Ράλι χωρίς τους ξενοδόχους!

Μερικοί πιστεύουν ότι είμαστε στην αρχή ενός ράλι διαρκείας, ποντάροντας στο σχέδιο Geithner, ενώ άλλοι βλέπουν μία ακόμη παγίδα των αρκούδων. Όμως, οι ξενοδόχοι δεν έχουν μιλήσει ακόμη.

Δημοσιεύθηκε: 24 Μαρτίου 2009 - 07:59

Dr Money

Πόσα πράγματα μπορεί να αλλάξουν σε λιγότερο από μία εβδομάδα...

Οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούσαν την κεφαλή του Αμερικανού υπουργού οικονομικών Tim Geithner επί πίνακι πριν από μερικές μέρες, με πρόσχημα τα μπόνους που έδωσε η κρατικοδίαιτη ΑΙG σε ανώτατα στελέχη της, τον ζητωκραύγαζαν χθες για το σχέδιό του.

Οι επενδυτές ψήφισαν χθες υπέρ του σχεδίου καθώς ο Dow Jones κέρδισε κάπου 500 μονάδες.

Όμως, οι λιγότερο παρορμητικοί έφεραν στον νου τους την ενθουσιώδη υποδοχή που είχε επίσης επιφυλάξει η αγορά στο σχέδιο τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας (TARP) ύψους 700 δισ. δολαρίων το περασμένο φθινόπωρο χωρίς να υπάρξει συνέχεια.

Μπορεί αυτήν τη φορά τα πράγματα να εξελιχθούν κατ’ ευχήν; Εξαρτάται.

Ως γνωστόν, το σχέδιο Geithner αποβλέπει στην «απόσυρση» τοξικών στοιχείων του ενεργητικού των τραπεζών, δηλαδή αμφίβολων δανείων και επενδυτικών προϊόντων (RMBS, CMBS, ABS με ΑΑΑ διαβάθμιση στην έκδοση) αξίας μέχρι 500 δισ. δολαρίων με τη δυνατότητα επέκτασης στο ποσό του 1 τρισ. δολαρίων.

Η αμερικανική κυβέρνηση θα συμβάλει με ένα ποσό της τάξης των 75 με 100 δισ. ευρώ από το σχέδιο TARP και θα δανείσει ουσιαστικά τους ιδιώτες επενδυτές (hedge funds, ασφαλιστικές εταιρίες κ.λπ.) είτε μέσω της Fed είτε μέσω κρατικών εγγυήσεων της FDIC (ομοσπονδιακός οργανισμός εγγύησης καταθέσεων) για να αγοράσουν τα τοξικά.

Στόχος του σχεδίου, το οποίο αποβλέπει στη συμμετοχή ιδιωτικών και κρατικών κεφαλαίων στις διάφορες partnerships που θα δημιουργηθούν για την αγορά των τοξικών, είναι η «εκκαθάριση» των χαρτοφυλακίων των τραπεζών.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, ελπίζεται, οι τράπεζες θα γίνουν πιο ελκυστικές στα μάτια των ιδιωτών επενδυτών και θα μπορέσουν να προσελκύσουν φρέσκα κεφάλαια για να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους θέση και επομένως να δανείζουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις πιο άφοβα.

Εδώ όμως ξεκινάνε τα δύσκολα.

Ποια είναι τα επίπεδα τιμών που θα κάνουν τους επενδυτές να θέλουν να αγοράσουν τοξικά δάνεια ή επενδυτικά προϊόντα και τις τράπεζες να τα πουλήσουν;

Είναι σαφές ότι το σχέδιο Geithner δίνει την ευκαιρία στους ιδιώτες επενδυτές να αγοράσουν τοξικά επενδυτικά σε υψηλότερη τιμή από τις τρέχουσες στις οποίες τα έχουν αρκετές αμερικανικές τράπεζες στα βιβλία τους γιατί ο δανεισμός μειώνει το κόστος τους.

Όμως, εδώ θα πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός ανάμεσα στα τοξικά επενδυτικά προϊόντα και στα δάνεια.

Οι τράπεζες έχουν απομειώσει τα τοξικά επενδυτικά προϊόντα.

Ιδίως εκείνες που ήταν πιο συντηρητικές στην αποτίμηση (mark-to-market) της αξίας των συγκεκριμένων προϊόντων, κοινώς τα τιμολογούσαν πιο χαμηλά.

Αυτό σημαίνει ότι θα είναι πιο εύκολο να βρεθεί μια τιμή που θα ικανοποιεί τόσο τις τράπεζες όσο και τους ιδιώτες επενδυτές μέσα από τη διαδικασία που υιοθετεί το σχέδιο Geithner.

Όμως, αρκετές τράπεζες δεν φαίνεται να έχουν ακολουθήσει το ίδιο συντηρητικές πολιτικές σε θέματα δανείων.

Αυτό σημαίνει ότι οι τιμές που θα βγάλουν οι δημοπρασίες του σχεδίου γι’ αυτά τα δάνεια πιθανόν να μην ικανοποιούν τις τράπεζες και επομένως δεν θα έχουν κίνητρο να τα πουλήσουν, γιατί διαφορετικά θα πρέπει να πάρουν ζημίες.

Επομένως, το σχέδιο μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματικό με τα τοξικά επενδυτικά προϊόντα αλλά όχι με τα προβληματικά δάνεια.

Κοινώς, να αποδειχθεί αποτελεσματικό κατά το ήμισυ, ακόμη κι αν υποθέσει κάποιος ότι αρκετοί ιδιώτες επενδυτές θα δείξουν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν.

Οι τελευταίοι θα συνεκτιμήσουν σίγουρα τον κίνδυνο να επιβάλει το Κογκρέσο περιορισμούς στα μπόνους των υψηλόβαθμων στελεχών έπειτα από όλα αυτά που έγιναν με την AIG.

Αυτό σημαίνει ότι πιθανόν να προσφέρουν χαμηλότερες τιμές στις δημοπρασίες για τα τοξικά απ’ αυτές που θα πρόσφεραν αν δεν έπρεπε να ανησυχούν γι’ αυτό το ρίσκο.

Επιπλέον, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι θα χρειαστούν μερικοί μήνες ακόμη ώστε το σχέδιο να μπει σε πλήρη εφαρμογή.

Με άλλα λόγια, το σχέδιο Geithner μοιάζει να είναι ένα πολύ καλό σχέδιο επί χάρτου, αφού αποφεύγεται η κρατικοποίηση των τραπεζών που θα μάτωνε τους μετόχους μειοψηφίας.

Όμως, η επιτυχία του και σε μεγάλο βαθμό η συνέχεια του χρηματιστηριακού ράλι εξαρτώνται από δύο παράγοντες.

Πρώτον, την προθυμία των τραπεζών να πουλήσουν τα τοξικά τους στις τιμές που θα διαμορφωθούν στις δημοπρασίες και, δεύτερον, την προθυμία των ιδιωτικών κεφαλαίων να συμμετάσχουν στη διαδικασία.

Αυτοί είναι οι ξενοδόχοι του ράλι.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.