Telegraph: Το Grexit δεν είναι απλή υπόθεση

Δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη θεσμική δικαιολογία για την εξώθηση της Ελλάδας εκτός ευρωζώνης μέσω διακοπής της ρευστότητας για τις ελληνικές τράπεζες, εκτιμά ο αναλυτής της Telegraph, Ambros Evans-Prichard, σε εκτενές άρθρο του για την ελληνική κρίση.

«Η διαρκής κριτική στην Ελλάδα είναι πολύ ενοχλητική, δεδομένου του τρόπου που η τρόικα έκλεισε το μάτι σε ιδιωτικοποιήσεις που παραβίαζαν τους κανόνες της ίδιας της Ε.Ε. και στην ουσία έκαναν πλουσιότερη την πολιτικά δικτυωμένη ελίτ», γράφει ο Prichard.

Ο αρθρογράφος παραλληλίζει τη σημερινή συμπεριφορά της Ε.Ε. με την αντίδραση των ΗΠΑ σε αριστερές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 50, οι οποίες έδειχναν ότι οι ΗΠΑ δεν σκόπευαν να αφήσουν δημοκρατικά εκλεγμένους αριστερούς να κυβερνούν τόσο κοντά τους. Μία εξώθηση της Ελλάδας σε Grexit θα εδραίωνε την υποψία ότι τα όργανα της Ε.Ε. δεν είναι τίποτα άλλο από φορείς επιβολής της βούλησης των πιστωτών. Και θα αποκάλυπτε ότι το βασικό πιστεύω της Ε.Ε. για ειρήνη και αλληλεγγύη είναι τελικά απλώς ανοησία.

Στη συνέχεια ο Prichard παραθέτει τον επικεφαλής οικονομικό αναλυτή της Citigroup, ο οποίος δήλωσε ότι:

«Στην περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή, θα ζήσει ένα οικονομικό σενάριο τρόμου, ωστόσο το σενάριο αυτό δε θα είναι ευχάριστη υπόθεση ούτε για την Ευρώπη... Οι νομισματικές ενώσεις είναι φτιαγμένες για να είναι αδιάσπαστες και μη-ανακλητές. Αν το ευρώ διασπαστεί, αν ανακληθεί, τότε θα τεθεί το ερώτημα, ποια χώρα είναι η επόμενη. Πολλοί προσπαθούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ιδιαίτερα εκκεντρικό μέλος της Ευρωζώνης, κατηγορώντας τους ότι δεν κάνουν το ένα ή το άλλο πράγμα, αλλά είναι πολλές χώρες που μοιράζονται τις ίδιες αδυναμίες. Αν νομίζετε ότι η Ελλάδα είναι κλειστή οικονομία... πού να δείτε την Πορτογαλία. Κι αν νομίζετε ότι η κοινωνική συναίνεση είναι μικρή στην Ελλάδα και ότι εκεί δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης... καλωσήρθατε στη νότια Ευρώπη».

O Jean-Claude Juncker, πρόεδρος της Κομισιόν, γνωρίζει καλά ότι ένα Grexit θα αποτελούσε μία ανεπανόρθωτη απώλεια του κύρους όλης της Ε.Ε. παγκοσμίως. Αντίθετα, όταν ο Warren Buffett ισχυρίζεται ότι η Ευρώπη θα ισχυροποιηθεί από μία ευεργετική εκδίωξη του πιο αδύναμού της κρίκου, απλώς επιβεβαιώνει μια δική του αρχή, ότι δηλαδή δεν πρέπει να ανακατευόμαστε με πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε.

Όπως συνεχίζει το δημοσίευμα, εάν η Ελλάδα εξοστρακιζόταν από την νομισματική ένωση κάτω από αυτές τις περιστάσεις, δύσκολα θα έμενε στο ΝΑΤΟ. Θα έμπαινε σε ρωσική τροχιά, εκεί που βρίσκεται και ο Βίκτορ Ορμπάν της Ουγγαρίας. Και η νοτιοανατολική πτέρυγα της ευρωπαϊκής ασφαλείας θα κατέρρεε. Ο κ. Τσίπρας – σωστά ή λανθασμένα – θεωρεί ότι οι δυνάμεις της Ευρώπης δεν θα αφήσουν να συμβεί κάτι τέτοιο, και σηκώνει το γάντι στην Ε.Ε. «Επιζητούμε έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά μην περιμένετε από εμάς άνευ όρων παράδοση», είπε αυτή τη βδομάδα στη βουλή. Την ίδια στιγμή που Έλληνες αξιωματούχοι επισκέπτονται τη Ρωσία, ο Γιάννης Δραγασάκης, υποσχέθηκε να ανοίξει το λιμάνι του Πειραιά στην κινεζική Cosco.

Θα μπορούσε κανείς να αγανακτήσει με τους εκβιασμούς του κ. Τσίπρα ως παραβίαση των κανόνων της Ε.Ε. Όμως δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς τι έχει συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια και γιατί οι Έλληνες πολίτες είναι τόσο θυμωμένοι.

Διαρροές από τα πρακτικά του 2010 από το ΔΝΤ επιβεβαιώνουν αυτό που πάντα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα ήταν ήδη χρεωκοπημένη τότε, και χρειαζόταν ελάφρυνση του χρέους, όχι νέα δάνεια. Αυτό όμως αγνοήθηκε προκειμένου να σωθεί το Ευρώ και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, σε χρονικό σημείο που η νομισματική ένωση δεν είχε καμία άμυνα έναντι μιας μετάδοσης του προβλήματος. Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν αύξησαν το χρέος αντί να το μειώσουν.

Οι Έλληνες τα γνωρίζουν αυτά κι έχουν ζήσει δραματική πτώση του εισοδήματός, χειρότερη στην ιστορία των σύγχρονων κρατών, χειρότερη και από την ύφεση της δεκαετίας του '30. Αν αρχίσει κανείς να βλέπει τα γεγονότα από την ελληνική πλευρά – κι όχι μέσα από τα «γυαλιά» των βορειοευρωπαϊκών ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους των Βρυξελλών – το ελληνικό δράμα αποκτά άλλη διάσταση.