Πώς η παροιμιώδης κρατική ανευθυνότητα οδήγησε στην κατασπατάληση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ - Μια ιστορία για να γελάσει (και προπαντός να κλάψει) κάθε πικραμένος - «Καυτά» αναπάντητα ερωτηματικά…

Ήταν πριν από τρία περίπου χρόνια όταν η εισηγμένη εταιρία Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία έπρεπε να προχωρήσει σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου με καταβολή μετρητών, προκειμένου να υλοποιήσει το δεύτερο μέρος του «σχεδίου αναδιάρθρωσής της».

Ενός σχεδίου που προέβλεπε τον περιορισμό της παραγωγής, την καθετοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας και την επέκταση στον χώρο του επώνυμου ενδύματος με τη δημιουργία ισχυρών εμπορικών σημάτων (brand names).

Ο βασικότερος μέτοχος της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας (οικογένεια Λαναρά) αρνήθηκε να συμμετάσχει στην αύξηση κεφαλαίου και από εκεί ξεκινάει το περιβόητο σίριαλ:

Επεισόδιο πρώτο: Οι τράπεζες βλέποντας τον βασικό μέτοχο να «στρίβει διά του αρραβώνος» αρνούνται και αυτές να βάλουν το χέρι στην τσέπη, με αποτέλεσμα το ταμείο της εισηγμένης να μείνει άδειο και το μπαλάκι πλέον (για πολιτικούς λόγους) να περάσει στα υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομίας…

Επεισόδιο δεύτερο: Οι εργαζόμενοι της ΕΝΚΛΩ διαδηλώνουν κάθε τόσο στο κέντρο της Αθήνας προκειμένου να εξασφαλιστεί η λειτουργία της επιχείρησης.

Επεισόδιο τρίτο: Οι υπόλοιπες κλωστοϋφαντουργικές εταιρίες καλούν το υπουργείο να σταματήσει την επιλεκτική στήριξη προς μία μόνο εταιρία και να λάβει μέτρα στήριξης της παραγωγικότητας ολόκληρου του κλάδου.

«Με αυτήν την πολιτική θα φτάσουμε να λειτουργεί ο Λαναράς και να κλείσουν όλες οι υγιείς νηματουργίες», επισήμαιναν τότε παράγοντες της αγοράς…

Επεισόδιο τέταρτο: Κατά αραιά διαστήματα -και μάλλον όποτε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βρισκόταν σε δυσχερή θέση- οι τράπεζες όλο και έδιναν κάποια δάνεια στην ΕΝΚΛΩ, με ένα σαφές ερωτηματικό να παραμένει αναπάντητο: είχαν αυτά τα δάνεια την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου ή όχι;

Επεισόδιο πέμπτο: Επειδή τα χρήματα δεν «έπεφταν» όλα μαζί, αλλά σταδιακά, και μάλιστα σε αραιά χρονικά διαστήματα, το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να υλοποιηθεί στην πράξη και έτσι δημιουργήθηκε ένα «βαρέλι δίχως πάτο», όπου όσα λεφτά και να έδινε κάποιος ήταν αδύνατον να οδηγήσουν στη διάσωση της ΕΝΚΛΩ!

Έτσι, τα όποια νέα χρήματα κατευθύνονταν κυρίως για την πληρωμή δεδουλευμένων στους εργαζομένους της εταιρίας!

Συνολικά δόθηκαν από τις τράπεζες 36,6 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 28,2 εκατ. στους εργαζομένους για μισθούς και εργοδοτικές εισφορές, 5 εκατ. στον άμεσο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και μόλις 2,9 εκατ. ευρώ για κεφάλαιο κίνησης…

Επεισόδιο έκτο: Αλλάζει η κυβέρνηση και η «καυτή πατάτα» περνάει στα χέρια της κ. Λ. Κατσέλη. Η τελευταία δέχεται εργαζομένους και διοίκηση και προτείνει προς διερεύνηση ένα σχέδιο διάσωσης που περιλαμβάνει… πράσινη οικονομία και εκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων του ομίλου (ακίνητα στην… άκρη του πουθενά).

Επεισόδιο έβδομο: Όπως ήταν φυσικό, από τότε μέχρι σήμερα, το περιβόητο πρόγραμμα διάσωσης βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της… διαβούλευσης!

«Μετά την υποβολή του επανεπικαιροποιημένου Επιχειρησιακού Σχεδίου το οποίο ζητήθηκε από το υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας τον Νοέμβριο του 2009, οι εξελίξεις παραμένουν στάσιμες έως αρνητικές, καθώς δεν υπάρχουν προοπτικές, ή τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν εμφανίζεται κάποια θετική εξέλιξη», αναφέρει μεταξύ άλλων η πρόσφατη ανακοίνωση της εισηγμένης…

Συμπερασματικά λοιπόν:

Α. Εδώ και τρία περίπου χρόνια, το υπουργείο δεν έχει λάβει συγκεκριμένη απόφαση για το τι, τέλος πάντων, προτίθεται να πράξει. Αν υπήρχαν λοιπόν τότε κάποιες πιθανότητες διάσωσης, τώρα αυτές έχουν περιοριστεί κατακόρυφα…

Β. Δόθηκαν δάνεια 36,6 εκατ. ευρώ, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι με τον τρόπο που δίνονταν η εταιρία δεν θα μπορούσε να ορθοποδήσει στον… αιώνα τον άπαντα!

Γ. Στην περίπτωση όπου κάποια έστω από τα δάνεια αυτά είχαν την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, είναι προφανές ότι υπάρχει κατασπατάληση δημοσίου χρήματος και μάλιστα με… τη βούλα του κράτους!