Ωρα αποφάσεων για τους πολιτικούς ηγέτες

Μία ημέρα πριν την (σημερινή) τριμερή συνάντηση Μέρκελ-Ολάντ-Γιούνκερ, που ξεκίνησε σήμερα το απόγευμα στο Παρίσι, ο Αλέξης Τσίπρας εξήγησε, μέσω της Le Monde, πού κολλάει η συμφωνία και για ποιον λόγο ο ίδιος δεν θα κάνει άλλες υποχωρήσεις από όσες ήδη έκανε.

Δεδομένων των τελικών θέσεών του, έχει τη δική της, (θετική) σημασία η διαβεβαίωση του Μαξίμου ότι η χθεσινοβραδυνή τηλεδιάσκεψη μεταξύ του πρωθυπουργού, της Ανγκελας Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ «έγινε σε πολύ καλό κλίμα», κάτι που επιβεβαίωσε σήμερα και ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης.

Οι εκ Βερολίνου πληροφορίες αναφέρουν πως η Γερμανίδα καγκελάριος τάσσεται υπέρ της άμεσης συμφωνίας, στον αντίποδα της θέσης Σόιμπλε. (σ.σ. αν πρόκειται για μοιρασμένους ρόλους ή όχι θα φανεί σήμερα στην τριμερή, λένε κυβερνητικά στελέχη).

Κυβερνητικές πηγές συνδυάζουν τα παραπάνω με την, προ τριών ημερών, «σύσταση» του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιού να βρεθεί γρήγορα μία «ρεαλιστική» λύση με «ευελιξία» από όλες τις πλευρές. (για «ρεαλισμό» μίλησε την προηγούμενη Κυριακή και ο κ. Τσίπρας απευθυνόμενος στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του).

Ανάλογα με την έκβαση της σημερινής τριμερούς ο πρωθυπουργός θα έχει και νέες τηλεφωνικές επαφές (ενδέχεται και με τον Ζ. Κλ. Γιούνκερ) ενώ συνεργάτες του αφήνουν ανοικτό και το ενδεχόμενο δια ζώσης συζητήσεων – «και εντός της εβδομάδας» καθώς «οι αποφάσεις είναι θέμα ημερών ή ωρών».

Οι ίδιοι πάντως διαψεύδουν πληροφορίες ότι η χώρα έλαβε κείμενο από την Κομισιόν που ζητά μέτρα 3,5 δισ. ευρώ για το 2015.

Σε κάθε περίπτωση σε εξέλιξη βρίσκεται το απόγευμα της Δευτέρας νέα σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου. Μετέχουν ο Γιάννης Δραγασάκης, ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Χρήστος Σπίρτζης, ο Γιώργος Σταθάκης, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Νίκος Παππάς, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, Σπύρος Σαγιάς, και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γαβριήλ Σακελλαρίδης.

Προσερχόμενος στην έκτακτη σύσκεψη στο Μαξίμου, ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων διαβεβαίωσε πως «ο κόσμος δεν πρέπει να ανησυχεί».

«Δεν κάνω πίσω σε…»

Ο πρωθυπουργός, μέσω της Le Monde επιχείρησε να προλάβει ένα ενδεχόμενο «take it or leave it» από τους θεσμούς. Ητοι, αφού απαρίθμησε τις ελληνικές προτάσεις... και υποχωρήσεις, ξεκαθάρισε ότι δεν θα κάνει πίσω στην περικοπή των συντάξεων και στην αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Στο πρώτο, διότι οι συντάξεις έχουν μειωθεί στα χρόνια του μνημονίου 20-48%, με το 44,5% των συνταξιούχων να παίρνουν σύνταξη κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας και το 23,1% να ζει σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού (στοιχεία Eurostat).

Στο δεύτερο διότι αυτό που ζητάει η κυβέρνηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτά που ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης «και γι’ αυτό άλλωστε, πρόσφατα, προχώρησα και σε κοινή δήλωση για το θέμα με τον Πρόεδρο Ζ. Κ. Γιούνγκερ».

Δεν αποκλείει και δυσάρεστο «end»

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Προκάλεσε αίσθηση πάντως η επιλογή του να επισημάνει ότι θεωρεί πιθανό και ένα κακό «end» στη διαπραγμάτευση, το οποίο χρεώνει προκαταβολικά στους μη εκλεγμένους «θεσμούς» (εννοώντας ΕΚΤ, ΔΝΤ) εξαιρώντας την αιρετή Κομισιόν.

Για τους πρώτους μάλιστα χρησιμοποίησε εξαιρετικά σκληρή γλώσσα: «Μια πρώτη αβίαστη σκέψη θα ήταν ότι η επιμονή οφείλεται στην επιθυμία ορισμένων να μη παραδεχθούν τα λάθη τους και να επιβεβαιώσουν εαυτούς παραγνωρίζοντας την αποτυχία τους. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δημόσια παραδοχή, πριν από λίγα χρόνια, του ΔΝΤ ότι έσφαλε στον υπολογισμό της ύφεσης που θα προκαλούσε το μνημονιακό πρόγραμμα. Ωστόσο θεωρώ ότι αυτή είναι μια ρηχή προσέγγιση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από το πείσμα ή την εμμονή κάποιων παραγόντων»...

Επιχειρώντας, με τον πιο επίσημο τρόπο, να απευθυνθεί στις κοινωνίες των χωρών-μελών και να διασφαλίσει συμμαχίες, έθεσε το δίλημμα: «Ποια στρατηγική θα επικρατήσει; Εκείνη του ρεαλισμού για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δημοκρατίας ή η στρατηγική της ρήξης και της διχοτόμησης;».

«Για ποιον χτυπά η καμπάνα;»

Και για να γίνει… πιο σαφής, προκάλεσε όσους «θέλουν να πιστεύουν» ότι η απάντηση στο δίλημμα αφορά μόνο την Ελλάδα, να ξαναδιαβάσουν το αριστούργημα του Χέμινγουεϊ: «Για ποιον χτυπά η καμπάνα;».

Συνεργάτες του πρωθυπουργού μάλιστα έλεγαν αργά το βράδυ ότι «ο Ματέο Ρέντσι ακούει ήδη τους… ήχους της καμπάνας», παραπέμποντας στη προχθεσινή του δήλωση ότι «η στρατηγική της Λισαβόνας απέτυχε, το μοντέλο που βασιζόταν μόνο στη λιτότητα απέτυχε»…