H απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να δημιουργήσει έναν μηχανισμό απορρόφησης των προβληματικών στοιχείων ενεργητικού από τις χρηματοοικονομικές εταιρίες διέσωσε το σύστημα, αλλά δεν έπληξε τους δύο καταστροφικούς ιούς, αναφέρει σε άρθρο του με τίτλο "Two biggest things still to do" o κ. Steve Forbes, εκδότης του ομώνυμου αμερικανικού περιοδικού.

Ο πλέον επικίνδυνος και άμεσος στην εξάπλωσή του ιός είναι, σύμφωνα με τον κ. Forbes, ο τρόπος λογιστικής αποτίμησης mark to market ή fair value, που οι αρμόδιες αρχές έχουν επιβάλει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Οι πραγματικές ζημίες από τα στεγαστικά δάνεια υψηλού κινδύνου και τα άλλα... εξωτικά προϊόντα ήταν υψηλές αλλά απορροφήσιμες. Το σύνολο των subprime δανείων αγγίζει το 1,2 τρισ., εκ των οποίων, με βάση το χειρότερο σενάριο, τα 600 δισ. μπορεί να μην αποπληρωθούν. Συγκρίνεται αυτό το ποσό με την αξία των παγίων των αμερικανικών νοικοκυριών, η οποία φτάνει στα 59 δισ. δολάρια; Οι πραγματικές απώλειες από τις... εξωτικές επενδύσεις δεν πρόκειται να αγγίξουν αυτό το επίπεδο.

Αν επικρατούσαν στη δεκαετία του '30 ανάλογοι λογιστικοί κανόνες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης του 1929, τότε ίσως αυτή να υπήρχε ακόμη. Σε εκείνη την περίοδο, συνεχίζει ο κ. Forbes, όλες οι μεγάλες τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρίες (με εξαίρεση μία) επέζησαν.

Ωστόσο, αν εφαρμόζονταν τότε οι τρέχοντες λογιστικοί κανόνες, όλοι οι μεγάλοι χρηματοοικονομικοί οίκοι θα είχαν καταρρεύσει.

Εάν στις αρχές της δεκαετίας του '90 εφαρμόζονταν ανάλογοι κανόνες εποπτείας και ελέγχου, τότε δεν θα είχαμε απλώς μία κρίση σε αποταμιεύσεις και δάνεια ("Savings & Loan" crisis), αλλά θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με μία δεύτερη Μεγάλη Ύφεση. Όλα τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα είχαν καταρρεύσει. Η ορθή λογιστική αποτίμηση είναι απόλυτα απαραίτητη για τις χρηματοπιστωτικές εταιρίες.

Το έτερο σημαντικό πρόβλημα (ο δεύτερος ιός) που αναφέρει ο κ. Forbes είναι το αδύναμο δολάριο. Η πολιτική χαλάρωσης των επιτοκίων από τη Fed το 2004 και ξανά το καλοκαίρι του 2007 οδήγησε σε έναν καταστροφικό πληθωρισμό τόσο στα εμπορεύματα όσο και στην αγορά ακινήτων. Η κραιπάλη των τελευταίων ετών δεν θα είχε καταγραφεί εάν η Fed εφάρμοζε πιο συνετή νομισματική πολιτική.

Η αμερικανική κυβέρνηση έχει τη δύναμη να καταστήσει ισχυρό το δολάριο.

Ευτυχώς, ο κ. John McCain έχει τη σωστή αντίληψη σχετικά με το δολάριο. Πρόσφατα παρότρυνε τη Fed να πράξει ό,τι είναι απαραίτητο προκειμένου να στηρίξει το νόμισμα. Αυτή η αποστολή συμπληρώνει την αντίστοιχη προσπάθεια καταπολέμησης της πιστωτικής κρίσης. Δεν υπάρχει έλλειψη ρευστότητας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι περισσότερο κρατάνε τα δολάριά τους, αντί να προσπαθήσουν να τα επενδύσουν.