Η κρίση του 2008 έφερε τις ισπανικές τράπεζες αντιμέτωπες με τη φούσκα στην εγχώρια αγορά ακινήτων, με τις αποταμιευτικές τράπεζες να αποτελούν τον αδύναμο κρίκο του τραπεζικού συστήματος της χώρας, εξαιτίας των στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου.

Το 2009 η ισπανική κυβέρνηση προχώρησε σε πρόγραμμα ανασυγκρότησης των αποταμιευτικών τραπεζών, αλλά σύμφωνα με έκθεση της Eurobank παραμένουν οι ανησυχίες για την αντοχή του τραπεζικού συστήματος και του συνολικού κόστους που απαιτείται για την ενίσχυση του.

Μέχρι σήμερα το πρόγραμμα της κυβέρνησης επέτυχε να μειώσει μέσα από συγχωνεύσεις τον αριθμό των αποταμιευτικών τραπεζών από 45 σε 18.

Τα κεφάλαια για κάθε ίδρυμα αυξήθηκαν κατά μέσο όρο από € 29 δισ. σε € 72 δισ., ενώ ο αριθμός των υπαλλήλων και των υποκαταστημάτων μειώθηκε κατά 5% και 10% αντίστοιχα.

Παράλληλα συγκροτήθηκε ένα ταμείο για την ανασυγκρότηση του τραπεζικού τομέα, το FROB, το οποίο παρείχε επιπλέον κεφάλαια € 11,6 δισ.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
Ωστόσο, παρά τις σημαντικές προσπάθειες οι ισπανικές τράπεζες αντιμετωπίζουν σημαντικούς κινδύνους από την έκθεση τους στην στεγαστική αγορά.

Από το 2008 ως το 2011 προχώρησαν σε απομειώσεις € 96 δισ., ποσό που αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ, ενώ σύμφωνα με την Τράπεζα της Ισπανίας το 46% των δανείων των αποταμιευτικών τραπεζών σε κατασκευαστικές και real estate εταιρίες είναι εν δυνάμει μη εξυπηρετούμενο.

Την ίδια ώρα η αρνητική κατάσταση στην αγορά εργασίας και η ασθενική οικονομική δραστηριότητα δημιουργούν αρνητικό περιβάλλον και για τα στεγαστικά δάνεια.

Ακόμα περισσότερο, σημειώνει η Eurobank, η πτώση στις τιμές των κατοικιών από το 2007 ανέρχεται στο 17%, μειώνοντας ακόμα περισσότερο την αξία των στοιχείων ενεργητικού των τραπεζών, καθώς έχουν συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό ακινήτων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια.

"Συνολικά, ο αντίκτυπος από την απειλή του real estate στο χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν έχει σε καμία περίπτωση επιλυθεί. Σαν αποτέλεσμα, παραμένει η αβεβαιότητα για το συνολικό μέγεθος των κεφαλαίων που πρέπει να παρέχει το κράτος στον τραπεζικό τομέα" καταλήγει η Eurobank.