H νέα παγίδα που στήνει η Γερμανία

Μερικές δεκαετίες πριν, ένα από τα κύρια μελήματα των Ευρωπαίων εταίρων μας ήταν να ξεφορτωθούν τα τοξικά τους απόβλητα.

Για να το πετύχουν, ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν αδρά τις χώρες που θα τα αποθήκευαν, υποσχόμενες επενδύσεις κ.τ.λ.

Όμως, οι καιροί άλλαξαν.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Δυτικής Ευρώπης είναι το μεταναστευτικό-προσφυγικό.

Οι μεγάλες ροές προσφύγων και μεταναστών από τη Συρία κι αλλού στη Γερμανία κι άλλες χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης έφεραν το πρόβλημα στο κατώφλι τους.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι γερμανικές φωνές που καλωσόριζαν τους πρόσφυγες στους σιδηροδρομικούς σταθμούς του Μονάχου κι αλλού έχουν πλέον μειωθεί.

Επιπλέον, η δημοτικότητα του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος και των χριστιανοκοινωνιστών στη Γερμανία έχει υποχωρήσει στο χαμηλότερο σημείο από τις εκλογές του φθινοπώρου του 2013.

Για μια πολιτικό όπως η καγκελάριος, που δίνει μεγάλη σημασία στις δημοσκοπήσεις, οι χαμηλότερες δημοσκοπικές επιδόσεις χτυπούν καμπανάκι.

Το μεταναστευτικό ζήτημα θα μπορούσε να αποδειχθεί σε αχίλλειο πτέρνα της καγκελαρίου.

Το αναγνωρίζει, δεν το θέλει και γι' αυτό επιδιώκει να βρει λύση μέσω της Κομισιόν και δικών της πρωτοβουλιών.

Επειδή είναι ρεαλίστρια, η κ. Μέρκελ κατανοεί ότι θα είναι δύσκολο να τελειώσει ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία και να βρεθεί μια μονιμότερη πολιτική λύση που θα σταματούσε τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη.

Είναι επόμενο λοιπόν να πάει στη δεύτερη καλύτερη λύση.

Τον έλεγχο των ροών στα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα.

Αυτό προϋποθέτει τη συνεργασία τόσο της Τουρκίας, όσο και της Ελλάδας υπό την αιγίδα της Κομισιόν.

Η κ. Μέρκελ θα προτιμούσε να πληρώσει γι' αυτό τον σκοπό αξιοσημείωτα ποσά, παρά να βλέπει εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες να φτάνουν στη Γερμανία και τη δημοτικότητα του κόμματός της να μειώνεται.

Αν κανείς είχε αμφιβολίες γι' αυτό το σχέδιο, δεν θα πρέπει να έχει καμία μετά τη χθεσινή τοποθέτηση του αντιπροέδρου της Κομισιόν κ.Τίμερμανς στην Τουρκία.

Ο κ. Τίμερμανς δήλωσε πρακτικά ότι μετά τη λειτουργία των κέντρων υποδοχής (hotspots) στην Ελλάδα και την επαναπροώθηση εκείνων που αιτούνται αλλά δεν λαμβάνουν άσυλο στις χώρες τους, το «Δουβλίνο» θα αρχίσει να επαναλειτουργεί .

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα επιστρέψουμε στο πρότερο καθεστώς, όπου οι χώρες-μέλη της ΕΕ μπορούσαν να επιστρέψουν τους μετανάστες-πρόσφυγες που έπιαναν στη χώρα της πρώτης εισδοχής, δηλαδή την Ελλάδα.

Είναι προφανές ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα σε μεσοπρόθεσμη βάση, γιατί ενέχει τον κίνδυνο εγκλωβισμού τους εδώ.

Οι ελληνικές αντιδράσεις θα μπορούσαν ίσως να καμφθούν υπό προϋποθέσεις.

Αν, π.χ., μαζί με τα λεφτά που θα έδιναν οι ευρωπαϊκές αρχές στην Ελλάδα για να στεγάσει, σιτίσει κ.τ.λ. τους πρόσφυγες ,φρόντιζαν επίσης να προσφέρουν μια ευκολότερη έξοδο της Ελλάδας από το 3ο μνημόνιο.

Για την ελληνική κυβέρνηση, που έτσι κι αλλιώς είναι υπέρ των προσφύγων και επιπλέον θα ήθελε να βγει η οικονομία από το μνημόνιο, μια τέτοια προσφορά δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.

Δεν αποκλείεται λοιπόν η κ. Μέρκελ και ο κ. Τσίπρας να συνεργαστούν για να προωθηθεί μια τέτοιου είδους συνεργασία.

Όμως, το ντίλ, αν γίνει, θα μπορούσε να είναι καλό μεν βραχυπρόθεσμα, αλλά προβληματικό για την Ελλάδα μεσοπρόθεσμα.

Κι αυτό γιατί ο εγκλωβισμός δεκάδων χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα είναι αναπόφευκτο ότι θα οδηγήσει σε προστριβές μεταξύ τους και με τις ελληνικές και κυπριακές αρχές.

Γι' αυτούς τους λόγους, ένα τέτοιο ντιλ συνιστά παγίδα των Γερμανών κατά την άποψή μας.

Dr. Money