Γαλλική προφητεία;

H κατάρρευση των τειχών που χώριζαν σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικούς είναι ένα φαινόμενο το οποίο δεν αφορά μόνο την Γαλλία. Η οικονομική κρίση και το μοντέλο διαχείρισής της που επέβαλλε το Βερολίνο, έχει οδηγήσει σε κατακλυσμιαίες αλλαγές στον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη.

Δημοσιεύθηκε: 21 Μαΐου 2016 - 15:32

Στην Γαλλία, η απειλή από το Εθνικό Μέτωπο δεν φαίνεται τόσο διαχειρίσιμη. Υπό την ηγεσία του σημερινού προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, η δημοτικότητα του Σοσιαλιστικού Κόμματος έχει καμφθεί, κυρίως λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής στασιμότητας της χώρας.

Ακόμη και ο Ολάντ, ο οποίος αρχικά είχε εκλεγεί με μια προοδευτική πολιτική πλατφόρμα που υποσχόταν την αμφισβήτηση των πολιτικών οικονομικής λιτότητας του Βερολίνου και των Βρυξελλών, έκτοτε έκανε στροφή, αποδεχόμενος την απελευθέρωση των αγορών, και περικοπές στον προϋπολογισμό ως μια έσχατη προσπάθεια να αναζωογονήσει την οικονομία.

Και φυσικά η στροφή αυτή έχει προκαλέσει σωρεία τριβών ακόμα και στο δικό του κόμμα, καθώς η αριστερή «αντιπολίτευση» προσπαθεί με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία να κρατήσει αποστάσεις σε κρίσιμες αποφάσεις του Γάλλου προέδρου τόσο στην οικονομία όσο και στο πακέτο των αντιτρομοκρατικών μέτρων που προωθεί.

Η δεξιά μετατόπιση του Γάλλου προέδρου έχει έναν στόχο: να προσελκύσει ψήφους των Ρεμπουμπλικάνων ώστε να καταφέρει να συμμετάσχει στον δεύτερο γύρο των επερχόμενων προεδρικών εκλογών. Σύμφωνα με τους αναλυτές, η δεύτερη θέση παρέχει κάποιες πιθανότητες επανεκλογής αν τεθεί αντιμέτωπος με το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν.

Οι χειρισμοί αυτοί κάνουν φανερό ότι οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές της αριστεράς και της δεξιάς έχουν καταρρεύσει. Η κυρία Λεπέν υιοθετώντας πολλές από τις θέσεις της αριστεράς, όπως για παράδειγμα τις προσεγγίσεις της αντιπαγκοσμιοποίησης και του αντινεοφιλελευθερισμού, έχει προσελκύσει μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος της εργατικής τάξης, το οποίο ψήφιζε παραδοσιακά τα κομμουνιστικά ή τα σοσιαλιστικά κόμματα.

Η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου επιμένει ότι το κόμμα της δεν είναι «ούτε δεξιό, ούτε αριστερό» και ότι προστατεύει τα συμφέροντα της Γαλλίας από τις Βρυξέλλες.

Ταυτόχρονα, αρκετά ανώτερα στελέχη του κόμματος Εθνικό Μέτωπο έχουν επίσης εξετάσει το ενδεχόμενο μιας πολιτικής συμμαχίας με στελέχη του κεντροδεξιού κόμματος του Νικολά Σαρκοζί, τους Ρεπουμπλικάνους. Αν το καλοσκεφτεί κανείς ανάλογη είναι η προσέγγιση και του Γάλλου προέδρου, καθώς η δεξιά μετατόπισή του κονιορτοποίησε τις παραδοσιακές «κόκκινες γραμμές» του σοσιαλιστικού κόμματος με τους συντηρητικούς.

Στην πραγματικότητα η κατάρρευση των τειχών που χώριζαν σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικούς είναι ένα φαινόμενο το οποίο δεν αφορά μόνο την Γαλλία αλλά και την υπόλοιπη δυτική Ευρώπη. Η οικονομική κρίση και το μοντέλο διαχείρισής της που επέβαλλε το Βερολίνο διά των Βρυξελλών, έχει οδηγήσει σε κατακλυσμιαίες αλλαγές στον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη.

Τα αποτελέσματα των εκλογών σε Ισπανία και Πορτογαλία ακόμα και στην Πολωνία δίνουν μία εικόνα αυτών των αλλαγών που έχουν επέλθει. Στην Ιταλία, ο κ. Ρέντσι αποποιείται την ταυτότητα της αριστεράς, καλλιεργώντας την εικόνα του ρεαλιστή μεταρρυθμιστή. Στην Ισπανία, κανένα κόμμα δεν κέρδισε την πλειοψηφία στις πρόσφατες γενικές εκλογές του Δεκεμβρίου.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr