Νικολούδης: Κρυμμένος θησαυρός 120 δισ. στο εξωτερικό!

Περνώντας από κόσκινο μια στοίβα ελληνικών τραπεζικών λογαριασμών ανώτατων στελεχών, πολιτικών και άλλων μελών της ελληνικής ελίτ, ο Παναγιώτης Νικολούδης, ο νέος «τσάρος» κατά της διαφθοράς, βρήκε κάποια ανησυχητικά νούμερα.

Άνδρας, ο οποίος ζητούσε επίδομα ανεργίας και δήλωνε μηδενικό εισόδημα στη φορολογική του δήλωση, είχε πάνω από 300.000 ευρώ σε τραπεζικό λογαριασμό. Άλλος, ο οποίος δήλωνε στην εφορία ότι το ετήσιο εισόδημά του ήταν μόλις 15.000 ευρώ, είχε 1,5 εκατ. ευρώ σε διάφορους τραπεζικούς λογαριασμούς.

Ο κ. Νικολούδης εκτιμά πως οι δύο προαναφερθέντες είχαν στερήσει φορολογικά έσοδα χιλιάδων ευρώ από τα δημόσια ταμεία, την ώρα που άλλοι Έλληνες αγωνίζονται να τα φέρουν βόλτα λόγω των προϋπολογισμών λιτότητας και της καταρρακωμένης οικονομίας.

«Δεν έχω τίποτα εναντίον των πλουσίων», δηλώνει ο κ. Νικολούδης σε συνέντευξή του στους New York Times. «Είμαι εναντίον των ανέντιμων πλουσίων. Και είμαι εδώ για να τους πιάσω».

Χρόνια τώρα η Ελλάδα προσπαθεί να πατάξει τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, από τη μικρότερη ταβέρνα μέχρι τους ισχυρότερους ολιγάρχες της χώρας. Τώρα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υπόσχεται να κάνει πολύ περισσότερα για το πρόβλημα απ' ό,τι οι προκάτοχοί του. Λέει πως η κυβέρνησή του θα πετύχει, διότι λόγω του ότι έρχεται για πρώτη φορά στην εξουσία δεν δεσμεύεται από τα διάφορα συμφέροντα που προσπαθούν να διατηρήσουν το status quo.

Ακόμα και ο κ. Νικολούδης πάντως παραδέχεται πως δεν θα είναι εύκολο να διορθωθούν τα οικονομικά της χώρας. Έτσι, τίθεται το ερώτημα πόσο έτοιμη είναι η νέα κυβέρνηση να τηρήσει την υπόσχεσή της στους Ευρωπαίους πιστωτές της – και πόσο γρήγορα μπορεί να το κάνει.

Αυτήν την εβδομάδα, ως αντάλλαγμα για την τετράμηνη παράταση της χρηματοδότησης της Ελλάδας, η Αθήνα περιέγραψε τα δύο σκέλη της προσέγγισής της για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Το πρώτο αφορά το κυνήγι των πλούσιων φοροφυγάδων. Το δεύτερο, και πιο δύσκολο σκέλος, αφορά την αναμόρφωση του συστήματος στο οποίο οι Έλληνες κροίσοι κυριαρχούν στο μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας και ενίοτε εφαρμόζουν θολές επιχειρηματικές πρακτικές –μεταξύ των οποίων και τη φοροδιαφυγή-, που στερούν τα κρατικά ταμεία από έσοδα δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η είσπραξη φόρων είναι το σημείο εκκίνησης μιας ευρύτερης προσπάθειας η Ελλάδα να γίνει χώρα όπου μπορεί επιτέλους να εδραιωθεί το κράτος δικαίου και το καθήκον της πληρωμής φόρων. Επικεφαλής αυτής της εκστρατείας έχε τεθεί ο 65χρονος κ. Νικολούδης.

Ως πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ασχολούνταν για δεκαετίες με υποθέσεις ξεπλύματος χρήματος, λαθρεμπορίου καυσίμων και διαφθοράς. Σύντομα σχεδιάζει να βάλει στο στόχαστρο τους ολιγάρχες της Ελλάδας.

Για την ώρα, όμως, επικεντρώνεται ευρύτερα στη φοροδιαφυγή. Ο κ. Νικολούδης λέει στους New York Times πως έχει στα χέρια του 3.500 υποθέσεις για οφειλόμενους φόρους ύψους 7 δισ. ευρώ, από τους οποίους ευελπιστεί πως μέχρι το καλοκαίρι θα έχουν εισπραχθεί 2,5 δισ. ευρώ. Σύντομα θα βρεθούν στο στόχαστρο άλλες 22.000 υποθέσεις, ύψους αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, συμπληρώνει.

Κατά τον ίδιο, υπάρχει σημαντικός αφορολόγητος πλούτος εκτός Ελλάδας, στον οποίον περιλαμβάνονται περισσότεροι από 2.000 ελληνικοί τραπεζικοί λογαριασμοί στην Ελβετία, οι οποίοι εμφανίζονται και στη λίστα Λαγκάρντ που εστάλη στην Ελλάδα το 2010. Συνολικά εκτιμάται πως εκτός Ελλάδας υπάρχουν 120 δισ. ευρώ, κυρίως σε επενδυτικούς λογαριασμούς στους οποίους, όπως σημειώνει ο κ. Νικολούδης, η Ελλάδα δεν έχει πρόσβαση.

Όμως, παρότι η Ελλάδα ενισχύει τις προσπάθειές της στο θέμα της φορολογίας, η αναποτελεσματικότητα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και του νομικού συστήματος θα μπορούσε να φέρει εμπόδια στη διαδικασία.

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, Χάρης Θεοχάρης, θυμάται μια υπόθεση στο πλαίσιο της οποίας η διεύθυνση βεβαίωσε πρόστιμο ύψους 5 εκατ. ευρώ σε πλούσιο Έλληνα που φοροδιέφευγε. Το άτομο αυτό προσέφυγε στη Δικαιοσύνη όπου, σύμφωνα με τον κ. Θεοχάρη, η υπόθεση τελικά «πέθανε» καθώς ο δημόσιος κατήγορος δεν εμφανίστηκε στη δίκη.

«Το άτομο ήταν αρκετά ισχυρό ώστε να ανατρέψει την υπόθεση», δήλωσε ο κ. Θεοχάρης στους NY Times.

Αυτού του είδους η επιρροή είναι ακόμα πιο εμφανής στους μεγιστάνες της Ελλάδας, σημειώνει η αμερικανική εφημερία. Αν και είναι από τους μεγαλύτερους εργοδότες της χώρας, οι Έλληνες ολιγάρχες ιστορικά κατευθύνουν μια αδιαφανή, κλειστή οικονομία, ουσιαστικά ατιμώρητοι χάρη στους στενούς δεσμούς με τους πολιτικούς και τις ελληνικές τράπεζες. Κατηγορούνται ότι βοηθούν τις εταιρείες τους να κερδίζουν κρατικές συμβάσεις μέσω μη ανταγωνιστικών προσφορών, ότι γίνονται ιδιοκτήτες ελληνικών τηλεοπτικών σταθμών χωρίς να πληρώνουν για άδειες, και ότι καταπνίγουν τον ανταγωνισμό σε διάφορους κλάδους. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι κάποιοι από αυτούς εμπλέκονται επίσης σε παράνομες δραστηριότητες, όπως το λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνού, σε βάρος της ελληνικής οικονομίας.

Ο κ. Νικολούδης θυμάται την υπόθεση κατά του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, ο οποίος κατηγορήθηκε για κατάχρηση στην τράπεζα την οποία ήλεγχε, ωστόσο κατάφερε να αποφύγει προσωρινά τη δίωξη καθώς έβαλε πίσω τα λεφτά, χάρη σε έναν νόμο που πέρασε αθόρυβα ενόσω εκείνος αντιμετώπιζε προβλήματα.

