«Πυκνώνει το σκοτάδι» για τις επιχειρήσεις

«Η οικονομική κατάσταση στη χώρα, δυστυχώς, δεν αποτελεί πλέον τη μόνη αβεβαιότητα για τις ελληνικές επιχειρήσεις, καθώς σ' αυτήν έχουν προστεθεί τόσο οι πιθανές επιπτώσεις από το προσφυγικό πρόβλημα, όσο και η επιδείνωση της κατάστασης στο διεθνές σκηνικό», επισημαίνει στο Euro2day.gr διευθύνων σύμβουλος εισηγμένης εταιρείας, ο οποίος συνεχίζει:

«Την κατάσταση στη χώρα καταφέραμε με δυσκολία να την ελέγξουμε, αφού ξεπεράσαμε όχι μόνο τη μεγάλη υποχώρηση της ζήτησης αλλά και ακραία φαινόμενα αβεβαιότητας όπως τα capital controls. Σ' αυτό το περιβάλλον, συνεχίζουμε να βγάζουμε κέρδη και μάλιστα οι τράπεζες μας κάνουν κατά καιρούς προτάσεις, έτσι ώστε να μας δώσουν καινούρια δάνεια.

Αν λοιπόν δεχτούμε πως το ΑΕΠ της χώρας δεν έχει ακόμη σημαντικά περιθώρια πτώσης και αν πειστούμε πως κάτι τέτοιο ισχύει, τότε θα πρέπει σταδιακά να κοιτάξουμε για το πώς θα επεκταθούμε και θα επενδύσουμε. Αντίθετα, αν ξαναζήσει η ελληνική οικονομία τις μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις του 2015, τότε δεν ξέρω και εγώ, αν και ποιες εταιρείες θα συνεχίσουν να έχουν το κεφάλι τους πάνω από το νερό. Η ελληνική οικονομία δεν θα αντέξει ένα ακόμη σοκ όπως το περυσινό.

Πέραν αυτού όμως, έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο ακόμη ζητήματα, που μάλιστα δεν μπορούμε ούτε να τα οριοθετήσουμε, ούτε να τα ποσοτικοποιήσουμε. Και αυτό κάνει την κατάσταση ακόμη πιο περίπλοκη. Πόσο θα επηρεαστεί η ελληνική οικονομία και κατ' επέκταση η επιχείρησή μας από το προσφυγικό; Πώς τελικά θα εξελιχθεί η πορεία των ξένων αγορών στις οποίες δραστηριοποιούμαστε και που έχει ξεκινήσει να βαραίνει σε ανησυχητικό βαθμό;

Βλέπουμε τις κεντρικές τράπεζες να γεμίζουν με ρευστότητα το σύστημα και οι οικονομίες να μην μπορούν στην πράξη να σηκώσουν κεφάλι. Όταν μάλιστα συνεχίζεται ο αποπληθωρισμός, σημαίνει ότι -με τους άλλους παράγοντες να διατηρούνται σταθεροί- όλο και λιγότερα δολάρια και ευρώ θα διεκδικήσουν οι ελληνικές εταιρείες από τις διεθνείς τους εργασίες».

Η προαναφερθείσα επιχείρηση βέβαια που δραστηριοποιείται τόσο εντός, όσο και εκτός Ελλάδας, συγκαταλέγεται στις πολύ καλές περιπτώσεις εταιρειών.

Σύμφωνα με άλλον παράγοντα της αγοράς: «Οι εταιρείες νομίζω πως μπορούν να χωριστούν σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: Στις υγιείς, σε αυτές που αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να διασωθούν και, τέλος, σε εκείνες που εξακολουθούν να υπάρχουν, με... συγκριτικό πλεονέκτημα ότι δεν πληρώνουν εργαζόμενους, προμηθευτές, δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες. Είναι αλήθεια ότι με την πάροδο του χρόνου, αρκετές από τις εταιρείες των δύο τελευταίων κατηγοριών αναγκάζονται αρχικά να συρρικνωθούν και στη συνέχεια να αποχωρήσουν από την αγορά. Κατά την όλη όμως αυτή διαδικασία, τιμολογούν κάτω του κόστους προκειμένου να πάρουν ανάσες ρευστότητας, μεταφέροντας ωστόσο τα δικά τους προβλήματα σε ολόκληρο τον κλάδο».

Ένας ακόμη παράγοντας ανησυχίας για τις υγιείς εταιρείες είναι το ότι συνεχίζονται οι καθυστερήσεις στο μέτωπο των μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών δανείων.

«Όσο καθυστερεί η θετική αξιολόγηση της χώρας από τους θεσμούς και όσο δεν ολοκληρώνεται το σχετικό θεσμικό πλαίσιο, τόσο θα παρατείνεται και η ουσιαστική αντιμετώπιση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων. Η πολιτική της απλής χρονικής ρύθμισης των δανείων είναι λάθος και θα πρέπει να λαμβάνει χώρα σε μικρό σχετικά ποσοστό επιχειρήσεων. Η λύση είναι να μπει φρέσκο χρήμα στις υπερχρεωμένες εταιρείες και σε συνδυασμό με ρυθμίσεις ή και διαγραφές χρεών (κυρίως τόκων και όχι χρεολυσίων), οι εταιρείες αυτές να μπορέσουν να λειτουργήσουν με ομαλό τρόπο. Κάτι τέτοιο το βλέπουμε σήμερα να δρομολογείται μόνο σε πολύ μικρό αριθμό περιπτώσεων», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Η ταχεία διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων θεωρείται απαραίτητη όχι μόνο για τις επιχειρήσεις, αλλά και για τις ίδιες τις τράπεζες.

Χαρακτηριστική είναι η άποψη γνωστού επιχειρηματία: «Οι τράπεζες στενοχωριούνται όταν τους αποπληρώνουμε τα τοκοχρεολύσια και μειώνουμε συνεχώς το άνοιγμα προς αυτές. Και αυτό γιατί αν οι υγιείς εταιρείες μηδενίσουν τον δανεισμό τους, οι τράπεζες θα μείνουν κυρίως είτε με τις γνωστές κόκκινες χορηγήσεις τους, είτε θα πιεστούν να δανείσουν νέες εταιρείες, που εμφανίζουν όμως υψηλό ποσοστό κινδύνου. Οι τράπεζες λοιπόν έχουν μπροστά τους δέκα μήνες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα κόκκινα δάνειά τους και αν δεν το κάνουν έστω ως ένα βαθμό, τότε είναι πολύ πιθανόν να χρειαστούν και νέα ανακεφαλαιοποίηση».