Βάζουμε την Μύκονο μπροστά από το Πέραμα!

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να ασκήσει κάποιος κοινωνική πολιτική, βοηθώντας τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα.

Όμως, η άσκηση κοινωνικής πολιτικής με γεωγραφικά κριτήρια που δεν λαμβάνει υπόψη τα εισοδήματα των πολιτών δεν είναι ούτε οικονομικά σωστή, ούτε κοινωνικά δίκαιη κατά την ταπεινή μας άποψη.

Κι όμως στην Ελλάδα της πολύχρονης κρίσης, η κυβέρνηση συνεπικουρούμενη προφανώς από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν θέλει να κάνει το αυτονόητο.

Να εφαρμόσει κοινούς συντελεστές ΦΠΑ σε όλη την επικράτεια και να καταργήσει τις σημερινές εξαιρέσεις με βάση τα γεωγραφικά κριτήρια για ψηφοθηρικούς λόγους.

Για όσους δεν το γνωρίζουν τα νησιά των νομών Λέσβου, Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου, Κυκλάδων και τα νησιά του Αιγαίου Θάσος, Σαμοθράκη, Βόρειες Σποράδες και Σκύρος ισχύουν μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ κατά 30% και είναι 5%, 9% και 16%.

Έχουμε λοιπόν το εκπληκτικό φαινόμενο, οι κάτοικοι πλούσιων κατά τεκμήριο νησιών όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Πάρος κ.τ.λ. να πληρώνουν χαμηλότερους συντελεστές ΦΠΑ σε σχέση με τους κατοίκους φτωχών περιοχών της χώρας, π.χ. στα ορεινά της Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Στερεάς Ελλάδας αλλά και περιοχών στη περιφέρεια Αττικής-Πειραιά, π.χ. Πέραμα, Κερατσίνι, Μενίδι, Πατήσια και αλλού.

Δεν είναι λογικό να ζητάς από τους κατοίκους περιοχών με υψηλά ποσοστά ανεργίας και χαμηλότερα εισοδήματα να πληρώνουν υψηλότερους συντελεστές ΦΠΑ έναντι άλλων πιο προνομιούχων.

Κι όμως αυτό το καθεστώς που στερεί έσοδα από τα κρατικά ταμεία και συντηρεί ανισότητες το υπερασπίζονται οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας σε αντίθεση με την αντιδημοφιλή τρόικα, έστω κι αν η τελευταία το κάνει για δικούς της λόγους, κοινώς να αυξηθούν τα έσοδα.

Μερικοί επίσης επιχειρηματολογούν υπερ της διατήρησης του σημερινού καθεστώτος ΦΠΑ, προβάλλοντας το επιχείρημα του πλήγματος στη τουριστική βιομηχανία.

Όμως, υπάρχουν άλλες τουριστικές περιοχές όπως η Χαλκιδική, η Κρήτη, η Εύβοια, τα Επτάνησα, η Μεσσήνη κ.τ.λ. που εφαρμόζονται κανονικοί συντελεστές ΦΠΑ.

Προφανώς, το επιχείρημα περι υπονόμευσης της τουριστικής βιομηχανίας αν καταργηθεί η μείωση του ΦΠΑ στα νησιά είναι έωλο.

Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν θα ήταν καλύτερα να υπήρχαν χαμηλότεροι συντελεστές ΦΠΑ αλλά σ' ολόκληρη την χώρα και όχι αποσπασματικά.

Αλλοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να καταργηθεί η μείωση του ΦΠΑ αλλά σ' ορισμένα νησιά και όχι σ' όλα.

Όμως, ποιο ή ποιά θα είναι τα κριτήρια επιλογής σ' αυτή την περίπτωση;

Κι αν τα κριτήρια είναι το κατά κεφαλή εισόδημα και ακριτικά γιατί να μην διεκδικήσουν παρόμοια φορολογική μεταχείριση άλλες περιοχές της χώρας; Και γιατί θα πρέπει οι πλούσιοι των φτωχών νησιών και άλλων περιοχών να απολαμβάνουν τους χαμηλότερους συντελεστές ΦΠΑ;

Είναι σαφές ότι το θέμα περιπλέκεται σ' αυτή την περίπτωση.

Είναι πιο λογικό να ισχύουν οι ίδιοι συντελεστές ΦΠΑ παντού και να ενισχυθούν οικονομικά οι ασθενέστεροι σ' αυτές και σ' άλλες ακριτικές περιοχές με βάση εισοδηματικά κριτήρια από τον προϋπολογισμό.

Δεν είμαστε αιθεροβάμονες για να πιστεύουμε ότι είναι ποτέ δυνατόν το πολιτικό σύστημα να δώσει το πράσινο φως για κατάργηση των μειώσεων ΦΠΑ στα νησιά από την στιγμή που στο μέσον μπαίνουν ψήφοι.

Όμως, κάποτε θα πρέπει να συζητήσουμε αυτά τα θέματα, μήπως γίνει αντιληπτό σε περισσότερους πολίτες μερικές από τις στρεβλώσεις που τα κόμματα δεν θέλουν να διορθώσουν.

Dr. Money