«Έκλαψα όταν είδα αυτή την υπόθεση», λέει ο κ. Νικολούδης. «Ήταν ένα περίπλοκο θέμα που αφορούσε χαριστικά δάνεια και επιχειρήσεις με ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων».

Όπως αναφέρει, ο κ. Λαυρεντιάδης δεν είναι ο μόνος Έλληνας μεγιστάνας που εμπλέκεται σε τέτοιες μηχανορραφίες. «Δείχνει πως υπάρχει μια πολύ κλειστή κάστα ανθρώπων με πλοκάμια σε όλο το φάσμα της ελληνικής οικονομίας».

Ο κ. Νικολούδης σημειώνει πως ένας από τους τομείς που θέλει να βάλει η κυβέρνηση στο στόχαστρο είναι η διαφθορά στον τομέα της ενέργειας. Μόνο από το λαθρεμπόριο καυσίμων εκτιμάται πως χάνονται ετησίως φορολογικά έσοδα 3 δισ. ευρώ.

Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας λέει πως το λαθρεμπόριο συχνά αφορά πλαστές εξαγωγές καυσίμων μέσω παράνομων δικτύων που δίνουν τη δυνατότητα στις εταιρείες να φοροδιαφύγουν στην Ελλάδα.

Ως παράδειγμα αναφέρεται η περυσινή υπόθεση εξάρθρωσης δικτύου λαθρεμπορίας καυσίμων, εγκέφαλος του οποίου φέρεται να είναι ο πρόεδρος της ΕΤΕΚΑ, Γιώργος Σπανός. Σύμφωνα με τις αρχές, το ελληνικό κράτος έχασε φόρους και τέλη ύψους 3,5 εκατ. ευρώ, καθώς τα μέλη του κυκλώματος έκλεβαν, με τη συμμετοχή της ΕΤΕΚΑ, καύσιμα που ήταν προς εξαγωγή και στη συνέχεια τα ξαναπωλούσαν στην ελληνική αγορά. Ο κ. Σπανός αρνήθηκε τις κατηγορίες και αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 300.000 ευρώ τον Απρίλιο, ενώ εκκρεμεί η δίκη.

Όμως, ολιγάρχες με μεγαλύτερη επιρροή ίσως είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν και, μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση δεν έχει δώσει στη δημοσιότητα τα ονόματα αυτών που σχεδιάζει να κυνηγήσει. Δεν είναι ξεκάθαρο καν αν υπάρχουν στοιχεία για τις υποθέσεις αυτές. Για την ώρα, ο στόχος φαίνεται πως αφορά το να σταματήσει να είναι τόσο εύκολο για τους ολιγάρχες να λειτουργούν κατ' αυτόν τον τρόπο –για παράδειγμα μέσω μεγαλύτερων ελέγχων στις ιδιωτικοποιήσεις και στις δημόσιες συμβάσεις, ή υποχρεώνοντας τους μεγιστάνες που έχουν άδειες τηλεοπτικών σταθμών στην Ελλάδα να αρχίσουν να πληρώνουν, κάτι που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης θα μπορούσε να αποφέρει τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ στο κράτος.

Στο μεταξύ, ο κ. Νικολούδης προχωρά στην είσπραξη των όποιων εσόδων μπορεί από τους φοροφυγάδες που έχουν ήδη εντοπιστεί. Λέγοντας πως δεν είναι «θαυματοποιός», παραδέχεται πως θα ήταν σοφό να παραμείνει ρεαλιστής, όμως δίνει μια αχτίδα αισιοδοξίας. «Αν ο κόσμος δει ότι είναι καθαρός και ότι ο πρωθυπουργός είναι καθαρός, και πως αυτοί που δεν είναι καθαροί στο τέλος θα πάνε στη φυλακή, θέλω να ελπίζω πως αυτό θα εμπνεύσει μια αλλαγή στην ελληνική κοινωνία», λέει χαρακτηριστικά. «Προτεραιότητά μας είναι η μεγαλύτερη είσπραξη φόρων».