Το τέλος των ανθρακωρύχων

Πρόκειται για το τέλος μίας διαδρομής που ξεκινά με την βιομηχανική επανάσταση. Από τη δεκαετία του 1990, όμως, το φυσικό αέριο αναδείχθηκε ως ανταγωνιστική εναλλακτική λύση για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Δημοσιεύθηκε: 2 Ιανουαρίου 2016 - 21:35

Τέλος εποχής για έναν από τους πιο ιστορικούς κλάδους της βρετανικής βιομηχανίας.Το τελευταίο βαθύ ανθρακωρυχείο Κέλινγκλεϊ, στο Βόρειο Γιορκσάιρ έκλεισε, μετά από μισό αιώνα λειτουργίας.

Η εξόρυξη άνθρακα στη Βρετανία έχει καταστεί ασύμφορη. Όσα εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας τον χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη, προτιμούν να τον εισάγουν. Ουσιαστικά, πρόκειται για το τέλος μίας διαδρομής που ξεκινά με την βιομηχανική επανάσταση. Οι κόντρες των ανθρακωρύχων με την Θάτσερ στην δεκαετία του 1980 ήταν ιστορικές.Για αιώνες, τα ανθρακωρυχεία ήταν η μόνη επιλογή των απλών Βρετανών εργατών για μία άνετη ζωή και πρόσφεραν απασχόληση σε εκατομμύρια εργαζόμενους.

Παρά το γεγονός ότι ο άνθρακας συχνά εκλαμβάνεται σήμερα ως περιβαλλοντικό άγος, μόλις πριν από τέσσερις δεκαετίες φαινόταν ως η προφανής απάντηση σε μερικά από τα πιο πιεστικά πολιτικά και οικονομικά ζητούμενα του ανεπτυγμένου κόσμου.

Οι πετρελαϊκές κρίσεις της δεκαετίας του 1970 έδειξαν στις βιομηχανικές χώρες ότι οι διαταραχές του πετρελαϊκού εφοδιασμού θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοκ όχι μόνο μέσω των συστημάτων συγκοινωνιών και μεταφορών, αλλά και μέσω των ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων, επειδή πολύ ηλεκτρική ενέργεια παραγόταν από την καύση προϊόντων πετρελαίου.

Έτσι έσπευσαν να αντικαταστήσουν το πετρέλαιο που ελέγχεται από τα καρτέλ με άφθονο, φθηνό άνθρακα. Μεταξύ 1980 και 2000, οι χώρες μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) αύξησαν τη χρήση του λιθάνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας κατά 61% και μείωσαν τη χρήση του πετρελαίου στον εν λόγω τομέα κατά 41%. Διασκορπισμένο κατά το παρελθόν σε εξειδικευμένες περιφερειακές αγορές, το διεθνές εμπόριο άνθρακα εξελίχθηκε σε ένα περίπλοκο παγκόσμιο χρηματιστήριο εμπορευμάτων και τετραπλασιάστηκε σε μέγεθος.

Από τη δεκαετία του 1990, όμως, το φυσικό αέριο αναδείχθηκε ως ανταγωνιστική εναλλακτική λύση για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στον ανεπτυγμένο κόσμο και ο πυρετός του άνθρακα που είχε πιάσει τις δυτικές πρωτεύουσες άρχισαν να πέφτει.

Μεταξύ 2000 και 2008, η χρήση του άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στις χώρες του ΟΟΣΑ αυξήθηκε μόνο κατά 4%, ενώ η χρήση του φυσικού αερίου αυξήθηκε κατά 55%.

Το μέλλον του άνθρακα στον αναπτυγμένο κόσμο φαίνεται πιο ζοφερό κάθε χρόνο. Σήμερα, οι ειδικοί προβλέπουν ότι η ζήτηση άνθρακα στις χώρες του ΟΟΣΑ θα παραμείνει σταθερή και ίσως ακόμη και να συρρικνωθεί στο διάστημα από τώρα ως το 2035.Στην Ευρώπη, η κύρια απειλή για τον λιθάνθρακα προέρχεται από τις περιβαλλοντικές πολιτικές.

Το επιστέγασμα της κλιματικής πολιτικής της ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών, το οποίο ξεκίνησε το 2005, έκανε τις χώρες να στραφούν προς το καθαρότερο φυσικό αέριο. Η εντολή υπέρ των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, εν τω μεταξύ, έχει επίσης αρχίσει να διώχνει τον άνθρακα από την αγορά.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr