Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου

Η ελληνική πλευρά πήρε στο Eurogroup την μικρή παράταση και έδωσε στους εταίρους το ξεκαθάρισμα του πολιτικού τοπίου.

Ήταν γνωστό από το Σεπτέμβρη και την επίσκεψη Γιούνκερ στην Αθήνα, πως Βερολίνο και Βρυξέλλες, δεν σκόπευαν να λύσουν το πρόβλημα του ελληνικού προγράμματος που παρουσίασε κενό χρηματοδότησης, αν και ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς δεν ξεκαθάριζε το πολιτικό τοπίο.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Realnews

τότε ο Ζ.Κ. Γιούνκερ είχε πει στον Έλληνα πρωθυπουργό «ή κάνε εκλογές τώρα, ή δώσε εγγυήσεις ότι θα μείνεις άλλα δύο χρόνια». Ο πρωθυπουργός απέρριψε το αίτημα Γιούνκερ - που μεταφέρθηκε για λογαριασμό των εταίρων - και ξεκίνησε την στρατηγική της μονομερούς απεμπλοκής από το μνημόνιο.

Η στρατηγική προσέκρουσε στην πόρτα των αγορών, που δεν εμπιστεύονται την Ελλάδα για πολιτικούς λόγους - κατ’ ουσία δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα - και από την Δευτέρα το βράδυ βρισκόμαστε και πάλι στην ίδια αφετηρία.

Ο πρωθυπουργός άρπαξε κατά τους Ευρωπαίους τη δεύτερη ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το τοπίο και επισπεύδει την προεδρική εκλογή.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
Είναι βεβαίως προφανές ότι οι εταίροι οδήγησαν τον Α. Σαμαρά στο ίδιο δίλημμα που δεν άφησαν να πάει μόνος του ο Γ. Παπανδρέου: «μια ψήφο εμπιστοσύνης του τύπου όλα ή τίποτα», ένα ιδιότυπο δημοψήφισμα και η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στο σταυροδρόμι του 2011 (και του 2012).

Από την μία η προαποφασισμένη πορεία: πρόεδρος, συμφωνία με την τρόικα, προαπαιτούμενα, έκθεση συμμόρφωσης, γραμμή πίστωσης και πρόβα αυτόνομου δανεισμού.

Και από την άλλη αχαρτογράφητα ύδατα: εθνικές κάλπες, εθνικά διλήμματα, πιθανόν νέα κυβέρνηση διαφορετικού προσανατολισμού, νέα διαπραγμάτευση από την αρχή και αβέβαιη κατάληξη.

Η μόνη βεβαιότητα προφανώς, όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες είναι οι φόροι και ο θάνατος.

Παρά μάλιστα τη δήλωση Σόιμπλε περί 2011, στις Βρυξέλλες αντιμετωπίζουν την κατάσταση τελείως διαφορετικά από τις υστερικές αντιδράσεις του 2011.

Τουλάχιστον μπλαζέ μπορεί να χαρακτηριστεί η αντίδραση Μοσκοβισί που είπε αυτολεξεί: «Πιστεύω ότι ο Αντώνης Σαμαράς για να επιλέξει την επίσπευση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας έχει εμπιστοσύνη στη δυνατότητα να υπάρξει επιτυχής ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας στις δύο επόμενες εβδομάδες. Έχω την αίσθηση ότι ξέρει πού πηγαίνει, τώρα θα δούμε. Όποια κι να είναι η απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου υπάρχουν τρόποι για να προχωρήσουμε».

Προφανώς και η πορεία του ευρώ δεν μπορεί να βασιστεί στην “πίστη” και στο τι “πιστεύει” ένας επίτροπος, οι επιστήμονες στις κοσμικές αστικές δημοκρατίες εκτιμούν, υπολογίζουν και έχουν δεδομένα στα χέρια τους. Ο Π. Μοσκοβισί ως νέος επίτροπος προφανώς και έχει τις διαβεβαιώσεις των Ελλήνων συνομιλητών του καθώς δεν ρώτησε και κανέναν αρμοδιότερο στις Βρυξέλλες ή την αντιπροσωπία της Κομισιόν στην Αθήνα.

Η είδηση όμως δεν είναι το αν πιστεύει ο Μοσκοβισί το αν η κυβέρνηση έχει βρει τους 180 ή θα ανατρέψει τις δημοσκοπήσεις σε μια ενδεχόμενη κάλπη, αλλά η τελική φράση: “όποια και αν είναι η απόφαση του κοινοβουλίου υπάρχουν τρόποι να προχωρήσουμε”.

Καταρχήν, όπως είπε στην R και ο Τόμας Βίζερ του EWG «θα κάτσουμε και θα συζητήσουμε μαζί τους για να δούμε ποιες είναι οι προθέσεις τους».

Η Κομισιόν και οι κοινοτικές υπηρεσίες ως εκ της πολιτικής εντολής τους θα συνομιλήσουν με την όποια επόμενη κυβέρνηση για το τι μπορεί να γίνει στη χώρα. Το αν θα τα βρουν είναι άλλο θέμα.

Ο χρόνος είναι συγκεκριμένος όμως. Η Ελλάδα ψάχνει 10 δισ. για να ξεπληρώσει ομόλογα τον Ιούνιο. Ή τα έχει εκ των δόσεων και του ECCL και συνεχίζει, ή το παιχνίδι τελείωσε.

Μέχρι τότε πολύς κόσμος θα έχει το όνειρο του Εμπενίζερ Σκρουντζ, το οποίον τον επισκέφθηκαν τρία πνεύματα: το πνεύμα των Χριστουγέννων του παρελθόντος, των Χριστουγέννων του παρόντος και των Χριστουγέννων του μέλλοντος. Προς το παρόν έχουμε δει μόνον το φάντασμα του Μάρλεϊ. Εξού και η δήλωση Σόιμπλε για το 2011.