Σοβαρά προβλήματα εντοπίζουν οι επιχειρήσεις στο φορολογικό νομοσχέδιο που μπήκε σε διαβούλευση και οδεύει πλέον προς τη Βουλή.
Οι περισσότερες από τις ενστάσεις εντοπίζονται στον χειρισμό των τόκων που πληρώνουν οι εταιρείες για τα δάνεια τους, αλλά και τη μεταφορά ζημιών. Διαμαρτυρίες προκαλεί το γεγονός ότι δεν εκπίπτει η έκτακτη εισφορά 10% των ΑΠΕ. Επιπλέον διευκρίνισης χρίζουν μια σειρά από θέματα που σχετίζονται με τις ασφαλιστικές εισφορές που βρίσκονται σε καθεστώς ρύθμισης αλλά και τι ακριβώς θα ισχύσει για τη φορολογική κατοικία και τα ενδοομιλικά μερίσματα.
Αναλυτικότερα:
Αναφορικά με τους τόκους των δανείων με τους οποίους επιβαρύνονται οι επιχειρήσεις από το νομοθέτημα που δόθηκε προς διαβούλευση προκύπτει ότι:
1. Ουσιαστικά εκπίπτουν οι τόκοι δανείων κατά το μέρος που συνδυαστικά:
α) το επιτόκιο αυτών δεν υπερβαίνει το επιτόκιο των 3μηνων εντόκων γραμματίων Ε.Δ. και
β) το ποσό των τόκων αυτών δεν υπερβαίνει το 10% του ετήσιου EBITDA
2. Δεν εκπίπτουν οι τόκοι ενδοομιλικών δανείων
3. Δεν εκπίπτουν τόκοι τραπεζικών δανείων για τα οποία έχει χορηγηθεί οποιασδήποτε μορφής εγγύηση από συνδεδεμένο με την επιχείρηση μέρος
Επιχειρηματικοί κύκλοι σημειώνουν ότι οι παραπάνω διατάξεις θα δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα στις επιχειρήσεις καθώς σε εποχή υψηλών επιτοκίων, τα οποία φτάνουν το 7,5% και σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνουν και το 10%, μπαίνει οροφή έκπτωσης τόκων το 5%, και επομένως θα φορολογείται ως κέρδος η επιπλέον διαφορά τόκων που πράγματι έχουν καταβληθεί στα τραπεζικά ιδρύματα.
Όπως σημειώνεται σήμερα τα δάνεια αποτελούν τη μοναδική πηγή χρηματοδότησης επενδύσεων, επομένως στην ουσία ακυρώνεται η όποια επενδυτική προσπάθεια, ειδικά σε μια περίοδο που η χώρα διψά για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Παράλληλα, οι επιχειρήσεις δεν επιλέγουν τη μορφή αυτής της χρηματοδότησης, αλλά τους «επιβάλλεται» ελλείψει άλλων διαθέσιμων πηγών χρηματοδότησης. Οι τόκοι πράγματι καταβάλλονται από τις επιχειρήσεις, επομένως η μη έκπτωση των τόκων ουσιαστικά προσαυξάνει πλασματικά τα φορολογικά αποτελέσματα, επομένως θα προκαλέσει μια τεράστια και οδυνηρή πραγματική εκταμίευση πόρων σε φόρους, που θα βασίζεται σε πλασματικά κέρδη.
Πρακτικά, όπως επισημαίνεται από τις ίδιες πηγές «τιμωρούνται» περισσότερο αυτοί που έχουν υψηλό δανεισμό λόγω της κρίσης και με το νομοθέτημα αυτό οδηγούνται μοιραία στην καταστροφή και το κλείσιμο των επιχειρήσεών τους. Επιπρόσθετα δε θα κατηγορηθούν και για μη πληρωμή φόρων για κέρδη που ουδέποτε πραγματοποίησαν.
