Ένα νέο υποβλητικό έργο σύγχρονου μουσικού θεάτρου ανέβηκε στην κρατική όπερα του Αμβούργου.

Η «Σιωπηλή Θάλασσα» είχε στόχο να κρατήσει ζωντανή την μνήμη του πυρηνικού ολέθρου στη Φουκουσίμα.

Πριν καν ακουστεί η πρώτη νότα από την ορχήστρα, η γερμανική σκηνή γεμίζει με κίτρινο ατμό. Από το βάθος ακούγεται ο αχός της θάλασσας, ενώ από την οροφή κρέμονται φωτεινοί ράβδοι.

Είναι το σκηνικό της όπερας «Σιωπηλή Θάλασσα». Ενός έργου για τη Φουκουσίμα του ιάπωνα συνθέτη Τόσιο Χοσοκάβα, ο οποίος με το μουσικό αυτό έργο θέλει να κρατήσει ζωντανή την μνήμη της πυρηνικής καταστροφής στις 11 Μαρτίου του 2011.

Στο επίκεντρο της παράστασης βρίσκεται μια γερμανίδα χορεύτρια, η οποία χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή αναζητεί στην οργισμένη θάλασσα της Φουκουσίμα τον πνιγμένο γιό της.

Ούτε ο πρώην σύζυγός της και πατέρας του παιδιού, αλλά ούτε και η πεθερά της είναι σε θέση να την βοηθήσουν να ξεπεράσει το τραύμα, σημειώνει η Deutschewelle.

Τα απλά κείμενα, που συνοδεύονται από σύντομα χορωδιακά και ρεαλιστικούς διαλόγους, κορυφώνονται σε μια λυτρωτική βουδιστική ιεροτελεστία που θυμίζει έντονα το παραδοσιακό ιαπωνικό θέατρο Νο.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
H Φύση ως σημείο αναφοράς του συνθέτη

Το μήνυμα: Ακόμα κι αν τα ιαπωνικά πυρηνικά εργοστάσια ξαναλειτουργήσουν, η φύση θα επιζήσει.

Η φύση είναι το σημείο αναφοράς στην όπερα του 60χρονου συνθέτη, ο οποίος μουσικά σχοινοβατεί μεταξύ Δύσης και Ανατολής.

Ο θεατής έχει την εντύπωση ότι μεταφέρεται σε κύμα που αέναα υψώνεται και πέφτει.

Ηχητικές εκρήξεις από κρουστά και πνευστά δημιουργούν μια κλειστοφοβική, αλλά συνάμα δραματική ατμόσφαιρα, η οποία μοιάζει, όπως λέει ο αρχιμουσικός της πρεμιέρας Κεντ Ναγκάνο, σα να «χώνεις έχεις το κεφάλι σου σε πλυντήριο».
 
Μια σοφή επιλογή του συνθέτη, διότι σε αντιδιαστολή στη μουσική του έργου ο σκηνοθέτης Χιράτα δανείζεται, πάλι από το θέατρο Νο, σκηνικά και εικόνες που μετακινούνται σε αργούς, μακάριους ρυθμούς κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Μουσική, σκηνικά, αλλά και οι ερμηνείες δείχνουν να έπεισαν το κοινό για το δύσκολο, ίσως και παράτολμο, εγχείρημα.

Οι παρευρισκόμενοι χειροκρότησαν το σκοτεινό από κάθε άποψη έργο.

Την παράσταση δείχνει στο τέλος να έκλεψε το μικρό ρομπότ-φύλακας του κατεστραμμένου πυρηνικού αντιδραστήρα στη Φουκουσίμα, το οποίο σε πολλούς πρέπει να θύμισε τις ταινίες του Πολέμου των Άστρων.