Περπατώντας στην οδό Torstrasse, στην περιοχή Mitte του άλλοτε ανατολικού Βερολίνου, το βλέμμα πέφτει αναπόφευκτα στις διάσπαρτες μπρούτζινες ενθέσεις στα πεζοδρόμια.

Πάνω τους έχουν χαραγμένο ένα όνομα και τρεις ημερομηνίες: το όνομα ενός θύματος του Ολοκαυτώματος, την ημερομηνία γέννησης, την ημερομηνία απέλασης σε κάποιο από τα στρατόπεδα της ναζιστικής μηχανής θανάτου κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την ημερομηνία θανάτου του (εάν είναι γνωστή).

Τα stolpersteine (εμπόδια), όπως ονομάζονται οι μικρές αυτές μπρούτζινες πλάκες μνήμης (περισσότερες από 5000 στα πεζοδρόμια της γερμανικής πρωτεύουσας), είναι ένα project του Γερμανού καλλιτέχνη Gunter Demnig.
 
Ο ίδιος βάζει κατ' αυτόν τον τρόπο το δικό του "λιθαράκι" στις προσπάθειες ώστε να παραμείνει ζωντανή η μνήμη των θυμάτων του Ολοκαύτωματος (εβραίων στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αλλά και ρομά, ομοφυλόφιλων κ.ά.)- αυτών που σκότωσαν οι ναζί από το 1933 ως το 1945 ή οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, αρνούμενοι να ακολουθήσουν τον δρόμο προς τα στρατόπεδα κολαστήρια του Γ' Ράιχ.

Περισσότερες από 45.000 τέτοιες μπρούτζινες ενθέσεις έχουν "ριζώσει" σε 1.100 τοποθεσίες συνολικά 17 ευρωπαϊκών χωρών -μεταξύ αυτών και 916 μέρη στη Γερμανία- σε δρόμους και πεζοδρόμια, όπου ζούσαν οι άνθρωποι, τα ονόματα των οποίων είναι χαραγμένα στα ιδιότυπα αυτά μνημεία.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin "Ένας άνθρωπος ξεχνιέται, όταν ξεχνιέται το όνομά του" λέει ο Gunter Demnig, παραπέμποντας σε σχετικό εδάφιο του Ταλμούδ (ιερού βιβλίου του Ιουδαϊσμού).

Αυτό φαίνεται πως έχουν κατά νου και οι συγγενείς θυμάτων του Ολοκαυτώματος που σπεύδουν να χρηματοδοτήσουν την τοποθέτηση μιας τέτοιας μπρούτζινης πλάκας στη μνήμη των αγαπημένων τους προσώπων που χάθηκαν, όπως και πολλοί ένοικοι πολυκατοικιών, όπου κάποτε ζούσε κάποιο από τα θύματα.

Υπάρχουν, ωστόσο, και πολλοί που αναλαμβάνουν μια τέτοια πρωτοβουλία, χωρίς να έχουν ιδιαίτερο δεσμό με κάποιο από τα θύματα. Πρόκειται για μεμονωμένα άτομα, τα οποία το μόνο που επιζητούν με τη συμβολική αυτή πράξη τους είναι να μην επαναληφθεί -"ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ"- ανάλογη θηριωδία.



Μάλιστα, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, κάθε φορά που κάποιος επιλέγει να τοποθετήσει μια τέτοια πλάκα μνήμης, ο ίδιος ο Demnig επισκέπτεται την τοποθεσία που έχει επιλεγεί και λέει λίγα λόγια για το νόημα της δουλειάς του.

Αν και ο χώρος που καταλαμβάνει ένα stolperstein δεν είναι παρά μόνο λίγα εκατοστά, τα 45.000 που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη τη Γηραιά ήπειρο λέγεται πως συγκροτούν (από κοινού) το μεγαλύτερο -και, μάλιστα, εν εξελίξει- μνημείο του Ολοκαυτώματος σε όλο τον πλανήτη.

Μπορεί δε, η μετάφραση του ονόματός τους από τα γερμανικά να παραπέμπει σε εμπόδιο, αλλά πρόκειται για μία μάλλον μεταφορική εκδοχή, αφού τα stolpersteine τοποθετούνται με ασφάλεια, βαθιά μέσα στο έδαφος.

Εντοπίζοντας ένα τέτοιο μπρούτζινο ένθεμα σε κάποιους από τους δρόμους του Βερολίνου -ή αλλού- "σκοντάφτεις" πάνω στην ιστορία, με το μυαλό και την καρδιά σου. Σταματάς, διαβάζεις την επιγραφή και για μια στιγμή, ένας από τα εκατομμύρια των ανθρώπων που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα ζωντανεύει μέσα από σένα...

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