Αυξάνουν το προβάδισμα οι Τούρκοι στις ιχθυοκαλλιέργειες

Η τουρκική παραγωγή τσιπούρας και λαβρακιού αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, σε αντίθεση με την ελληνική, που έχει υποχρεωθεί σε έντονη πτώση από το 2008 έως σήμερα. Αυτή είναι η εικόνα που παρουσιάζεται στην Ετήσια Έκθεση του Συνδέσμου Ελληνικών Θαλασσοκαλλιεργειών για το 2016.

Ειδικότερα:

• Η ελληνική παραγωγή τσιπούρας και λαβρακιού από το μέγιστο του 2008 (144.000 τόνοι) υποχώρησε το 2010 στις 120.000 τόνους, έκλεισε το 2015 στις 110.000 τόνους και εκτιμάται πως φέτος θα κυμανθεί μεταξύ των 100.000 και των 105.000 τόνων.

• Αντίθετα, η Τουρκία έχει καταφέρει μέσα στην τελευταία δεκαετία να τριπλασιάσει την παραγωγή της, η οποία προβλέπεται να κυμανθεί το 2016 γύρω στις 130.000 τόνους (25%-30% πάνω από την ελληνική), ή διαφορετικά να αυξηθεί κατά 4% σε σχέση με το 2015.

• Με βάση τα στοιχεία του 2015, οι μεγαλύτερες χώρες-παραγωγοί τσιπούρας και λαβρακιού ήταν κατά σειρά οι: Τουρκία 120.000 τόνοι, Ελλάδα 110.000, Ισπανία 37.500, Αίγυπτος 30.000 και Ιταλία 13.800 τόνοι.

• Παρ' όλα αυτά, η ιχθυοκαλλιέργεια αποτελεί σημαντικό κλάδο για την ελληνική οικονομία, όχι μόνο για τις θέσεις εργασίας που απασχολεί αλλά και για το μέγεθος των εξαγωγών που επιτυγχάνει. Ειδικότερα, το 2013 οι εξαγωγές αλιευτικών προϊόντων διαμορφώθηκαν στα 590 εκατ. ευρώ (το 82% αυτών αφορούσαν ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας) και αντιστοιχούσαν στο 10,3% των συνολικών εξαγωγών αγροτικών προϊόντων της χώρας. Επίσης, στον κλάδο της υδατοκαλλιέργειας απασχολούνται άμεσα ή έμμεσα 12.000 άτομα διαφόρων ειδικοτήτων.

Σύμφωνα τώρα με παράγοντες της αγοράς, το ζήτημα είναι ότι ενώ η παραγωγή των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένει κατά τα τελευταία χρόνια -σε γενικές γραμμές- σταθερή, η εκτίναξη της τουρκικής παραγωγής αυξάνει με σημαντικούς ρυθμούς τη συνολική προσφορά, με ό,τι αυτό μπορεί να σημάνει για τη μελλοντική πορεία των τιμών (αξιοσημείωτη πτώση μέσα στο 2016)

Η έντονη αύξηση της προσφοράς οξύνει τον ανταγωνισμό, ο οποίος απαιτεί για τις ελληνικές εταιρείες έμφαση σε προϊόντα υψηλότερης προστιθέμενης αξίας, μείωση του κόστους παραγωγής και επιθετικότερο marketing στις ξένες αγορές. Όλα αυτά επιχειρούνται σήμερα, όταν οι δύο μεγαλύτεροι Όμιλοι βρίσκονται υπό τον μετοχικό έλεγχο των τραπεζών και οδεύουν προς πώληση μέσα στο 2017 (ενδιαφέρον έχει εκδηλώσει μάλιστα και ο τουρκικός Όμιλος Kilic).

Μία από τις απαντήσεις που καλούνται να δώσουν οι ελληνικές εταιρείες έρχεται μέσα από την πρόσφατη ίδρυση της ΕΛΟΠΥ (Ελληνική Οργάνωση Παραγωγών Ιχθυοκαλλιέργειας), με ενδεικτικό αντικείμενο τις έρευνες αγοράς, τις εκστρατείες ενημέρωσης των καταναλωτών, την έρευνα και ανάπτυξη, τη διαφοροποίηση των προϊόντων και την καθετοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας.