O κ. Γιάννης Βοτσαρίδης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ασφαλιστικής εταιρείας Interlife, αναφέρθηκε πρόσφατα στα αποτελέσματα δημοσκόπησης που έγινε ειδικά για τις ασφαλίσεις, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της οποίας:
• Το 91% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι επαρκής.
• Το 83% θεώρησε ότι τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης δεν λειτουργούν προς το συμφέρον του.
• Το 99% υποστήριξε ότι πρέπει να πραγματοποιηθούν επιτέλους διαρθρωτικές αλλαγές.
Επίσης, ο κ. Δημήτρης Μαζαράκης, πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Ελλάδος, συχνά έχει αναφερθεί στην ολοένα και αυξανόμενη ασφαλιστική συνείδηση των πολιτών, λόγω του ότι η Πολιτεία πλέον θα μπορεί να προσφέρει στο μέλλον ολοένα και λιγότερες παροχές στο μέτωπο της υγείας και της σύνταξης.
Και επίσης, πως στον βαθμό που το διαθέσιμο εισόδημα του μέσου νοικοκυριού αρχίσει να ανακάμπτει, ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό αυτού του εισοδήματος θα μεταφράζεται σε ζήτηση ασφαλιστικών προϊόντων.
Χαρακτηριστική επίσης είναι και η θέση του κ. Νίκου Χαλκιόπουλου, αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Πίστης, πως «οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να αλλάξουν την ιεράρχηση των αναγκών τους, θέτοντας την ασφαλιστική τους κάλυψη αμέσως μετά τις δαπάνες για την παιδεία και όχι μετά από ακριβές καταναλώσεις και διασκεδάσεις»...
Από την πλευρά τους βέβαια, οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν περιμένουν τη γενικότερη οικονομική ανάκαμψη προκειμένου να δράσουν και αντίθετα εντείνουν τις επιθετικές τους κινήσεις, έτσι ώστε:
• Να προωθήσουν καλύψεις που εμφανίζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον κατά την τρέχουσα περίοδο, όπως για παράδειγμα τα ομαδικά εταιρικά συμβόλαια (είτε σύνταξη, είτε υγεία, είτε, τέλος, συνδυασμό αυτών), τα οποία συνάπτουν μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, ως κίνητρο προς τα στελέχη και το προσωπικό τους.
• Να προσφέρουν προϊόντα χαμηλότερων τιμολογίων, έτσι ώστε να είναι ανεκτά από όσο το δυνατόν περισσότερα νοικοκυριά.
Δεν είναι τυχαίο ότι στον κλάδο των οχημάτων προσφέρονται πλέον συμβόλαια που απαιτούν μικρότερη ταμειακή εκροή, καθώς: α) Είναι μικρής χρονικής διάρκειας (π.χ. τριμήνου), β) Προβλέπουν χαμηλότερο αντίτιμο για όσους οδηγούς κινούν λίγο τα αυτοκίνητά τους (buy the mile), γ) Προσφέρουν μια σειρά εκπτώσεων σε συγκεκριμένες κατηγορίες πελατών.
Ανάλογη στάση τηρούν οι ασφαλιστικές εταιρείες και στον κλάδο της υγείας, καθώς -εκτός των άλλων- προσφέρουν πακέτα «βασικών καλύψεων», τα οποία μπορούν να αγοραστούν και από νοικοκυριά σχετικά χαμηλών εισοδημάτων.
Οι τράπεζες από την πλευρά τους «πολιορκούν» τους καταθέτες τους, προκειμένου να τους ασφαλίσουν έναντι κλοπής της πιστωτικής ή της χρεωστικής τους κάρτας. Τόσο αυτό, όσο και άλλα συμβόλαια (π.χ. καλύψεις κατοικιών) γίνεται προσπάθεια να είναι περιορισμένου αντιτίμου.
Γενικότερα, οι ασφαλιστικές εταιρείες εστιάζουν ολοένα και περισσότερο:
α) Στο digitalization (ψηφιοποίηση) των εργασιών τους, προκειμένου να μειώσουν το λειτουργικό τους κόστος και αυτή την εξοικονόμηση να την «περάσουν» στους πελάτες τους μέσω χαμηλότερων τιμολογίων.
β) Σε ειδικά σχεδιασμένα προϊόντα χαμηλού ασφαλίστρου, που όχι μόνο καλύπτουν πολίτες με πολύ χαμηλό εισόδημα αλλά παράλληλα προσφέρουν ιδιαίτερη αξία στο κοινωνικό σύνολο.