Σε δύσκολη θέση η Ευρώπη

Η χρηματοοικονομική κρίση στην Ιρλανδία, μετά την Ελλάδα και ενδεχομένως πριν από άλλες χώρες, επαναφέρει στην επιφάνεια τις δυσχέρειες διατήρησης της συνοχής μιας υπερχρεωμένης νομισματικής ένωσης, η οποία δεν είναι συνάμα και πολιτική. 

Ενώ οι δεκαετίες του 1980 και του 1990 σημαδεύτηκαν από τις κρίσεις χρέους στις αναδυόμενες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας, η Ευρώπη, σε μια ταπεινωτική τροπή της παγκοσμιοποίησης, βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με το ίδιο πρόβλημα.

Δεν είναι πλέον στο Μεξικό, στην Αργεντινή ή στην Ινδονησία όπου το ΔΝΤ θα πρέπει να διαδραματίσει το ρόλο πυροσβέστη, αλλά σε χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, όπως η Ιρλανδία, όπου οι εμπειρογνώμονες του βρίσκονται από την Πέμπτη, από κοινού με εκείνους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίση για την επιβίωσή μας» και «εάν το ευρώ δεν επιβιώσει, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιβιώσει» δεν δίστασε να δηλώσει αυτή την εβδομάδα ο πρόεδρος της Ένωσης κ. Χέρμαν Βαν Ρομπέι. 

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν Κλόντ Τρισέ, ο οποίος εξέφρασε την Πέμπτη την «βαθιά του ανησυχία» για τον τρόπο με τον οποίο η ευρωζώνη αντιμετωπίζει τα οικονομικά και δημοσιονομικά θέματα της, ζητώντας «ως εκ τούτου» μια αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησής της. 

Σχεδόν δώδεκα χρόνια μετά τη δημιουργία της, η νομισματική Ένωση πρέπει να διαχειριστεί, από κοινού με την Ιρλανδία, τη δεύτερη κρίση της μέσα σε έξη μήνες. 

Μετά τη διάσωση της Ελλάδας την Άνοιξη, πλέον φαίνεται ότι το Δουβλίνο θα γίνει αποδέκτης, στη διάρκεια των επομένων ημερών, οικονομικής βοήθειας δισεκατομμυρίων ευρώ από τους εταίρους του στην ευρωζώνη αλλά και από το Ηνωμένο Βασίλειο και το ΔΝΤ.

Η σημερινή κατάσταση ωστόσο είναι διαφορετική από ότι η ελληνική. Αφορά κυρίως τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος που βρίσκεται σε κρίση και στο οποίο η ιρλανδική κυβέρνηση έχει ήδη χορηγήσει 50 δισ. ευρώ, εκτοξεύοντας έτσι το δημοσιονομικό της έλλειμμα. 

Ο απώτερος στόχος όμως είναι σαφώς ευρύτερος. Αφορά κυρίως στον εφησυχασμό των αγορών στην ευρωζώνη και στη μείωση των επιτοκίων κρατικού χρέους, που απειλούν να «μεταδώσουν» την κρίση στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, οι οποίες σύντομα θα χρειαστεί να προσφύγουν σε νέο δανεισμό. 

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επιθυμούν να είναι καθησυχαστικές. «Η διαφορά με την Ελλάδα είναι ότι έχουμε αυτή τη στιγμή ένα μηχανισμό διαθέσιμο», δήλωσε η Γαλλίδα υπουργός Οικονομίας Κριστίν Λαγκάρντ αναφερόμενη στο μηχανισμό έκτακτης ανάγκης ύψους 750 δισ. ευρώ, που δημιουργήθηκε την Άνοιξη και στον οποίο θα μπορούσε να προσφύγει το Δουβλίνο.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Η ύπαρξή του για μια τριετία, δημιουργεί συνθήκες οικονομικής αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης, παρά τις επιφυλάξεις της Γερμανίας. Εκπροσωπεί, υπ’ αυτήν την έννοια,  ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός για την άρση των ατελειών ενός σχεδίου που θέλει 16 κράτη να έχουν την ίδια νομισματική μοίρα, δίχως όμως ενιαία δημοσιονομική ή ακόμη και οικονομική πολιτική. Σήμερα, η Ευρώπη θέλει να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα μονιμοποιώντας αυτόν το μηχανισμό, κάτι που εμπεριέχει ωστόσο δυσκολίες. 

Τόσο η ΕΚΤ όσο και ορισμένα κράτη μέλη έχουν θορυβηθεί από την επιθυμία της Γερμανίας και της Γαλλίας να καταστήσουν τον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα τις τράπεζες υπόχρεες στην ανάληψη μέρους του κόστους τυχόν αναδιάρθρωσης χρέους κράτους μέλους της ευρωζώνης. Επιθυμία, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει την ανησυχία του επενδυτικού κοινού. 

Αντλώντας μαθήματα από την περίπτωση της Ελλάδας, η ευρωζώνη έχει επίσης αποφασίσει να ενισχύσει το Σύμφωνο Σταθερότητας, με στόχο τον περιορισμό του επιπέδου τόσο του δημοσιονομικού ελλείμματος όσο και του χρέους των κρατών μελών της, επιβάλλοντας βαρύτερες ποινές στους τυχόν παραβάτες των σχετικών ορίων και μάλιστα κατά τρόπο ταχύτερο του σημερινού αλλά όχι «αυτόματα» όπως πρότειναν ορισμένες χώρες μέλη. 

Και πάλι, η ΕΚΤ παραμένει επιφυλακτική. Εκτιμά ότι το μέτρο αυτό δεν είναι αρκετό για να αποφευχθούν περαιτέρω αποκλίσεις από τα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας. Για την επιτυχία του εγχειρήματος, ο κ. Τρισέ υποστήριξε ότι πρέπει να γίνει ένα πραγματικό «άλμα».