Σόιμπλε: Θα δείτε ότι θα τα καταφέρουμε την Πέμπτη

Την πεποίθησή του ότι θα υπάρξει κατάληξη σε συμφωνία για την Ελλάδα την Πέμπτη εξέφρασε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, μιλώντας στο Βερολίνο, χωρίς ωστόσο να διευκρινίσει ποια είναι η λύση που βλέπει να επικρατεί. «Είμαι πεπεισμένος (confident) ότι θα φτάσουμε σε συμφωνία για την Ελλάδα την Πέμπτη». Σύμφωνα με το Bloomberg, η συγκεκριμένη δήλωση είναι αυτή που συνέβαλε στο να κινηθεί το επιτόκιο του ελληνικού 2ετούς ομολόγου κάτω από 5%. 

«Θα τα καταφέρουμε την Πέμπτη. Θα το δείτε», είπε ο κ. Σόιμπλε.

Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ παράλληλα δεν έχασε την ευκαιρία να αναφερθεί στην ΕΚΤ, λέγοντας ότι πρέπει να βγει «σε εύθετο χρόνο» από την τρέχουσα νομισματική της πολιτική, προειδοποιώντας πως τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια έχουν προκαλέσει προβλήματα σε ορισμένα μέρη του κόσμου.

«Η εξαιρετικά χαλαρή νομισματική πολιτική σε πολλές περιοχές έχει ενθαρρύνει την υπερβολική ανάληψη ρίσκου, την επανάπαυση σε επίπεδο πολιτικής, την κακή κατανομή κεφαλαίων και τη φούσκα στις τιμές των assets και θα συνεχίσει να το κάνει, αν δεν αντιστραφεί με τον καιρό».

«Πρέπει να βγούμε από την τρέχουσα νομισματική πολιτική σε εύθετο χρόνο και να επιστρέψουμε σε μια πιο ομαλή πορεία», συμπλήρωσε.

Για το θέμα της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού σημείωσε πως αναζητείται λύση που θα προκαλέσει τη λιγότερη δυνατόν ζημία και στις δύο πλευρές, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε πως αν οι Βρετανοί αποφασίσουν πως δεν θέλουν πλέον να φύγουν από την ΕΕ, τότε η Βρετανία θα βρει «ανοικτές πόρτες».

Σε ό,τι αφορά στο ελληνικό θέμα πάντως, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, πυρήνας της συμφωνίας που προωθείται από το Βερολίνο είναι η λεγόμενη «πρόταση Σόιμπλε» του προηγούμενου Eurogroup. Αυτή προέκριναν άλλωστε στο διάστημα που μεσολάβησε έκτοτε υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, ανάμεσά τους η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ αλλά και ο επικεφαλής του EuroWorkingGroup Τόμας Βίζερ. Το γεγονός ότι στο Λουξεμβούργο θα βρίσκεται και η ίδια η κ. Λαγκάρντ εκλαμβάνεται από αναλυτές ως σαφής ένδειξη ότι θα υπάρξει συμφωνία.

Το ερώτημα είναι βέβαια ποια μορφή θα έχει αυτή η συμφωνία. Σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις, το πιο πιθανό σενάριο είναι μια ελαφρώς αναβαθμισμένη εκδοχή της τελευταίας πρότασης του Μαΐου, με ορισμένες πιο εξειδικευμένες αναφορές στο χρέος -εδώ συνίσταται και η υποχώρηση από πλευράς Β. Σόιμπλε-, εντούτοις με τον γνωστό αστερίσκο που παραπέμπει τη λήψη των τελικών αποφάσεων στο 2018, εφόσον φυσικά κριθεί αναγκαίο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα πρόκειται για μια υποτυπώδη συγκεκριμενοποίηση των μέτρων, με τέτοια διατύπωση που δεν θα συνιστά φυσικά «αλλαγή προγράμματος» και συνεπώς δεν θα αναγκάζει τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών να ζητήσει την έγκριση της γερμανικής Βουλής και δη εν μέσω προεκλογικής περιόδου.

Επίσης, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρχει σαφής και ισχυρή αναφορά στα ευρωπαϊκά μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης. Όλα αυτά ανοίγουν φυσικά τον δρόμο για τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά κατ' αρχάς ως τεχνικού συμβούλου αφού η πλήρης εμπλοκή του με χρηματοδότηση θα ακολουθήσει όταν θα έχει διευθετηθεί και το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους.

«Κλειδί» της συμφωνίας θεωρούνται πλέον οι τελικές διατυπώσεις, που θα πρέπει να δίνουν σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές περιθώρια καλής επικοινωνιακής διαχείρισης.

Αυτό αφορά κυρίως την ελληνική πλευρά αφού τόσο το Βερολίνο όσο και το ΔΝΤ μπορούν να είναι κατ' αρχάς ικανοποιημένοι: οι κ.κ. Σόιμπλε και Μέρκελ εκπληρώνουν την υπόσχεσή τους προς την κοινοβουλευτική τους ομάδα για τη συμμετοχή του ΔΝΤ ενώ τηρούν και την κόκκινη γραμμή που είχαν θέσει, ότι χωρίς το Ταμείο δεν μπορεί να εκταμιευτεί άλλη δόση. Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, μπορεί επίσης να είναι ικανοποιημένο αφού δεν χρειάζεται να καταβάλλει χρήματα όσο δεν πληρούνται οι όροι που θέτει.

Μια ισχυρή αναφορά σε αναπτυξιακά μέτρα καθώς και μια μεγαλύτερη δόση μπορεί να είναι τα στοιχεία εκείνα που θα χρυσώσουν το χάπι στην Αθήνα. Πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα -πολιτικοοικονομική αλλά και επικοινωνιακή- θα είχε βέβαια μια διατύπωση που θα ξεκλείδωνε την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Οι τελικές αποφάσεις όμως δεν βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής των υπουργών Οικονομικών, αλλά εναπόκεινται στην αρμοδιότητα της Ευρωτράπεζας, που έχει διαμηνύσει τελευταία ότι δεν συμπαρασύρεται από πολιτικά παιχνίδια.