Έντονη ανησυχία και αντίθεση στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση, διατυπώνουν με ανακοίνωσή τους οι πρόεδροι των φορέων του Οργανισμού Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών (ΟΠΕΜΕΔ), σημειώνοντας ότι «έχει υψηλό κόστος και είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας».

Μεταξύ των φορέων, που υπογράφουν την ανακοίνωση, είναι οι πρόεδροι, Παναγιώτης Πικραμμένος (ΟΠΕΜΕΔ), Θεόδωρος Φέσσας (ΣΕΒ), Κωνσταντίνος Μίχαλος (ΕΒΕΑ), Βασίλειος Κορκίδης (ΕΣΕΕ) και Ιωάννης Παναγόπουλος (ΓΣΕΕ).

Ειδικότερα, στην ανακοίνωσή του ο ΟΠΕΜΕΔ αναφέρει ότι το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση «θα έπρεπε, υπό κανονικές συνθήκες, να σηματοδοτεί μια θετική και ελπιδοφόρα παρέμβαση προς την κατεύθυνση της ορθής και αποτελεσματικής αξιοποίησης της διαμεσολάβησης στην Ελλάδα».Όμως, συνεχίζει Οργανισμός, «παρά το μεγαλόπνοο όνομά της, η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης απειλεί όχι απλώς να μη μεταρρυθμίσει τον θεσμό της διαμεσολάβησης, αλλά -αντιθέτως- να τον υπονομεύσει αποφασιστικά».

Ακόμη, ο ΟΠΕΜΕΔ αναφέρει ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης «έχοντας αρνηθεί οποιονδήποτε επιστημονικό διάλογο και συνεργασία με τη νομική κοινότητα, τους κοινωνικούς εταίρους, τον ΟΠΕΜΕΔ και τους θεσμούς της κοινωνίας και της οικονομίας εν γένει και κάνοντας απλώς μία κατ' επίφαση δημόσια διαβούλευση, προχώρησε με αδικαιολόγητη σπουδή στην κατάθεση ενός σχεδίου νόμου με πολυάριθμες αδυναμίες και αστοχίες» και προσθέτει: «Το έπραξε δε στο πλαίσιο ενός πολυσέλιδου πολύ-νομοσχεδίου "προαπαιτούμενων", χωρίς συνοχή και ενιαία φιλοσοφία. Η διαμεσολάβηση στην Ελλάδα χάνει το αυτοτελές και αναγνωρίσιμο νομοθετικό της πλαίσιο (τον ν. 3898/2010) και υποβιβάζεται σε απλό κεφάλαιο ενός ακόμη "διεκπεραιωτικού" πολύ-νομοσχεδίου μνημονιακών απαιτήσεων. Το πλήγμα στο κύρος και την κοινωνική αναγνώριση του θεσμού είναι εξ αυτού και μόνο του λόγου δεδομένο».

Ο Οργανισμός υπογραμμίζει ακόμη ότι επί της ουσίας του νομοσχεδίου και πέραν των επί μέρους παρατηρήσεων που θα υποβάλει, «διατυπώνει την έντονη ανησυχία και την αντίθεσή του στην προτεινόμενη μορφή της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης». Και, παρά την εκπεφρασμένη θέση του «υπέρ υποχρεωτικών μορφών εξωδικαστικής προσέγγισης των ιδιωτικών διαφορών και απόπειρας επίλυσης των», δεν μπορεί παρά να εκφράσει τον έντονο προβληματισμό του για «την εισαγόμενη μη ορθολογικά σχεδιασμένη διαδικασία, που χαρακτηρίζεται από υψηλό κόστος, αμφίβολη αποτελεσματικότητα και κίνδυνο έμπρακτης δυσφήμησης του θεσμού».

Παράλληλα, ο ΟΠΕΜΕΔ προτείνει «τη δομική αναμόρφωση του μηχανισμού, με την εισαγωγή ενός σταδίου υποχρεωτικής ενημέρωσης για τη διαμεσολάβηση, από διαμεσολαβητή κοινής αποδοχής, εντός εύλογου χρόνου από την υποβολή της αίτησης και με ελάχιστο συμβολικό κόστος, σύμφωνα και με την πρόσφατη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Τέλος, καταλήγει ότι «παρά την άρνηση διαλόγου από την πλευρά της Κυβέρνησης, και μάλιστα σε ένα πεδίο κατ' εξοχήν δεκτικό συνεννόησης και σύνθεσης, όπως η διαμεσολάβηση, ο ΟΠΕΜΕΔ θα συνεχίσει να εργάζεται για την έμπρακτη αξιοποίηση της διαμεσολάβησης και τη μελλοντική βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου εναλλακτικής επίλυσης διαφορών».