Τα 366 χρόνια από τη γέννηση της Μαρία Σιμπίλα Μέριαν τιμά σήμερα, Τρίτη 2 Απριλίου, η Google, αφιερώνοντας σε αυτή τη σπουδαία φυσιοδίφη και ζωγράφο το doodle.

Η Μαρία Σιμπίλα Μέριαν γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1647 και μεγάλωσε στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας από Ελβετούς γονείς. Έχοντας χάσει τον πατέρα της σε ηλικία τριών ετών, επηρεάστηκε έντονα από τον πατριό της -ζωγράφος στο επάγγελμα-, ο οποίος φρόντισε να ενισχύσει την τάση της προς τη ζωγραφική. Από μικρή λοιπόν έμαθε να ζωγραφίζει και να σχεδιάζει, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη λεπτομέρεια κατά τη διάρκεια απεικόνισης των εκάστοτε αντικειμένων, που επέλεγε κάθε φορά να αποτυπώνει πάνω στον καμβά. Σε ηλικία 13 ετών ζωγράφισε τις πρώτες εικόνες εντόμων και φυτών, θεματικές που την έκαναν πασίγνωστη στη συνέχεια.

«Όταν ήμουν νέα, συνήθιζα να αφιερώνω τον χρόνο μου στην παρατήρηση των εντόμων. Αρχικά ξεκίνησα από τους μεταξοσκώληκες στη γενέτειρά μου, Φρανκφούρτη. Πολύ σύντομα παρατήρησα πως αυτές οι κάμπιες εξελίσσονταν σε πανέμορφες πεταλούδες. Αυτό με οδήγησε να συλλέγω όλες τις κάμπιες που μπορούσα, να βρω έτσι ώστε να μπορέσω να δω πως γινόταν αυτή η αλλαγή», αναφέρει στο βιβλίο της «Η Μεταμόρφωση των Εντόμων του Σουρινάμ».



Η Μαρία Σιμπίλα Μέριαν διακρίθηκε για την παρατηρητικότητά της, φέρνοντας πιο κοντά στην επιστημονική κοινότητα τον άγνωστο και απόκοσμο κόσμο των εντόμων. Θαυμασμό ακόμα και σήμερα συνεχίζει να προκαλεί το έργο της για τη μεταμόρφωση της πεταλούδας, το οποίο συνοδεύεται από λεπτομερή σκίτσα.

Το ταξίδι στο Σουρινάμ και το εγκεφαλικό

Ανήσυχο πνεύμα και δυναμικός χαρακτήρας η οικογενειακή ζωή την «έπνιγε», την ίδια στιγμή που οι «σειρήνες» της επιστήμης ολοένα δυνάμωναν μέσα της Σε ηλικία 38 ετών εγκατάλειψε τον σύζυγό της και μαζί με τις κόρες της έβαλε πλώρη για τις ζούγκλες του Σουρινάμ (Λατινική Αμερική) με την πλούσια βιοποικιλότητα το 1699.

«Στην Ολλανδία παρατήρησα με έκπληξη τί υπέροχα ζώα έρχονται από τις Ανατολικές και Δυτικές Ινδίες. Σε αυτές τις συλλογές ανακάλυψα απίστευτο αριθμό εντόμων, ωστόσο εφόσον η προέλευση και η αναπαραγωγή τους παραμένουν άγνωστες σε αυτά εδώ τα μέρη, γεννιέται το ερώτημα πως τελικά μεταμορφώνονται, έχοντας ξεκινήσει από τη μορφή της κάμπιας», έγραψε λίγο πριν ξεκινήσει το μακρύ της ταξίδι.

Στη διάρκεια παραμονής της εκεί δεν παρέλειψε να ασκήσει έντονη κριτική στους Ολλανδούς αποίκους για τον τρόπο που φέρονταν στους μαύρους σκλάβους και στους ντόπιους. Το 1701 η μαλάρια την αναγκάζει να επιστρέψει πίσω στην Ολλανδία και το 1705 δημοσιεύει το περίφημο βιβλίο της «Η Μεταμόρφωση των Εντόμων του Σουρινάμ».

Το 1715 υπέστη εγκεφαλικό και μερική παράλυση, η οποία επηρέασε την ικανότητά της να εργάζεται. Άφησε την τελευταία της πνοή στις 13 Ιανουαρίου 1717.