Credit Agricole: «Ακραίος κίνδυνος» το Grexit

Παρά τις ασφυκτικές πιέσεις, οι αναλυτές της Credit Agricole εκτιμούν ότι θα επιτευχθεί συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τους επίσημους πιστωτές της και θεωρούν ότι το Grexit είναι «ακραίος κίνδυνος» (tail risk). 

Επιγραμματικά, σε έκθεση της C.A. αναφέρεται ότι η συμβιβαστική συμφωνία πιθανόν να περιλαμβάνει ένα μίγμα από επέκταση στις διάρκειες, παραχωρήσεις στα επιτόκια, δημοσιονομική χαλάρωση και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η δημοσιονομική χαλάρωση, κατά τη γνώμη των αναλυτών, όχι μόνο δεν θα αποδυναμώσει αλλά θα ενισχύσει την επιτυχία του προγράμματος προσαρμογής της Ελλάδας, προσφέροντας πληθωριστικό παλμό στην οικονομία καιβελτιώνοντας  εν τέλει τη βιωσιμότητα του χρέους.

Η C.A. τονίζει ότι το βασικό της σενάριο είναι πολύ ευάλωτο σε τυχόν αρνητικό σοκ στην ανάπτυξη που θα διακυβεύσει σοβαρά τη βιωσιμότητα του χρέους. Σε αυτή την περίπτωση, η στρατηγική «προσποίηση και παράταση» θα έχει νόημα μόνο αν δίνει χρόνο για πιο δημιουργική λύση.

Όπως αναφέρθηκε και στον πρόλογο, η C.A. αποκλείει το σενάριο Grexit, με δεδομένες τις δυνητικές χρηματοπιστωτικές και πολιτικές επιπτώσεις που θα έχει για την Ελλάδα και τους εταίρους της.

Το κυρίαρχο σενάριο του οίκου είναι ότι εν τέλει θα βρεθεί συμφωνία και παραθέτει τις εξής επιλογές για τη μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους, όπως έχουν προταθεί από ακαδημαϊκούς:

- Όπως έγινε ήδη και το 2012, μπορεί να επεκταθεί η λήξη των δανείων (Greek Loan Facility) επιπλέον κατά 10 χρόνια έως το 2051 (η αρχική διάρκεια ήταν ως το 2026).

- Επιπροσθέτως μπορεί να μειωθεί εκ νέου το επιτόκιο σε αυτόν τον μηχανισμό (το αρχικό spread των 400 μονάδων βάσης μειώθηκε το 2011 και το 2012). Σήμερα είναι 50 μ.β. πάνω από το 3μηνο Euribor.

- Μπορεί επίσης να παραταθεί η διάρκεια των δανείων από το EFSF (η μέση διάρκεια ξεπερνά τα 30 χρόνια).
Σύμφωνα με ακαδημαϊκή έρευνα που υπολόγισε τη συνδυασμένη επίδραση αυτών των τριών μέτρων ως προς τη μείωση της καθαρής τρέχουσας αξίας του ελληνικού χρέους, ανέρχεται στο 17% του ΑΕΠ 2015.

Εν συνεχεία, οι αναλυτές παραθέτουν τις προτάσεις του κ. Βαρουφάκη που «έχει υιοθετήσει πιο συμβιβαστικό τόνο μετά τον συναγερμό που προκάλεσαν οι δηλώσεις της περασμένης εβδομάδας».

- Μετατροπή των υποχρεώσεων προς την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες του ευρωσυστήματος, σε «άληκτα ομόλογα» (perpetual). Η πρόταση, ως έχει, μοιάζει να αντίκειται στο άρθρο 123 της Συνθήκης της Ε.Ε. που δεν επιτρέπει χρηματοδότηση του κρατικού χρέους. Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να προσβλέπει στη χρήση ενός νέου προγράμματος από τον ESM για τα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ.

Για να αντισταθμιστούν οι απώλειες από τα κέρδη λόγω μεταβολών, θα μπορούσε να παραταθεί η διάρκεια στα νέα δάνεια από τον ESM. Επίσης, ένα δάνειο από τον ΕSM θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να πληρωθούν οι υψηλότεροι τόκοι των δανείων προς το ΔΝΤ.

- Ανταλλαγή των δανείων από το EFSF και των διακρατικών δανείων, σε ομόλογα συνδεδεμένα με το ΑΕΠ.

-Μείωση του προβλεπόμενου πρωτογενούς πλεονάσματος περίπου στο 1,5% του ΑΕΠ με βάση πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, οι λεπτομέρειες του οποίου θα κοινοποιηθούν στα τέλη του μήνα.

- Αύξηση του σημερινού πλαφόν των 15 δισ. ευρώ για τις εκδόσεις εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου στα 25 δισ. ευρώ.

Οι αναλυτές καταλήγουν στο ότι όποια λύση αναδόμησης (reprofiling) κι αν προωθηθεί για το χρέος, το πρόβλημα της βιωσιμότητας δεν θα αντιμετωπιστεί. Κι αυτό γιατί η βιωσιμότητα είναι «πολιτικό ζήτημα και μόνο». Εξαρτάται από το πόσα θα πληρώνει η χώρα για να εξυπηρετεί το χρέος της και από το μέγεθος του πρωτογενούς πλεονάσματος που πρέπει να εξασφαλίσει, ώστε να μειώνεται το χρέος με αποδεκτό ρυθμό.

Ο ρυθμός μείωσης του χρέους πρέπει να ικανοποιεί τους πιστωτές όσο και τους πολίτες. Είναι πολιτική η απόφαση όσον αφορά το μέγεθος ενός αποδεκτού πρωτογενούς πλεονάσματος και το μοίρασμα των δαπανών και των εσόδων.

Πάντως, το πολιτικό αποτέλεσμα των πρόσφατων ελληνικών εκλογών προφανώςότι επιβεβαίωσε ο ρυθμός προσαρμογής που συμφωνήθηκε με την τρόικα δεν είναι πλέον αποδεκτός.