Εκδοτική εταιρεία ανέλαβε την επανέκδοση των απομνημονευμάτων του John B. 'Jack' Thayer III, που τη νύχτα της 15ης Απριλίου 1912 σώθηκε ως εκ θαύματος από το τραγικό ναυάγιο του Τιτανικού. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει μέσα στον Απρίλιο, έναν αιώνα μετά, τιμώντας τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού.

Ο έφηβος από την Πενσιλβάνια των ΗΠΑ ταξίδευε από το Σαουθάμπτον προς Νέα Υόρκη μαζί με τους γονείς του. Το βράδυ του ναυαγίου η μητέρα του επιβιβάστηκε σε σωστική λέμβο αφήνοντας πίσω της τον γιο της και τον άνδρα της. Ο μικρός, βλέποντας το πλοίο να βυθίζεται πήδηξε στη θάλασσα. Μπροστά του βρήκε μία αναποδογυρισμένη βάρκα, ανέβηκε πάνω της κι έτσι κατάφερε να διασωθεί. Το 1940 έγραψε τα απομνημονεύματά του για να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα του, που δεν κατάφερε να σωθεί και πνίγηκε με τους υπόλοιπους επιβάτες του «αβύθιστου» πλοίου. Τύπωσε 500 αντίτυπα τα οποία διένειμε στην οικογένεια και τους φίλους του. Τώρα «Η ιστορία ενός διασωθέντος» (A Survivor’s Tale) θα επανεκδοθεί κι έτσι θα ζωντανέψει η τραγωδία εκείνης της νύχτας.

Ο ίδιος ο Thayer περιγράφει τις δραματικές στιγμές που έζησε: «Σώθηκε περίπου ένας στους 36 κι εγώ ήμουν ένας από αυτούς» όπως δημοσιεύει η Daily Telegraph, σύμφωνα με την Daily Mail. «Ήμασταν μία μάζα ανθρώπων χωρίς ελπίδα, ζαλισμένοι, προσπαθώντας, όσο ο Παντοδύναμος και η φύση μας έδιναν δύναμη, να κρατήσουμε την τελευταία ανάσα μας μέχρι την τελευταία πιθανή στιγμή», πρόσθεσε.

Απελπισμένος και χωρίς άλλη επιλογή ο 17χρονος πήδηξε στον παγωμένο ωκεανό. «Πήδηξα και μετά βγήκα στην επιφάνεια. Το κρύο ήταν τρομακτικό. Το σοκ του παγωμένου νερού μου έκοψε την ανάσα από τους πνεύμονες. Πάνω κάτω στριφογύριζα σε όλες τις δυνατές κατευθύνσεις απ’ όπου θα απομακρυνόμουν γρήγορα από το βυθιζόμενο πλοίο. Τελικά τα πνευμόνια μου ζεστάθηκαν χωρίς να έχω καταπιεί καθόλου νερό» αποκάλυψε. Στη συνέχεια, γαντζώθηκε πάνω σε μία σωστική λέμβο κι έμεινε να παρακολουθεί το πλοίο να βυθίζεται.

Πάνω στο μπροστινό μέρος του πλοίου που είχε αποκολληθεί είχαν συγκεντρωθεί οι περισσότεροι από τους 1.500 επιβάτες που είχαν μείνει πάνω του και «άρχισαν να πέφτουν σαν μία μάζα καθώς η πρύμνη ανασηκωνόταν ατενίζοντας τον ορίζοντα ώσπου πήρε κλίση 65-70 βαθμών». Ο άνδρας έγραψε ότι επί χρόνια τον στοίχειωναν οι κραυγές απόγνωσης των ανθρώπων που πέθαναν αργά γύρω του, ενώο όδιος διασώθηκε.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
«Αυτό το εφιαλτικό κλάμα διήρκεσε 20 με 30 λεπτά καθώς σταδιακά πέθαιναν επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν το κρύο και την έκθεση» περιγράφει στα απομνημονεύματά του. Ο Thayer συμπληρώνει ότι το σημαντικότερο σημείο της τραγωδίας ήταν ότι κάποιες σωστικές λέμβοι ελάχιστα γεμάτες δεν επέστρεψαν να σώσουν μερικούς από εκείνους που έκαναν δραματική έκκληση για βοήθεια.

Αν και ο Thayer διασώθηκε εκείνο το βράδυ, είχε τραγική κατάληξη. Πέντε χρόνια μετά τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του αυτοκτόνησε, καθώς δεν άντεξε τον χαμό του γιου του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.