Ασφαλιστικές: Τι ζητούν από το πολιτικό σύστημα

Θετική έκπληξη σε παράγοντες της ασφαλιστικής αγοράς προκάλεσε η αναγγελία της παρουσίας του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη στην εκδήλωση που θα ακολουθήσει την επικείμενη ετήσια γενική συνέλευση της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών (EAEE) Ελλάδος στις 27 Φεβρουαρίου.

Και αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά -κατά τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια- όπου δεν θα εκπροσωπήσει την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση ο αντίστοιχος τομεάρχης αλλά ο ίδιος ο αρχηγός του κόμματος (κατά το παρελθόν, ο κ. Μητσοτάκης είχε εκπροσωπήσει το κόμμα, αλλά τότε δεν ήταν αρχηγός του, ενώ πέρυσι από πλευράς ΝΔ παρέστη ο Γιάννης Βρούτσης).

Το όλο θέμα βέβαια ουδόλως απασχολεί τον ασφαλιστικό χώρο για την παραπολιτική του πλευρά, αλλά για την ουσία και συγκεκριμένα για τη στάση που αναμένεται να κρατήσει στο μέλλον το πολιτικό σύστημα σε βασικά ζητήματα που αφορούν τον κλάδο.

Στην πρώτη ετήσια γενική συνέλευση της ΕΑΕΕ επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ το 2015, η ομιλία του Γιώργου Σταθάκη είχε θεωρηθεί από παράγοντες του κλάδου ως «δυσμενώς ουδέτερη». Στη συνέχεια, οι σχέσεις ασφαλιστικών εταιρειών και κυβέρνησης οξύνθηκαν, καθώς η ΕΑΕΕ, στο πλαίσιο του διαλόγου για το «ασφαλιστικό Κατρούγκαλου» ούτε καν εκλήθη -στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου- να καταθέσει τις απόψεις της.

Ωστόσο, σημαντική -επί τα βελτίω- αλλαγή κλίματος σηματοδότησε πέρυσι η αντίστοιχη ομιλία του Στέργιου Πιτσιόρλα, ο οποίος υπερασπίστηκε τον θεσμό των ΣΔΙΤ, τονίζοντας το μεγάλο ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει (και) στις σχέσεις κράτους-ασφαλιστικών εταιρειών.

Γενικότερα, οι παράγοντες της ασφαλιστικής αγοράς περιμένουν με ενδιαφέρον να πληροφορηθούν τις κυβερνητικές θέσεις, που -σύμφωνα με αρκετούς- «έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να κινούνται σε ρεαλιστικά πλαίσια». Προς αυτή την κατεύθυνση άλλωστε συμβάλλουν και οι εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα τόσο σε εθνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Για παράδειγμα, η νέα Κοινοτική Οδηγία για τα Επαγγελματικά Ταμεία, την οποία περιμένουν με έντονο ενδιαφέρον παράγοντες του ασφαλιστικού και του ευρύτερου επενδυτικού χώρου.

Επίσης, μέσα στην επόμενη διετία θα αρχίσουν να διατίθενται πανευρωπαϊκά, ιδιωτικά συνταξιοδοτικά συμβόλαια με κοινούς όρους, κάτι που σημαίνει πως αν δεν μειωθεί περαιτέρω το ελληνικό ρίσκο (county risk) και δεν ενισχυθούν οι εγχώριες ασφαλιστικές εταιρείες, πολλοί συμπολίτες μας θα επιλέξουν να καλυφθούν σε ομίλους του εξωτερικού, διώχνοντας έτσι κεφάλαια και επενδύσεις στο εξωτερικό.

Και τέλος, όσο περνάει ο χρόνος, διαπιστώνεται ολοένα και περισσότερο πως το κρατικό σύστημα σύνταξης και υγείας δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνο του. Πρόσφατα, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός παραδέχτηκε πως ο υπάρχων συνδυασμός claw back και rebate (πολιτική που κρατά εδώ και μια τριετία σε χαμηλά επίπεδα την κρατική φαρμακευτική δαπάνη) είναι άδικος για τις φαρμακευτικές εταιρείες, ενώ η πρόεδρος του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ άφησε σαφείς αιχμές για ανάγκη νέας μείωσης της συνταξιοδοτικής δαπάνης.

Τα βασικότερα αιτήματα των ασφαλιστικών εταιρειών προς την πολιτεία είναι:

• Η ενεργός συμμετοχή των ασφαλιστικών εταιρειών στον Β' πυλώνα (Επαγγελματικά Ταμεία).

• Η θέσπιση φορολογικών κινήτρων -έστω και με οπισθοβαρή ισχύ- για όσους επιλέγουν να αποκτήσουν συνταξιοδοτικά προγράμματα.

• Η σύμπραξη κράτους και ασφαλιστικών εταιρειών στη διαχείριση τμημάτων των κρατικών νοσοκομείων.

• Η υποχρεωτική κάλυψη των κατοικιών έναντι φυσικών καταστροφών.