Πώς έπεσε από τον Όλυμπο η... Δίας

Θέμα χρόνου ήταν για τους γνωρίζοντες η προσφυγή της Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες στις διατάξεις του άρθρου 99.

Άλλωστε, το δημοσίευμα του Euro2day.gr την προηγούμενη εβδομάδα με τίτλο «κόκκινος συναγερμός στις ιχθυοκαλλιέργειες, η καυτή πατάτα στις τράπεζες» περιέγραφε με ακρίβεια τα δυσεπίλυτα προβλήματα της συγκεκριμένης εταιρείας, αλλά και του κοινού σχήματος που θα προκύψει από τη συγχώνευση Δία-Σελόντα (αρνητικά ίδια κεφάλαια, μεγάλες ζημίες, αρνητικές ταμειακές ροές, μεγάλος δανεισμός).

Ενδεικτικό είναι το στοιχείο ότι η Δίας δεν είχε λεφτά να ταΐσει τα ψάρια της το δίμηνο Μαΐου - Ιουνίου, κι αυτό είχε πολύ μεγάλες επιπτώσεις στα οικονομικά της αποτελέσματα (αναγκαστικές πωλήσεις ψαριών πριν λάβουν το κατάλληλο βάρος, ώστε να μειωθεί το κόστος των τροφών και να αντληθεί όπως-όπως κάποια ρευστότητα).

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες μάλιστα λένε πως και τότε η εταιρεία είχε διαμηνύσει στις τράπεζες το ενδεχόμενο περί άρθρου 99. Βασικό της αίτημα ήταν η επιμήκυνση των δανείων της, το ψαλίδισμα των επιτοκίων και η λήψη πρόσθετης ρευστότητας, προκειμένου να τρέξει το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης που είχε εκπονηθεί.

Ορισμένοι συνέδεσαν την τότε στάση των τραπεζών με την παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου Στέφανου Μανέλλη και την εκλογή του την επόμενη κιόλας ημέρα στη θέση του μη εκτελεστικού προέδρου.

Η ουσία πάντως είναι πως μέσα στον Αύγουστο παρατηρήθηκε εκ νέου αδυναμία για επαρκή σίτιση των ψαριών... Λέγεται επίσης πως υπάρχουν και άλλες ανοιχτές υποχρεώσεις της εταιρείας, όπως επίσης και ολιγόμηνες οφειλές προς τους εργαζόμενους.

Τρία περίπου χρόνια μετά την κάθοδο του Linnaeus Fund στην Ελλάδα και την εμπλοκή του στο κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών, ο ιδιοκτήτης του Κάχκα Μπεντουνκίτζε θα πρέπει να έχει μετανιώσει πικρά για τη συγκεκριμένη επιλογή του. Ο Γεωργιανός επιχειρηματίας αποσκοπούσε στην άμεση συγχώνευση των τριών μεγαλύτερων ομίλων του κλάδου (Νηρέα, Σελόντα, Δία), προκειμένου το ενιαίο σχήμα να βελτιώσει τη ρευστότητά του (μέσω των κεφαλαίων που θα έβαζε ο ίδιος) και να εκμεταλλευθεί πολύ μεγάλες οικονομίες κλίμακας που θα προέκυπταν από τη συγχώνευση.

Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν του βγήκε. Απέκτησε μεγάλα μειοψηφικά ποσοστά μέσω της χρηματιστηριακής αγοράς σε Νηρέα και Σελόντα χωρίς όμως να μπορέσει να τις ελέγξει και χωρίς να πείσει έγκαιρα τις διοικήσεις τους για το ζήτημα της συγχώνευσης (η εκ των υστέρων συναίνεση της Σελόντα για συγχώνευση λέγεται πως είναι αποτέλεσμα των αφόρητων πιέσεων των τραπεζών).

Μία ακόμη γκάφα του κ. Μπεντουνκίτζε ήταν το γεγονός ότι απέκτησε την πλειοψηφία των μετοχών της Δίας, όχι τόσο μέσα από τη μετατροπή του ομολογιακού δανείου της σε μετοχές, αλλά κυρίως με την αγορά ποσοστού από τον πρώην βασικό μέτοχο Στέλιο Πιτάκα.

