Επαίτες για 100 - 150 μονάδες βάσης!

Οι εντυπώσεις μετράνε πολλές φορές πιο πολύ από το αποτέλεσμα. Στην Ελλάδα καταφέραμε να εμφανιζόμαστε ως οι επαίτες της ευρωζώνης, χωρίς μάλιστα να το έχουμε ανάγκη. Για 25 δισ. ευρώ και επιτόκιο 4,5%.

Δημοσιεύθηκε: 16 Μαρτίου 2010 - 07:53

Dr Money

Ως Έλληνες δεν μπορεί να είμαστε πολύ υπερήφανοι γι’ αυτά που συμβαίνουν.

Για μία ακόμη φορά η χώρα έχει γίνει πρωτοσέλιδο στα διεθνή ΜΜΕ για λόγους που δεν θα έπρεπε.

Η Ελλάδα, η οποία ζητούσε στην αρχή την πολιτική αλληλεγγύη των κοινοτικών εταίρων της και όχι, υποτίθεται, οικονομική βοήθεια, εμφανίζεται να ζητά μετ’ επιτάσεως οικονομική στήριξη από την Ε.Ε. για να δανείζεται φθηνότερα.

Επισείει μάλιστα το επιχείρημα της προσφυγής στο ΔΝΤ για να πείσει τους εταίρους μας στην ευρωζώνη να μας δώσουν αυτό που ζητάμε.

Στο υπουργείο Οικονομικών, μάλιστα, χρησιμοποιούν τη φράση "το πιστόλι είναι γεμάτο και πάνω στο τραπέζι" για να περιγράψουν την απειλή για προσφυγή στο ΔΝΤ.

Οι εταίροι μας γνωρίζουν ότι θα ήταν δύσκολο να απορρίψουν εξ ολοκλήρου το ελληνικό αίτημα για μια πιστωτική γραμμή ύψους 25 δισ. ευρώ, με χαμηλό spread -κοντά στις 150 μονάδες βάσης για 10 χρόνια-, γιατί κάτι τέτοιο θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στο ευρώ και στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Όλο αυτό το πάρε-δώσε στην Ελλάδα θεωρείται μέρος μιας συνηθισμένης διαπραγμάτευσης με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, που εξυπηρετεί το συμφέρον της χώρας.

Όμως, μερικοί στο εξωτερικό το βλέπουν διαφορετικά.

Κάποιοι το θεωρούν εκβιασμό από μια χώρα για την οποία πιστεύουν ότι "μαγείρεψε" τα στατιστικά της στοιχεία για να γίνει μέλος της ευρωζώνης.

Κάποιοι άλλοι δηλώνουν ότι κατανοούν την πολιτική πλευρά του ζητήματος, κοινώς ότι είναι δύσκολο να πληρώνει η Ελλάδα πολλά λεφτά για τόκους ετησίως, ακυρώνοντας εν μέρει ορισμένα από τα μέτρα λιτότητας που λήφθηκαν πρόσφατα.

Όμως, οι ίδιοι επισημαίνουν επίσης κάτι άλλο:

Η συζήτηση για το ΔΝΤ αποσπά την προσοχή πολλών στην αγορά από το κυρίως ζητούμενο, το οποίο είναι η πρόοδος της χώρας στο δημοσιονομικό μέτωπο.

Νομίζουμε ότι έχουν δίκιο.

Είναι υποχρέωση της χώρας να προσπαθήσει με κάθε τρόπο να μειώσει το κόστος δανεισμού της.

Θα πρέπει όμως επίσης να συνυπολογιστεί η ζημιά που προκαλείται στην εικόνα της Ελλάδας μεσομακροπρόθεσμα όταν εμφανίζεται ως επαίτης στην ΟΝΕ.

Το βασικό επιχείρημα των οπαδών του φθηνού δανεισμού με κάθε κόστος θέλει τα σημερινά επιτόκια δανεισμού "να μην είναι διατηρήσιμα".

Κοινώς, τα επιτόκια είναι τόσο υψηλά ώστε οδηγούν σε ανατροφοδότηση του δημοσίου χρέους.

Πρόκειται για επιχείρημα που βασίζεται σε μια βασική παραδοχή.

