Πόλεμος διαρροών και ερμηνειών για χρέος και... νέο δάνειο

Ο πόλεμος διαρροών μεταξύ όλων των πλευρών σκληραίνει όσο ο χρόνος μετρά αντίστροφα για το Eurogroup της μεθεπόμενης Πέμπτης.

Παρότι η Αθήνα διαμηνύει συνεχώς πως υπάρχει αυξημένη πιθανότητα να λήξει «άκαπνη» και η νέα συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, διαφαίνεται διάθεση – όλων των πλευρών – να κλείσει το θέμα στο Eurogroup.

Το κυβερνητικό επιτελείο μάλιστα φέρεται να έχει γίνει δέκτης της απροθυμίας του Μανουέλ Μακρόν να αναζητηθεί πολιτική λύση στη Σύνοδο Κορυφής της 22ας Ιουνίου. Όλα τα «κέντρα» εξάλλου πρωτοστατούν στην διοχέτευση πληροφοριών και σεναρίων χωρίς κανείς να ξέρει πού σταματούν οι πραγματικές προθέσεις και πού ξεκινούν οι μπλόφες.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα χθες στις ερμηνείες που έδωσε η αντιπολίτευση («και μερίδα των μέσων ενημέρωσης») για «νέο δανειακό πρόγραμμα», με αφορμή τις προτάσεις του ESM και της αναφοράς του γερμανικού ΥΠΟΙΚ (μέσω επιστολής του στους Γερμανούς βουλευτές που απεκάλυψαν Bloomberg και Reuters), σε «de facto» νέο δάνειο προς την Ελλάδα.

«Τους θυμίζουμε ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με την ισχύουσα συμφωνία μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών έχει ως προϋπόθεση την επιτυχή ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και τίποτε άλλο», ανέφεραν χαρακτηριστικά κύκλοι του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών.

Τι σημαίνει «de facto» ή «factually νέο δάνειο»

Το κουβάρι δείχνει μπερδεμένο, με τους γνώστες (από την ελληνική πλευρά) να επιχειρούν να το ξεμπλέξουν αναδεικνύοντας ότι:

1. Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα έχουν εισαχθεί στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα με την απόφαση της 24ης Μαιου 2016 μαζί με τα βραχυπρόθεσμα (τα οποία ήδη εκτελούνται) και τα μακροπρόθεσμα μέτρα.

2. Στην απόφαση αυτή, που αποτελεί το μόνο υπάρχον συμβατικό νομικό πλαίσιο των μέτρων το οποίο και θα ήταν ικανό να εισάγει δικαιώματα και υποχρεώσεις στους αντισυμβαλλομένους, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά σε επιπλέον «conditionality», σε επιπλέον μνημόνια, ή επιπρόσθετες προϋποθέσεις που να επιβαρύνουν την ελληνική πλευρά.

3. Αντιθέτως, με βάση την απόφαση αυτή, τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους αποτελούν την συμβατική υποχρέωση που ανέλαβε η πλευρά των δανειστών ως αντίκρυσμα για την νομοθέτηση των μεταρρυθμίσεων από την Βουλή των Ελλήνων.

4. Το επιχείρημα αυτό είναι ακόμη πιο συντριπτικό στο μέτρο που η επέκταση των δανείων δεν είναι μια νέα τεχνική μείωσης της παρούσας αξίας του χρέους που εφηύρε ο ESM μετά το Μάιο του 2016, ώστε να χρειάζεται να τροποποιηθεί μελλοντικά η απόφαση του Μαίου 2016 για να την περιλάβει. Αντίθετα, στην απόφαση υπάρχει ρητή αναφορά σε επέκταση της διάρκειας των δανείων ως μέτρο απομείωσης του χρέους.

5. Η ερμηνεία της αναφοράς σε «de facto νέο δανειο» ή «factually νέο δάνειο» είναι διαστρεβλωτική της πραγματικότητας, προσβάλλει την κοινή λογική και φτάνει στα όρια της προπαγάνδας. Εφόσον η αναφορά αυτή υπάρχει, προφανώς ενισχύει την άποψη ότι δεν υπάρχει περίπτωση νέου μνημονίου.

6. Πράγματι, είναι γνωστό σε οποιονδήποτε έχει πάρει στη ζωή του δάνειο, ότι κάθε επέκταση δανείου αποτελεί εκ των πραγμάτων νέο δάνειο γιατί εισάγει νέο πιστωτικό κίνδυνο για τον πιστωτή. Εξίσου γνωστό ήταν και τον Μάιο του 2016 όταν και αποφασίστηκε ότι τα μεσοπρόθεσμα μέτρα θα περιλαμβάνουν επεκτάσεις δανείων. Το θέμα είναι αν το νέο αυτό «δάνειο» αποτελεί de facto δάνειο ή συμβατικό δάνειο. Ενα de facto δάνειο είναι ένα δάνειο που ακριβώς δεν προκύπτει από σύμβαση. Ομως τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των αντισυμβαλλομένων κρατών προκύπτουν μόνο από συμβάσεις.