Με άλλα λόγια δηλαδή, το Linnaeus Fund μέχρι σήμερα στην Ελλάδα:

Πρώτον, έχει καταβάλει πάνω από 60 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να έχει εισπράξει το παραμικρό μέρισμα.

Δεύτερον, από αυτά τα 60 εκατ. που κατέβαλε, μόλις τα 15 εκατ. μπήκαν στη Δίας για να βελτιώσουν τη ρευστότητά της, στην οποία το ίδιο κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών.

Και τρίτον, μέχρι σήμερα καταγράφει σημαντικότατες υποαξίες, που κανείς δεν προβλέπει πώς θα μπορούσαν να ανακτηθούν στο άμεσο μέλλον.

Θα πρέπει επίσης να συνεκτιμηθεί και το γεγονός πως δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα ούτε οι εκτός Ελλάδας επενδύσεις του Linnaeus στον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών, με αποτέλεσμα το διεθνές Fund να μη δείχνει ιδιαίτερα ζεστό για νέες επενδύσεις.

Ενδεικτικό στοιχείο είναι πως όταν είχε ανακοινωθεί η συμφωνία συγχώνευσης μεταξύ Δία και Σελόντα (Απρίλιος 2013), κύκλοι του Linnaeus Fund είχαν δηλώσει σε διεθνές κλαδικό έντυπο πως επί του παρόντος δεν είχαν πρόθεση να βάλουν φρέσκο χρήμα στο υπό συγχώνευση σχήμα.

Με τον τρόπο αυτό, το Linnaeus Fund πέταξε ουσιαστικά το... μπαλάκι της χρηματοδότησης στις τράπεζες, σε μια περίοδο όπου οι τελευταίες είχαν στραμμένη την προσοχή τους στο πώς θα επανακεφαλαιοποιηθούν οι ίδιες.

Τα πράγματα μάλιστα μπλέχτηκαν ακόμη περισσότερο στις ιχθυοκαλλιέργειες καθώς μέσα από το μπαράζ των τραπεζικών συγχωνεύσεων υπήρξαν κάποιες που βρέθηκαν με πολύ μεγαλύτερη έκθεση στον κλάδο από αυτήν που ήξεραν και υπολόγιζαν. Κλήθηκαν λοιπόν να αντιμετωπίσουν και νέες προκλήσεις.

Όλα δείχνουν πως μετά την προσφυγή της Δίας στις διατάξεις του άρθρου 99 θα ακολουθήσουν ουσιαστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των τραπεζών, διοίκησης και βασικών μετόχων, με στόχο να βρεθεί η χρυσή τομή και σημείο ισορροπίας.

Δεν αλλάζουν τα πλάνα για τη Σελόντα

Σύμφωνα με δηλώσεις της κ. Anita Hamilton (εκπροσώπου του βασικού μετόχου στη Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες) στον ξένο τύπο (Undercurrentnews), η προσφυγή στις διατάξεις του άρθρου 99 δεν θα επηρεάσει την πορεία της συγχώνευσης με τη Σελόντα.

Η κ. Hamilton μεταξύ άλλων ανέφερε πως η εισηγμένη συζητούσε περισσότερους από εννέα μήνες με τις πιστώτριες τράπεζες για τη χρηματοδότηση κεφαλαίου κίνησης και αν και είχε συμφωνήσει σε όλες τις απαιτήσεις των πιστωτών, μέχρι σήμερα δεν έχει χρηματοδοτηθεί.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του βασικού μετόχου, η Δίας αγωνιζόταν με ψάρια χαμηλού μέσου βάρους την προηγούμενη τριετία και τελευταία με την πτώση των τιμών στα ψάρια.

Σε ό,τι αφορά τη συγχώνευση με τη Σελόντα, σήμερα είναι περισσότερο επιτακτική. Η Δίας θα συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά και η κ. Hamilton πιστεύει ότι η χρηματοδοτική ανάσα (από την προσφυγή στο άρθρο 99) θα της δώσει χρόνο ώστε να φτάσει σε συμφωνία για ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης με τις πιστώτριες τράπεζες.