Τα επιτόκια δανεισμού θα παραμείνουν σε αυτά τα επίπεδα τα επόμενα χρόνια, οπότε θα αυξηθούν σημαντικά οι δαπάνες του προϋπολογισμού για τόκους, υπεραντισταθμίζοντας τα οφέλη από τη μείωση των δαπανών και την αύξηση των φόρων.

Θα ήταν όμως παράδοξο να συμβεί κάτι τέτοιο, αρχής γενομένης από φέτος, αν η Ελλάδα υλοποιούσε το πρόγραμμα σύγκλισης, μειώνοντας το έλλειμμα στο 8,7% του ΑΕΠ το 2010, κάτι που μοιάζει απολύτως εφικτό αυτήν τη στιγμή ακόμη κι αν η οικονομική ύφεση αποδειχθεί βαθιά.

Αναμφισβήτητα, η αποκλιμάκωση των spreads και του κόστους δανεισμού του ελληνικού χρέους θα είναι βραδύτερη χωρίς την πατερίτσα κάποιας κοινοτικής πιστωτικής γραμμής ύψους 25 δισ. ευρώ με πολύ χαμηλότερο spread από αυτό που ζητά η αγορά σήμερα.

Όντως, η χώρα θα πλήρωνε υψηλό spread για να δανειζόταν 10 - 15 δισ. ευρώ τις επόμενες εβδομάδες.

Αν όμως εμφάνιζε την προσδοκώμενη βελτίωση στο έλλειμμα του προϋπολογισμού και το ρίσκο της αναχρηματοδότησης των 20 δισ. ευρώ του διμήνου Απριλίου - Μαΐου έφευγε από τη μέση, τα ελληνικά spreads θα αποκλιμακώνονταν σχετικά γρήγορα.

Δεν είναι σίγουρο. Είναι όμως το πιθανότερο.

Ας μην ξεχνάμε ότι το spread του 10ετούς ελληνικού ομολόγου έναντι του γερμανικού συρρικνώθηκε κατά 100 μονάδες βάσης από τον Φεβρουάριο στον Μάρτιο, ενώ ακόμη μεγαλύτερη ήταν η συμπίεση στα κοντινότερα διαστήματα, π.χ. 2ετία και 3ετία.

Ας μη λησμονούμε επίσης ότι το ελληνικό spread στη 10ετία πήγε από τις 300 μονάδες βάσης τον Μάρτιο του 2009 στις 125 μονάδες βάσης τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.

Αναμφισβήτητα, η Ελλάδα δεν ήταν πρωτοσέλιδο στους "Financial Times" ή στη "Wall Street Journal" για τη δημοσιονομική της κατάσταση εκείνη την περίοδο όπως είναι σήμερα.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα περίμενε κανείς να αποκλιμακωθεί το ελληνικό spread τόσο απότομα και σύντομα τη φετινή χρονιά.

Άλλωστε, ούτε στην περίπτωση της Ιρλανδίας, που ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος πέρυσι, συνέβη κάτι αντίστοιχο. Η αποκλιμάκωση των ιρλανδικών spreads πήρε χρόνο.

Όμως, η Ιρλανδία δεν πήρε τα μέτρα λιτότητας και έσπευσε αμέσως στην Ε.Ε. για να τείνει χείρα βοηθείας όπως κάνει η Ελλάδα.

Ούτε θεώρησε ότι παίρνοντας τα μέτρα λιτότητας εγκαίρως έπρεπε να τύχει προνομιακής μεταχείρισης στο κόστος δανεισμού της από την Ε.Ε.

Δεν εκπλήσσει λοιπόν που η Ιρλανδία έχει κερδίσει τη συμπάθεια των εταίρων μας με τη στάση της, προστατεύοντας το όνομά της στην ευρωπαϊκή και στη διεθνή κοινή γνώμη.

Σε αντίθεση ασφαλώς με εμάς, που έχουμε γίνει αντικείμενο ειρωνικών σχολίων και περιφρόνησης ακόμα κι από γειτονικές χώρες.

Κι όλα αυτά γιατί;

Για να μειώσουμε τα spreads δανεισμού μας κατά 100 - 150 μονάδες βάσης το πολύ τον επόμενο ενάμιση μήνα, καθότι τα spreads θα υποχωρούσαν έτσι κι αλλιώς ακολούθως αν ήμασταν συνεπείς στις δεσμεύσεις μας.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.