Κωνσταντίνος Παρθένης. Ελληνας της διασποράς. Κοσμοπολίτης εκ καταγωγής και παιδείας.

Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της νεοελληνικής τέχνης, ο Κωνσταντίνος Παρθένης εμφανίστηκε και έλαμψε ως «διάττων» στο στερέωμα της επαρχιακής ακόμη ελληνικής καλλιτεχνικής σκηνής στην ανατολή του 20ού αιώνα.

Κορυφαίος ζωγράφος των δύο τελευταίων αιώνων του νεότερου ελληνικού κράτους, πέτυχε να συγκεράσει τη μορφολογική αντίληψη της μοντέρνας αισθητικής με τη νεοελληνική αντίληψη της ζωγραφικής.

Στην έκθεση «Κωνσταντίνος Παρθένης: Τέχνη και Πνεύμα» στο Ιδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, που εγκαινιάζεται την Τετάρτη από τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο, παρουσιάζονται 55 πολύτιμα (και εμβληματικά) έργα της εξελικτικής πορείας του κορυφαίου δημιουργού, που καλύπτουν όλες τις περιόδους δημιουργίας του.

Η διάρθρωσή της συνθέτεται από πορτρέτα, θρησκευτικά, ηθογραφικά, αλληγορικά θέματα, νεκρές φύσεις και τοπία. Μέσα από τη διαδρομή της ο θεατής θα γνωρίσει την καθαρά μορφοπλαστική γλώσσα του καλλιτέχνη και θα πληροφορηθεί για τη ζωή και το έργο του.

Το μνημειακό έργο του Κ. Παρθένη αναπτύσσεται σε ιστορήσεις ναών (Αγιος Γεώργιος Καΐρου, Αγιος Γεώργιος Πόρου και Αγιος Αλέξανδρος Παλαιού Φαλήρου).

Από τα φορητά έργα του με θρησκευτική θεματολογία ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει σειρά πινάκων με θέμα τον Ευαγγελισμό, στην οποία ο Παρθένης δημιουργεί μια προσωπική εικονογραφία με κυριαρχία του χρώματος.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin  
Στο κοσμικό έργο του εμπνέεται από την ελληνική λιτότητα, καθώς και από το φως και τη χρωματική αρμονία της ελληνικής φύσης.

Εργα του κινούνται σε δύο θεματογραφικές κατευθύνσεις, στα θρησκευτικά θέματα και στην τοπιογραφία (όπου παρεμβάλλονται μυθολογικές και αλληγορικές σκηνές). Ετσι «Ο Ευαγγελισμός» (1910-1911) και ο «Ευαγγελισμός» (1918-1919) συνομιλούν με «Τα αγαθά της συγκοινωνίας» (1920-1925) και το «Θέατρο Ηρώδου Αττικού» (1930-1938) στην έκθεση.

Η «Μάχη του Ηρακλή με τις Αμαζόνες» (1921-1927) συναντά το «Petite eglise de Cephalonie, Το μικρό εκκλησάκι της Κεφαλονιάς» (1920-1927) αλλά και προσωπογραφίες του καλλιτέχνη.

Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια από μητέρα Ιταλίδα και πατέρα Ελληνα, πολύγλωσσος, με κοσμοπολίτικη και βαθιά ελληνική παιδεία, με μουσικές γνώσεις, ο Παρθένης θα ολοκληρώσει την προσωπικότητά του με καλλιτεχνικές σπουδές που συνάδουν απόλυτα με αυτή την καταγωγή: Ρώμη, Βιέννη, Παρίσι, θα προσθέσουν τις πολύχρωμες ψηφίδες τους, συχνά αντιφατικές, στις κοσμοπολίτικες καταβολές της παιδείας του.

Τα στοιχεία αυτά είναι καθοριστικά ερμηνευτικά εφόδια για τον ιστορικό που θα επιχειρήσει να φωτίσει την αινιγματική, μοναχική και πολύτροπη προσωπικότητά του.

«Γιατί στην πραγματικότητα ο Παρθένης παρέμεινε για πάντα εθελοντικά αυτοεξόριστος και ανένταχτος, πολίτης της δικής του ουτοπικής Ελλάδας», αναφέρει η καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης και διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, κυρία Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα.

«Η καλλιτεχνική δημιουργία του Παρθένη χαρακτηρίζεται από συνεχείς πρωτεϊκές μεταμορφώσεις», σύμφωνα με την ίδια.

«Αυτό που χαρίζει στο έργο του Παρθένη τη μοναδική ατομικότητά του είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει την καλλιτεχνική δημιουργία, ως καθαρά πνευματική υπόθεση. Ο τελικός προορισμός είναι η καθαρή ποίηση, αλλά ο δρόμος που οδηγεί σε αυτή την κορυφή είναι η έρευνα, η γνώση, η σοφία».
Συλλογές

Τα έργα της έκθεσης «Κωνσταντίνος Παρθένης: Τέχνη και Πνεύμα» στο Ιδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη προέρχονται από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης, Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, της Εθνικής Τράπεζας, της Τράπεζας της Ελλάδος, της Δημοτικής Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων, του Υπουργείου Εξωτερικών, της Βουλής των Ελλήνων, του Iερού Ναού Αγίου Αλεξάνδρου Παλαιού Φαλήρου και από πολλές άλλες ιδιωτικές συλλογές.
 
Η έκθεση συνοδεύεται από τον πολυσέλιδο κατάλογο «Κωνσταντίνος Παρθένης: Τέχνη και Πνεύμα» με κείμενα των Μαρίνας Λαμπράκη-Πλάκα, Νίκου Ζία και Σπύρου Μοσχονά.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