroup να συνέλθει και να εγκρίνει τη συμφωνία ενώ η Αθήνα θα ποντάρει στα θετικά της συμφωνίας, π.χ. εκταμίευση δόσεων, κινήσεις της ΕΚΤ για τα ελληνικά ομόλογα κ.τ.λ., για να πείσει τους βουλευτές να ψηφίσουν τα μέτρα, ελπίζοντας να δώσει ώθηση στην ελληνική οικονομία.

Είναι η καλύτερη λύση; Ισως, αλλά η αυτοψία θα δείξει.

Το σίγουρο είναι πως η κυβέρνηση δεν πρόκειται να παραιτηθεί, ούτε να πέσει τους επόμενους μήνες, τουλάχιστον, κατά την ταπεινή μας άποψη.

Φυσικά, μπορεί να κάνουμε λάθος. Ο χρόνος θα δείξει.

Dr. Money