Φορολογία: Επιστροφή στο 2004!

H απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει τη φορολογία των μερισμάτων δημιουργεί νέα δεδομένα στη Σοφοκλέους αλλά ταυτόχρονα κι ένα μεγάλο χαμένο.

Δημοσιεύθηκε: 28 Αυγούστου 2008 - 08:00

Dr Money

Κάπου τεσσεράμισι χρόνια έχουν περάσει από τότε που η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ανακοίνωσε την σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών στο 25% από 35% που βρίσκονταν εκείνη την εποχή.

Ήταν μία απόφαση που στηρίχθηκε κυρίως στη λογική της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων.

Το γεγονός ότι εκείνη την εποχή γινόταν η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης με 10 νέες χώρες από τη νοτιοανατολική Ευρώπη, ορισμένες εκ των οποίων χαρακτηρίζονταν από τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές τους βοήθησε επίσης.

Η απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει τον φορολογικό συντελεστή επί των διανεμομένων κερδών των επιχειρήσεων στο 35%, δηλαδή στα επίπεδα του 2004, από 25% αποτελεί αναμφισβήτητα πισωγύρισμα.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες σταδιακές μειώσεις του φορολογικού συντελεστή επί των επιχειρηματικών κερδών που θα τον φέρουν στο 20% το 2014 δεν έχει την ίδια αξία.

Άλλωστε ποιος εγγυάται ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο από τη στιγμή που μεσολαβούν εκλογικές αναμετρήσεις που μπορεί να αναδείξουν άλλες κυβερνήσεις η υπουργούς οικονομικών με διαφορετική ατζέντα;

Ας μην ξεχνάμε οτι στην Ελλάδα ο λαϊκισμός πουλάει.
Επομένως, θα πρέπει να αξιολογηθούν οι συνέπειες της αύξησης της φορολογίας στα μερίσματα και φυσικά η επιβολή του φόρου υπεραξίας των μετοχών.

Από τη σκοπιά των επενδυτών που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη φορολογία, ο μεγαλύτερος φορολογικός συντελεστής μεταφράζεται σε μειωμένη μερισματική απόδοση με βάση τα σημερινά δεδομένα.

Από τη σκοπιά των αναλυτών, η αύξηση δικαιολογεί χαμηλότερη δίκαια τιμή για κάθε μετοχή αν η μερισματική πολιτική των εταιριών δεν αλλάξει.

Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, ο μεγάλος χαμένος είναι οι μέτοχοι και γενικότερα το ελληνικό χρηματιστήριο.

Θα ήταν όμως παράδοξο να μείνουν οι διοικήσεις των εισηγμένων εταιριών με σταυρωμένα χέρια και να δυσαρεστήσουν τους μετόχους τους.

Ίσως κάποιες αποφασίσουν να πληρώσουν περισσότερα στον κρατικό κορβανά για να έχουν οι μέτοχοί τους την ίδια μερισματική απόδοση.

Όμως, το πιθανότερο είναι ότι θα αναζητήσουν άλλους τρόπους για να ικανοποιήσουν τους μετόχους τους χωρίς να τα ακουμπήσουν στην εφορία.

Τα προγράμματα επαναγοράς ιδίων μετοχών (buybacks) προσφέρουν μία διέξοδο. Μία άλλη θα ήταν να γενικευθεί η διανομή μερίσματος υπό τη μορφή μετοχών αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν οι πιθανές υπεραξίες θα φορολογούνται και ποιος θα πληρώνει τον φόρο.

Εναλλακτικά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν νέα αποθεματικά για επενδύσεις.

Όποια κι αν είναι η επιλογή, το αποτέλεσμα για το Δημόσιο θα είναι το ίδιο. Είτε λιγότερα έσοδα σε απόλυτα νούμερα από τη φορολόγηση των μερισμάτων, είτε λιγότερα σε σχέση με τα αναμενόμενα.

Σε κάθε περίπτωση, ο μεγάλος χαμένος τόσο σε επίπεδο εντυπώσεων όσο επι του πρακτέου φαίνεται ότι θα είναι το ελληνικό Δημόσιο.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.