Ο α΄ γύρος των προεδρικών εκλογών 2012 στην Γαλλία, το αποτέλεσμα των οποίων θα επηρεάσει όλη την Ευρώπη –και όχι μόνο- αρχίζει στις 22 Απριλίου και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Πρόεδρος Nicolas Sarkozy και ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Francois Hollande θα αναμετρηθούν στον β΄ γύρο, που έχει προγραμματιστεί για τις 6 Μαΐου, καθώς κανένας από τους δύο δεν θα εξασφαλίσει επαρκή πλειοψηφία ώστε να κερδίσει το χρίσμα από τον πρώτο γύρο.

Όπως τονίζει το ινστιτούτο γεωπολιτικών ερευνών Stratfor, όποιος εξασφαλίσει την προεδρία θα κληθεί να πλοηγήσει την Γαλλία μέσα από μια σειρά πολιτικές και οικονομικές κρίσεις και, ακόμη σημαντικότερο, μέσα από ερωτήματα και αμφιβολίες που αφορούν την ταυτότητα της Γαλλίας σε σχέση με την Γερμανία και την Ευρώπη. Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα καθορίσει τόσο την πορεία της Γαλλίας, όσο το χρονοδιάγραμμα της αναπόφευκτης διαμάχης της με την Γερμανία. Και αυτός ο παράγοντας θα είναι ο σημαντικότερος για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς θα καθορίσει το καθεστώς την καίριας ευρωπαϊκής συμμαχίας ανάμεσα στην Γαλλία και την Γερμανία.

Η ρίζα των σημερινών προβλημάτων της Γαλλίας βρίσκεται στην εξασθένιση των δύο μεγάλων παραδοσιακών πηγών ισχύος της. Ιστορικά, η εσωτερική δύναμη της γαλλικής οικονομίας έδινε στην χώρα πλεονέκτημα έναντι των γειτόνων της, επιτρέποντάς της να παραμείνει σχετικά προστατευμένη από τα περιφερειακά και παγκόσμια οικονομικά σοκ. Αναλόγως και ο γαλλικός τραπεζικός κλάδος, έχει βοηθήσει ώστε να σταθεροποιηθούν οι περιφερειακές και διεθνείς δανειστικές επιχειρήσεις που είναι κρίσιμες για το παγκόσμιο εμπόριο.

Ωστόσο η διαρκής αναβολή σοβαρών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην Γαλλία, μαζί με τους νόμους προστασίας της εργασίας και των επιδομάτων πρόνοιας, έχει υποβαθμίσει την ανταγωνιστικότητα των εργαζόμενων και των βιομηχανιών της χώρας. Προσθέτως, στην Γαλλία υπάρχει ένας υπερβολικά μεγάλος δημόσιος τομέας, που σε συνδυασμό με την μείωση της ανταγωνιστικότητας επιβαρύνει βαριά τα δημοσιονομικά των Παρισίων και αυξάνει το χρέος.

Τέλος, το μεγάλο άνοιγμα των γαλλικών τραπεζών στις προβληματικές οικονομίες των περιφερειακών κρατών της Ευρώπης, έχει «δέσει» την μοίρα των γαλλικών τραπεζών με όλης της ευρωζώνης. Από όλες τις τράπεζες του πυρήνα, οι γαλλικές έχουν τα μεγαλυτερα ανοίγματα στην περιφέρειας, ήτοι 617 δισ. δολ. (200 περισσότερα από των γερμανικών) σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία.

Ολ’ αυτά σημαίνουν ότι η Γαλλία πρέπει να παραμείνει δεσμευμένη στην ενίσχυση των μέτρων καταπολέμησης της κρίσης και την διάθεση κεφαλαίων διάσωσης στην περιφέρεια. Κι αυτή η δέσμευση απαιτεί την καλή προαίρεση του μεγαλύτερου εγγυητή χρηματοοικονομικής ανακούφισης στην Ευρώπη: την Γερμανία.

Και δυστυχώς, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τις εκλογές, το Παρίσι αναπόφευκτα θα έρθει σε σύγκρουση με τις πολιτικές του Βερολίνου. Οι γαλλικές εκλογές απλώς θα καθορίσουν το χρονοδιάγραμμα της σύγκρουσης. Ο κ. Sarkozy, έχοντας αναπτύξει μια στενή σχέση συνεργασίας με την κα Merkel, είναι περισσότερο πιθανό να επιχειρήσει μακροπρόθεσμη συνεργασία με την Γερμανία, ενώ ο κ. Hollande έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα κάνει πιο άμεσες και δραστικές κινήσεις εναντίον του Βερολίνου.

Το θέμα είναι ότι, όσο περισσότερο η Γαλλία συνεχίσει να υποστηρίζει τις προσπάθειες της Γερμανίας να επιβληθεί λιτότητα, τόσο περισσότερο θα εμπλακεί το Βερολίνο στην νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική που εισάγει το δημοσιονομικό σύμφωνο και τα «έξι σημεία» της οικονομικής πολιτικής του. Όμως, για να ενισχυθεί αυτή η συνεργασία, σημαίνει ότι η γαλλική οικονομία θα υποφέρει από την λιτότητα για μεγαλύτερο διάστημα. Αντιθέτως, όσο γρηγορότερα το Παρίσι δηλώσει την αντίθεσή του με το Βερολίνο, τόσο νωρίτερα θα μπορέσει να επιχειρήσει την ανάπτυξη.

Και οι επιπτώσεις αυτής της επιλογής δεν θα περιορίζονται στην Γαλλία. Η γαλλο-γερμανική συμμαχία είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την νέα, αυστηρότερη ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, που όταν ολοκληρωθεί θα είναι καλύτερα εξοπλισμένη ώστε να αντιμετωπίζει τις χρηματοοικονομικές κρίσεις και την υποβάθμιση της Ευρώπης στην διεθνή σκηνή. Ο επόμενος Γάλλος πρόεδρος θα αναλάβει την δύσκολη αποστολή να συντηρήσει αυτή την σχέση και παράλληλα να διασφαλίσει ότι το Παρίσι δεν θα υποκύψει στα οικονομικά και υπαρξιακά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα.