Την άγνωστη στον πολύ κόσμο, αλλά και στους ειδικούς μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, Μυκηναϊκή Αχαΐα, θα παρουσιάσει τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013 στο αμφιθέατρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (Τοσίτσα 1), ο Κώστας Πασχαλίδης, αρχαιολόγος επιμελητής της Προϊστορικής Συλλογής του Μουσείου. Ο ομιλητής μελέτησε το μυκηναϊκό νεκροταφείο του Κλάους Πατρών και συμμετείχε στην ανασκαφή του γειτονικού οικισμού της Μυγδαλιάς Πετρωτού, δύο θέσεις που μπορεί να μην έδωσαν τα «πολύχρυσα» ευρήματα των Μυκηνών, υπήρξαν όμως καίριες ως προς την κατανόηση της καθημερινότητας των ανθρώπων της.

«Στις θέσεις αυτές, που βρίσκονται στις νότιες παρυφές της Πάτρας, έζησαν και ετάφησαν τα μέλη μιας τοπικής κοινωνίας η οποία αν και δεν άφησε κανένα πολύχρυσο σημάδι, έζησε με τους όρους και τα πάθη των ανώνυμων ανθρώπων, στοιχεία που μπορεί κανείς εύκολα να αναγνωρίσει ως οικεία», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κ. Πασχαλίδης. Και επεξηγεί: «Οι ιστορίες της ζωής τους απαντώνται παντού: σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, σε μια ταφή σύμφωνη με τις επιθυμίες του νεκρού, σε ένα λάθος στην κατασκευή ενός τοίχου, στην αλλαγή της χρήσης ενός χώρου, στην ατίμωση ενός προγενέστερου τάφου, σε μια κρυμμένη ταφή ανάμεσα σε δωμάτια του χωριού, σε χίλια δυο ίχνη».

Ο ίδιος επισημαίνει ότι η Μυκηναϊκή Αχαΐα κατατάσσεται συχνά στην περιφέρεια του Μυκηναϊκού κόσμου, γνωστού στο ευρύ κοινό ως πολύχρυσου, χάρη στα θαυμαστά ευρήματα των ανακτόρων και των τάφων της Αργολίδας, της Μεσσηνίας και της Βοιωτίας. Όμως ο κόσμος αυτός, που περιλάμβανε πολλές επικράτειες, είχε αναρίθμητες ιστορίες ζωής και θανάτου να διηγηθεί, οι περισσότερες από τις οποίες δεν αποτυπώθηκαν ποτέ σε πολύτιμες ύλες.

«Τα Μουσεία μας, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας, εστιάζουν στις πλούσιες ταφές, στα μεγάλα οικιστικά κέντρα, στα ανάκτορα αυτού του κόσμου. Ωστόσο, η πλειονότητα των ανθρώπων ζούσε τριγύρω από αυτά. Σε χωριά που συντηρούνταν από τις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία. Με ανθρώπους που θάβονταν παίρνοντας στον τάφο τους δώρα, που ίσως δεν απολάμβαναν στην καθημερινή τους ζωή, η οποία πρέπει να ήταν δύσκολη, αν κρίνουμε από το προσδόκιμό της και από τη μεγάλη παιδική θνησιμότητα. Αυτούς τους ανθρώπους αρχίσαμε να αναζητούμε συστηματικά, μόλις τα τελευταία χρόνια. Είναι ενδεικτικό ότι η πλειονότητα των συστηματικά ανεσκαμμένων μυκηναϊκών θέσεων, που δεν είναι ταφικές, αφορούν κέντρα και ανάκτορα. Αν μετρήσει κανείς τα ερευνημένα μυκηναϊκά χωριά της ηπειρωτικής Ελλάδας, θα εκπλαγεί από το μικρό τους αριθμό. Η μυκηναϊκή Αχαΐα είναι μια κατάλληλη επικράτεια για τη μελέτη τους, μιας και ήταν πολυάνθρωπη, ανοιχτή σε δρόμους θαλάσσιους και χερσαίους και, όπως φαίνεται, πλούσια σε πρωτογενή παραγωγή», επισημαίνει.

Οι ανασκαφές των τελευταίων τριάντα ετών στην Αχαΐα ανέδειξαν ένα πυκνό δίκτυο θέσεων κατοίκησης και ταφής της μυκηναϊκής περιόδου. Ωστόσο, η μη ανεύρεση ανακτορικού κέντρου ή εντυπωσιακών κτερισμάτων, όπως έχει συμβεί αλλού, άφησε την περιοχή στο περιθώριο των μελετών. «Αυτό έως πρόσφατα», επισημαίνει ο συνομιλητής του ΑΠΕ-ΜΠΕ και εξηγεί: «Οι δημοσιευμένες μελέτες των προηγουμένων δεκαετιών που αφορούσαν στη μυκηναϊκή περίοδο αυτής της περιοχής ήσαν σποραδικές και εκπονούνταν από ελάχιστους μελετητές, ο συστηματικότερος εκ των οποίων είναι ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Αθανάσιος Παπαδόπουλος. Τα τελευταία δέκα χρόνια όμως, χάρη στο πλούσιο έργο του Υπουργείου Πολιτισμού και της ΣΤ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, που ενέταξαν πολλές θέσεις στα Ευρωπαϊκά Προγράμματα Ανάδειξης Αρχαιολογικών Χώρων, έγιναν σπουδαίες ανασκαφές, που μελετώνται και πρόκειται να δημοσιευθούν».

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin Στη διάλεξη, που έχει τίτλο «Η Αχαΐα στη δύση του Μυκηναϊκού κόσμου. Το χρονικό μιας κοινωνίας στις παρυφές της Πάτρας», ο Κ. Πασχαλίδης συνθέτει εκ νέου τα δεδομένα των ερευνών και όλες τις διαθέσιμες ενδείξεις για τις περιπέτειες της Αχαΐας από τους πρώτους αιώνες της εμφάνισης του Μυκηναϊκού Πολιτισμού έως το τέλος εποχής, όταν γνώρισε μια αναπάντεχη ακμή. Περισσότερα γι' αυτήν την περίοδο, τη Δευτέρα στις 6.00 το απόγευμα στο αμφιθέατρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.