Με αρώματα, γεύσεις και ήχους από την περιοχή της Καρδίτσας «πλημμύρισε» την Κυριακή 11 Ιανουαρίου, το Δημοτικό Κινηματοθέατρο της θεσσαλικής πόλης.

Εκεί παρουσιάστηκαν τα βιβλία "Γεύσεις και Τοπικά Παραδοσιακά Προϊόντα της Καρδίτσας" και "Παραδοσιακά Τραγούδια της Καρδίτσας και της ευρύτερης περιοχής", που εξέδωσε το Κέντρο Ιστορικής και Λαογραφικής Έρευνας "Ο Απόλλων".

Μέσα από τις σελίδες αυτών των βιβλίων, οι παλιοί θα έχουν την ευκαιρία να αναστοχαστούν και οι νέοι θα γνωρίσουν πολλά από τα στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου τους.

Οι ερευνητές, δε, της τοπικής ιστορίας ίσως ανακαλύψουν κάποια νέα στοιχεία, που αφορούν στο λαϊκό πολιτισμό της Καρδίτσας και της ευρύτερης περιοχής.

Στο βιβλίο "Γεύσεις και Τοπικά Παραδοσιακά Προϊόντα της Καρδίτσας", ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να βρει τα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα και τις γεύσεις των Καρδιτσιωτών και να παρακολουθήσει την εξέλιξη της διατροφής τους.

Περιλαμβάνει παραδοσιακές συνταγές που συνόδευαν τον κύκλο του χρόνου (μεγάλες γιορτές του χρόνου, λατρευτικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις) και τον κύκλο της ζωής(γέννηση, βάφτιση, γάμο κ.ά.).

Πολλές από αυτές, αναφέρει το Αθηναϊκό πρακτορείο, σήμερα, έχουν βγει από το πρόγραμμα διατροφής των κατοίκων της Καρδίτσας, ωστόσο παραμένουν "κομμάτι" του λαϊκού πολιτισμού τους.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
Μύηση σε δεξιότητες και τεχνογνωσία που ξεχάστηκαν χαρακτηρίζει την έκδοση, στον πρόλογό της, ο καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Ευάγγελος Αυδίκος.

Οι νεότερες γενιές αποκόπηκαν από γνώσεις, που αποτελούν συσσωρευμένη εμπειρία αιώνων, σημειώνει και προσθέτει:

Αποθεώθηκε η παρεχόμενη από την επιστήμη γνώση, ενώ υποτιμήθηκε το πολιτισμικό κεφάλαιο που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά κι αυτό στέρησε τις νεότερες γενιές από χρήσιμες δεξιότητες και τεχνογνωσία για την αξιοποίηση των πόρων.

Αναφέρει, εξάλλου, ως παράδειγμα τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η αποξήρανση των καλοκαιρινών φρούτων (κορόμηλα, δαμάσκηνα, βερίκοκα, αχλάδια), επισημαίνοντας πως είναι μια γνώση, που καθιστά το άτομο ενεργό στη σχέση του με τη φύση και τους οικιακούς του πόρους.

Πεντακόσια δημοτικά τραγούδια με "ταυτότητα"

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου "Παραδοσιακά Τραγούδια της Καρδίτσας και της ευρύτερης περιοχής" "ξεπηδούν" γύρω στα 500 δημοτικά τραγούδια, τα οποία συντρόφευαν τους εργάτες γης τις ώρες της ατέλειωτης δουλειάς στο χωράφι, στα νυχτέρια αλλά και στους γάμους, καθώς και στα γλέντια που στήνονταν σε διάφορες άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις.

Πολλά από τα τραγούδια είναι μουσικά μεταγραμμένα και άλλα περιλαμβάνονται στα δυο cds, που συνοδεύουν το βιβλίο και τα οποία τραγουδάει η Χορωδία Παραδοσιακής Μουσικής του Κέντρου Ιστορικής και Λαογραφικής Έρευνας "Ο Απόλλων" Καρδίτσας.

Το βιβλίο περικλείει την πλούσια ζωντανή προφορική μουσική παράδοση της Καρδίτσας, η οποία αποτυπώνει τις κοινωνικές συνθήκες του πρόσφατου παρελθόντος.

Η επιμέλεια, η έρευνα και τα κείμενα είναι της Βασιλικής Κοζιού - Κολοφωτιά, η οποία, μιλώντας για το βιβλίο, εξηγεί πως όσον αφορά την κατάταξη των τραγουδιών δεν έγινε με αυστηρή κατηγοριοποίηση, γιατί αυτό δεν συνάδει με τις συνθήκες επιτέλεσης των τραγουδιών, αφού πολλά από αυτά λέγονταν σε διάφορες περιστάσεις, συχνά ανεξάρτητα από το κείμενο.

"Αυτός εξάλλου", προσθέτει, "είναι σήμερα και ο τρόπος προσέγγισης της σύγχρονης ανθρωπολογικής θεωρίας, που προσεγγίζει τα τραγούδια ως κοσμοθεωρητικές παραστάσεις δίνοντας έμφαση στους φορείς τους, καθώς και στις συνθήκες επιτέλεσής τους".

Φέρνει δε, ως παράδειγμα ένα μοιρολόι που μπορούσε κάλλιστα να τραγουδιέται και στον θέρο και ένα τραγούδι κλέφτικο ή ιστορικό ή ακριτικό να τραγουδιέται και να χορεύεται το Πάσχα στο χοροστάσι, όταν η κοινότητα ήταν όλη παρούσα.

Ο κύριος όγκος των τραγουδιών μιλά για την αγάπη και τον γάμο, γι' αυτό και τα προέταξε η κ. Κοζιού, θέλοντας να τονίσει ένα ιδιαίτερο στοιχείο του τόπου της.

Αυτό ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι οι πληροφορήτριες, εξηγεί, ήταν περισσότερες από τους πληροφορητές και γνώριζαν πολύ περισσότερα τραγούδια. Εξάλλου στην Καρδίτσα, συνεχίζει, οι γυναίκες ήταν οι πρωταγωνίστριες της επιτέλεσης, γι' αυτό και κατά τη διάρκεια της καταγραφής απευθυνόταν συχνότερα σε αυτές, αφού έδειχναν και μεγαλύτερη προθυμία σε σχέση με τους άνδρες.

Η καταγραφή των τραγουδιών, όπως αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου ο ομότιμος καθηγητής Βασίλης Αναγνωστόπουλος, διήρκεσε δεκαετίες και αποτελεί καρπό των άοκνων προσωπικών προσπαθειών, αλλά και των συνεργατών της και των μαθητών από σχολεία όπου υπηρέτησε.

Αυτό το τελευταίο, όπως αναφέρει ο κ. Αναγνωστόπουλος, έχει μεγάλη αξία -παιδαγωγική και εθνική- αν λάβουμε υπόψη, ότι η πράξη αυτή, η συγκέντρωση δηλαδή από μικρούς μαθητές υλικού από τη λαϊκή μας παράδοση, είναι ταυτόχρονα και ομαλή εισαγωγή στον λαϊκό πολιτισμό, στον κόσμο της ποίησης, του ρυθμού και της μουσικής, αρκεί, βέβαια, να γίνεται ο αναγκαίος επιστημονικός έλεγχος των πηγών.