Νταλάρα: Αντιπαραγωγική πλέον η λιτότητα

Ο επί εικοσαετία επικεφαλής του IIF, ο οποίος πρόσφατα ανέλαβε πρόεδρος της εταιρείας επενδύσεων Partners Group στις ΗΠΑ (διαχειρίζεται κεφάλαια 30 δισ. ευρώ), υπογραμμίζει πως η αποκατάσταση της σταθερότητας της ελληνικής οικονομίας προσελκύει το ενδιαφέρον όλο και περισσότερων ξένων επενδυτών, εξέλιξη που, όπως αναφέρει δηκτικά, έχει μεγαλύτερη σημασία από την έξοδο στις αγορές ομολόγων.

– Πώς βλέπετε την πορεία της ελληνικής οικονομίας;

– Η οικονομία συνεχίζει να αντιμετωπίζει δυσκολίες, αλλά βλέπω, όπως και άλλοι, κάποιες ενδείξεις μεταστροφής. Η κυβέρνηση και η διεθνής κοινότητα πρέπει να δώσουν μια δυναμική σε αυτήν τη μεταστροφή διότι, όπως γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μένα, ο κοινωνικός ιστός και το πολιτικό σύστημα δέχονται τρομερές πιέσεις. Θα χρειασθούν τόσο περαιτέρω διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις από την ελληνική κυβέρνηση όσο και επιπλέον βοήθεια από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, για να ανακάμψει πλήρως η οικονομία. Η σωρευτική συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας δεν έχει προηγούμενο στη Σύγχρονη Ιστορία. Φθάνει στο 26% - 27% του ΑΕΠ. Στην προσωπική μου εμπειρία με τη διαχείριση χρεών, πάνω από 35 χρόνια, δεν έχω δει ξανά τέτοια κατάσταση. Είναι απαραίτητο να αλλάξουμε σελίδα. Και για να γίνει αυτό θα χρειασθεί αυξημένη στήριξη από την ευρωζώνη και θα τους ενθάρρυνα να τη δώσουν.

– Η βοήθεια αυτή πρέπει να λάβει τη μορφή «κουρέματος»;

– Δεν είναι απαραίτητο να πάμε σε «κούρεμα», αν σπεύσουν να δώσουν στην Ελλάδα το συντομότερο όλα τα χρήματα, κάτι που δεν δείχνουν ικανοί ή πρόθυμοι να πράξουν. Όσο περισσότερο περιμένουν, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανάγκη για λύση που θα περιλαμβάνει «κούρεμα». Πιστεύω, όμως, ότι μπορούν να το αποφύγουν συνδυάζοντας περαιτέρω χρηματοδότηση με μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση δανείων, τόσο από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όσο και από το ΔΝΤ.

– Πώς αποτιμούν οι αγορές την κυβέρνηση Σαμαρά;

– Σε γενικές γραμμές έχουν υποδεχθεί θετικά τη σταθερότητα που διασφάλισε η συγκεκριμένη κυβέρνηση. Βρίσκεται στην εξουσία εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα και έχει κατορθώσει πολλά. Προχώρησε σε περαιτέρω δημοσιονομική προσαρμογή, προώθησε κάποιες πολιτικά ευαίσθητες μεταρρυθμίσεις σε ό,τι αφορά τον περιορισμό του δημόσιου τομέα. Σημειώνεται κάποια κινητικότητα στον χώρο των ιδιωτικοποιήσεων, που αποτελεί προτεραιότητα. Αυτή η σταθερότητα έχει προσφέρει ένα παράθυρο ευκαιρίας ώστε να καταστεί δυνατή αυτή η σημαντική ενίσχυση του τουριστικού τομέα που έφερε εισροή χρημάτων, θέσεις εργασίας και φορολογικά έσοδα.

– Και το ενδεχόμενο ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία;

– Δεν είναι εποικοδομητικό για μένα να εισέλθω σε εικασίες επ' αυτού. Νομίζω ότι αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα έχει μια αξιόπιστη και σταθερή κυβέρνηση συνεργασίας η οποία, ειλικρινά μπορώ να σας πω, ότι έχει διαπραγματευθεί τις πολιτικές προκλήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το κλειδί τώρα είναι να καταφέρει αυτή η κυβέρνηση να διασφαλίσει τη συνέχεια, ύστερα από μια περίοδο έντασης με επανειλημμένες αλλαγές κυβερνήσεων και δυσκολίες. Σήμερα υπάρχει μια ευπρόσδεκτη ηρεμία. Δεν έχει ακόμη αποφέρει τεράστια αποτελέσματα για τον ελληνικό λαό, αλλά πιστεύω ότι κινείται στη σωστή κατεύθυνση.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

– Θα συνεχισθεί η ευρωπαϊκή επιμονή σε μέτρα λιτότητας;

– Ελπίζω οι εταίροι της Ελλάδας να αναγνωρίσουν ότι υπάρχουν πραγματικά όρια στο πόση λιτότητα μπορεί να επιβληθεί τους ερχόμενους μήνες. Τα όρια αφορούν και τα οφέλη που μπορεί να υπάρξουν. Θα έπρεπε να είχαν διδαχθεί από την εμπειρία του 2011 και του 2012, οπότε η τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή έπληξε τη δυνατότητα επίτευξης των στόχων για τα έσοδα. Έτσι βιώσαμε ένα σπιράλ ενεργειών, όπου τα συνεχή κενά στην επίτευξη των στόχων, που ήταν απόρροια της συρρικνούμενης οικονομίας, προκαλούσαν τη λήψη επιπλέον μέτρων. Είναι σαφής η ανάγκη μεταστροφής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα δεν έχει υλοποιήσει συγκεκριμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά ο ρυθμός και η έκταση της δημοσιονομικής προσαρμογής έχουν φθάσει σε σημείο όπου αυτά είναι πλέον αντιπαραγωγικά.