Χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό και χωρίς να… ανοίξουν σαμπάνιες οι άνθρωποι της αγοράς υποδέχτηκαν το αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής, από την οποία η Ελλάδα εξασφάλισε 14,3 δισ.+1,8 δισ. ευρώ για την περίοδο 2014-2020 αλλά και το δικαίωμα να ελπίζει σε επιπλέον 2 δισ. το 2016.

Η είδηση φυσικά ήταν ευχάριστη, καθώς η χώρα μας τελικά θα αποκομίσει περισσότερα κονδύλια από τα αρχικώς αναμενόμενα και περισσότερα ακόμη και από αυτά της προηγούμενης περιόδου.

Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να συμβάλει σε ομαλότερη έξοδο από την οικονομική κρίση την επόμενη επταετία. Άλλωστε, είναι φανερό πως η αύξηση των κοινοτικών πόρων προς την Ελλάδα, σε μια περίοδο συρρίκνωσης του κοινοτικού προϋπολογισμού, συνδέεται άμεσα με τη βαθιά ύφεση της οικονομίας μας και το κατά πόσον έχει ανάγκη πρόσθετα κεφάλαια για επενδύσεις.

Παρ' όλα αυτά, η έλλειψη πανηγυρισμών από τις ελληνικές επιχειρήσεις είναι αποτέλεσμα της έντονης αβεβαιότητας που υπάρχει σχετικά με τις αντοχές του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού της χώρας, μέχρι να ξεκινήσει η εισροή των νέων αυτών χρημάτων.

Ενδεικτικό το σχόλιο του προέδρου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) Βασίλη Κορκίδη, πως ναι μεν η εξέλιξη είναι θετική, ναι μεν είναι η τελευταία ευκαιρία για να βγούμε από την κρίση, όμως θα πρέπει να τα καταφέρουμε… να αντέξουμε έως το 2014.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Η εμπειρία του παρελθόντος

Η πλειονότητα ωστόσο των ελληνικών επιχειρηματιών φαίνεται (από το ρεπορτάζ) πως είναι ακόμη πιο συγκρατημένη.

Άλλωστε, η Ελλάδα έχει να εισπράττει πολύ σημαντικά ποσά μέσα στην επόμενη διετία-τριετία από το προηγούμενο πρόγραμμα (ΕΣΠΑ), όμως ούτε και γι' αυτό η αγορά πανηγυρίζει...

«Είναι ώρα να πανηγυρίζουμε για έργα που θα διεκδικήσουμε σε τρία χρόνια και βάλε, όταν είναι ζητούμενο το αν και πότε θα προκηρυχτούν έργα που τα περιμέναμε μέρα με τη μέρα από το 2009 και το 2010;» αναρωτήθηκε στο Euro2day.gr γνωστό στέλεχος της αγοράς.

Ενδεικτική επίσης είναι η δήλωση προέδρου μεγάλης εταιρείας πληροφορικής πως στα περισσότερα δημόσια έργα που ανέλαβε ο όμιλός του μπήκε μέσα…

Πολλοί επίσης παράγοντες της πληροφορικής υποστηρίζουν πως με τον τρόπο με τον οποίο γίνονται τα έργα οι εταιρείες καλούνται να αντιμετωπίσουν πολύ υψηλά -και πολλές φορές μη προβλεπόμενα- κόστη.

Για παράδειγμα, πολλές φορές οι προκηρύξεις των έργων καθυστερούν δύο και τρία χρόνια, με αποτέλεσμα οι εταιρείες να υποαπασχολούν δεκάδες άτομα, εξειδικευμένο και σημαντικά αμειβόμενο προσωπικό, το οποίο στην ουσία πληρώνεται χωρίς να αποδίδει τα απαιτούμενα, καθώς τα έργα δεν λένε να φανούν!

Επίσης, ο τρόπος προκήρυξης των έργων (κατασκευαστικά, πληροφορική, λοιπά) οδηγεί συχνά σε συγχύσεις και σε εμπόδια στον τρόπο εκτέλεσής τους, άρα στο «τέλος της ημέρας» και σε μεγαλύτερες δαπάνες.

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κάποιος:

Πρώτον, τις ενστάσεις που συχνά γίνονται από σειρά φορέων, αλλά και από εταιρείες που δεν πήραν το έργο (κυρίως στον κατασκευαστικό τομέα).

Και, δεύτερον, τη δυσκολία της τραπεζικής χρηματοδότησης των εταιρειών για την υλοποίηση των έργων.

Τότε συμπληρώνει τους λόγους γιατί οι επιχειρήσεις βλέπουν με σκεπτικισμό την όλη -θετική κατά τα άλλα- εξέλιξη.

Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως το σύνολο σχεδόν των εταιρειών πληροφορικής προτίθεται να συμμετάσχει επιλεκτικά στους επικείμενους διαγωνισμούς, διεκδικώντας μόνο έργα στα οποία πιστεύει πως διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Επιπρόσθετα, εταιρείες πληροφορικής, αλλά και κατασκευαστικές εξακολουθούν να έχουν σημαντικές απαιτήσεις από το ελληνικό δημόσιο για έργα ακόμη και του μακρινού παρελθόντος, με αποτέλεσμα όχι μόνο να έχουν επιβαρυνθεί με υψηλότατος τόκους, αλλά παράλληλα και να κινδυνεύουν με κάθε μορφής «κούρεμα»…

Το ζήτημα λοιπόν που θα τεθεί επί τάπητος είναι το πόσο γρήγορα και συστηματικά θα λειτουργήσει αυτήν τη φορά η κρατική μηχανή, ώστε τα έργα να προκηρυχθούν έγκαιρα και χωρίς προβλήματα που θα ανακύψουν στο μέλλον.

Παράγοντες της αγοράς, πάντως, εκτιμούν πως το Δημόσιο έχει καταλάβει πολλά από τα σφάλματα του παρελθόντος και θα προσπαθήσει να τα περιορίσει στο μέλλον.

Επιπλέον, αισιοδοξούν ότι η μείωση του αριθμού των επιχειρήσεων που αυτήν τη φορά θα διεκδικήσουν τα έργα (αρκετές εταιρείες είτε έχουν βγει εκτός αγοράς, είτε δεν μπορούν να εξασφαλίσουν συνεργασία με προμηθευτές και τράπεζες) θα συμβάλει στο να περιοριστούν ορισμένες «ακρότητες» από την πλευρά των εταιρειών, καθώς όπως λέγεται «υπάρχουν δουλειές για όλους εκείνους που μπορούν να υλοποιήσουν τα έργα».