Οι επιχειρηματικές μεταβολές και η μεταφορά ζημιών
«Προβληματική» χαρακτηρίζεται και ρύθμιση που προβλέπει ότι «Εάν στη διάρκεια ενός φορολογικού έτους, η άμεση ή έμμεση ιδιοκτησία του μετοχικού κεφαλαίου ή τα δικαιώματα ψήφου μιας επιχείρησης μεταβληθούν σε ποσοστό που υπερβαίνει το τριάντα τρία τοις εκατό (33%) της αξίας ή του αριθμού τους, η μεταφορά σύμφωνα με το παρόν άρθρο παύει να έχει εφαρμογή στις ζημίες που είχε η επιχείρηση αυτή κατά το εν λόγω φορολογικό έτος και τα προηγούμενα πέντε (5) έτη, εκτός αν ο φορολογούμενος αποδείξει ότι η μεταβολή της ιδιοκτησίας έγινε αποκλειστικά για εμπορικούς ή επιχειρηματικούς λόγους και όχι με σκοπό τη φοροαποφυγή ή φοροδιαφυγή»
Πρακτικά, δηλαδή, δεν επιτρέπεται πλέον η μεταφορά ζημιών νομικών προσώπων, εφόσον κατά τη διάρκεια μιας χρήσης επέρχεται μεταβίβαση μετοχών ή δικαιωμάτων ψήφου κατά ποσοστό μεγαλύτερο του 33%.
Η συγκεκριμένη διάταξη χαρακτηρίζεται πρωτοφανής, καθώς αποτελεί ανεπίτρεπτη ευθεία επέμβαση σε επιχειρηματικές αποφάσεις, επομένως «τιμωρείται» η επιχείρηση με μη δυνατότητα μεταφοράς αναγνωριζόμενων ζημιών σε περίπτωση που για επιχειρηματικούς ή άλλους λόγους μεταβιβάζεται άνω του 33% μιας επιχείρησης. «Τι σχέση μπορούν να έχουν οι φορολογικές υποχρεώσεις μιας εταιρείας με τις αποφάσεις κάποιων από τους μετόχους της που θα αποφασίσουν να μεταβιβάσουν παραπάνω από το 33%», αναρωτιούνται στην αγορά.
Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr
FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο LinkedinΗ περίπτωση των ΑΠΕ και οι ασφαλιστικές εισφορές
Στο σχέδιο νόμου «δεν θεωρούνται εκπιπτόμενες δαπάνες ούτε οι έκτακτες εισφορές επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, επομένως δεν εκπίπτεται η έκτακτη εισφορά 10% των ΑΠΕ, καίτοι σε προγενέστερο νόμο είχε δοθεί η δυνατότητα τμηματικής έκπτωσης».
Εκτακτες εισφορές, δηλαδή, που η ίδια η πολιτεία θεσμοθέτησε και αναγνώρισε ως εκπιπτόμενες, με άλλη διάταξη δεν τις αναγνωρίζει. Πρόκειται για φορολόγηση «πλασματικών» κερδών, υποστηρίζεται. Η απόφαση αυτή οδηγεί σε πραγματικό αδιέξοδο και τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις των ΑΠΕ, αφού ήδη οι μικρότερες έχουν καταστραφεί με την επιβολή της έκτακτης εισφοράς.
Από την άλλη πλευρά, όπως αναφέρεται δεν εκπίπτουν οι μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό που όμως δεν έχει διευκρινηστεί είναι το τι θα ισχύσει με τις εισφορές υπό ρύθμιση (πληρωμή σε δόσεις). Επίσης, χρειάζεται περαιτέρω διευκρίνιση σχετικά με το πως αντιμετωπίζεται το θέμα αυτό σε συνάρτηση με την αρχή της αυτοτέλειας των χρήσεων.
Η φορολογική κατοικία
Στην παράγραφο 4 του ν/σ ορίζεται ως κριτήριο προσδιορισμού του «τόπου άσκησης πραγματικής διοίκησης» ο τόπος λήψης στρατηγικών αποφάσεων ως και η κατοικία της πλειοψηφίας των μετόχων / εταίρων.
Κύκλοι της αγοράς σημειώνουν ότι πρόκειται για διάταξη που θέλει προσοχή, δεδομένου ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί φορολογική κατοικία εταιρειών εξωτερικού η Ελλάδα, επομένως η φορολόγηση των εισοδημάτων των προσώπων αυτών να γίνει με το Ελληνικό φορολογικό σύστημα.
Δηλαδή λόγω της φορολογικής κατοικίας μετόχων, θα μπορούσαν να θεωρηθούν εισοδήματα αλλοδαπών εταιρειών, ως φορολογούμενα στην Ελλάδα, πράγμα που δεν μπορεί να ορίζεται νομοθετικά έτσι, αλλά ορίζεται με βάση της Συμβάσεις περί αποφυγής διπλής φορολογίας.
Τέλος, σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες είναι το άρθρο για τα ενδοομιλικά μερίσματα, καθώς είναι δυσνόητο και επιπρόσθετα δεν διευκρινίζεται εάν τα ενδο-ομιλικά μερίσματα αφορούν και την Ελλάδα.